live | باور به «امکان پذیری»

سلام به استاد عزیزم ، خانم شایسته عزیزم و دوستای ارزشمندم

خدارو شکر می کنم که تونستم گام چهارم رو دو مرتبه گوش کنم و الانم وقت انجام تکالیفه

مثل همیشه استاد نکات طلایی گفتن ، از خداوند درخواست می کنم همه ما بتونیم درک عالی داشته باشیم و اونها رو عملی کنیم توی زندگیمون .

من برداشتهایی که داشتم رو اینجا مکتوب می کنم :

– کنترل ذهن بسیار کار سختیه اما اگر درک کنیم که چقدر اهمیت داره ، قطعا توی انجامش متعهد تر میشیم …

– استاد شور و شوق رو در تحقق خواسته ها خیلی مهم میدونن و این هم به خاطر ایجاد باور امکان پذیری خواسته ها هست ، من خودم به شخصه این باور رو ندارم و به همین علت برای خیلی از خواسته هام شور و شوقم رو از دست دادم.

باید برای تغییر این باور ، الگوهایی رو مرور کنم که دارن به خواسته هاشون میرسن ، اگه برای اونا شده پس برای من هم میشه.

– اگر می خوایم زندگیمون اساسی تغییر کنه و نتایج پایدار شن ، باید به صورت بنیادین خودمون رو تغییر بدیم ، جوری که عادت هامون ، رفتارهامون و انتخاب هامون تغییر کنه

دقیقا علت نتایج موقتی که من میگیرم همینه ، تا یه ذره شرایط دلخواه میشه انگار بر میگردم به شخصیت قبلی … خدارو شکر که الان متوجه شدم ، به لطف خدا تلاش می کنم اصلاحش کنم .

– قانون اصلی اینه که آنچه من بهش توجه می کنم وارد زندگیم میشه …

ما باید به هدفهامون توجه کنیم

کارهایی کنیم که به هدفها نزدیک شیم

از حاشیه دوری کنیم

برای وقت ، تمرکز و انرژیمون ارزش قائل شیم

– حواسمون باشه ذهن ما قبلا تو حاشیه بوده …تجربه احساس قربانی بودن ، احساس بی لیاقتی ، توجه به ناخواسته ها

تمام اینا رو یه عمر داشتیم حالا یه هو نمی تونیم تغییر بدیم

به یک شور و شوق زیاد نیاز داریم و کار ذهنی زیاد … به تلاش همیشگی

– مکانیزم کارکرد سپاسگزاری : وقتی سپاسگزاری می کنی ، داری به چیزایی توجه می کنی که احساس بهتر میشه ، یعنی به خواسته ها … و طبق قانون در مداری قرار می گیریم که نعمت ها و خواسته ها هستن

فقط حواسمون باشه که از ته قلب سپاسگزاری کنیم طوری که حسمون خوب شه

و اینکه غر زدن و ناسپاسی باعث میشه ما داشته هامون رو از دست بدیم

اگر یاد بگیریم که برای چیزایی کوچیک سپاسگزاری کنیم خیلی خوبه ، دیگه نه وابسته ایم ، نه غمگین ، نه حسود ، نه عصبانی و نه … خدایا کمک کن باورش کنیم

– جمله طلایی استاد که معمولا ایرانیها کار کردن رو ظلم می بینن ، زور می بینن … انگار اومدیم که فقط سرویس بگیریم ، محتاج و نیازمند … اگه خوش شانس باشیم یه ارثی برسه یا دری به تخته بخوره یه پولی دستمون بیاد و ما با ترس و لرز یه ماشینی بخریم و یه سفری بریم و …

کاش اینو درک کنیم که کارکردن ضجر نیست ، تجلی استعدادهای خدادادیمونه ، تجربه خودمونه و در نهایت ثروت ساختن برای تحقق خواسته هامون

– لازم نیست مسیرهای آینده رو همه رو بدونیم ، باید قدم اول رو برداریم

ما با آسانسور نمی تونیم بالا بریم ، باید از نردبان بالا بریم … یعنی باید تکاملمون رو طی کنیم … یعنی ذهن تغییر کنه و به تبع اون شرایط زندگی فیزیکی

– اگر روی خودمون سرمایه گذاری کنیم و متخصص بشیم صدها برابر اون پولی که بورس و بانک به ما میخواد بده وارد زندگی ما میشه … پس رها کنیم باور اکثریت جامعه رو که دنبال راحت پول در آوردن هستن … تلاش کنیم ثروتمند واقعی بشیم

بازم خدارو هزاران بار شکر که تمرین امروز رو هم تونستم انجام بدم … از صمیم قلبم برای استاد و خانم شایسته و همه دوستانم بهترین ها رو طلب می کنم …