live | باور به «امکان پذیری» - صفحه 34

سلام به استاد عزیز و گرامی خودم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

اول از همه از استاد عزیز به خاطر جملات کلیدی و گوهر بارشون سپاسگزاری می‌کنم .

جمله‌هایی که هر کدوم نیاز داره ساعتها در موردش تفکر کنیم تا به درک آگاهیهای که استادعزیز رسیدن، ما هم برسیم.

از اونجایی که استاد قانون تکامل رو خوب پیش رفتن نتایج خوبی هم دریافت کردن که همه‌ی تجاربشونو در اختیار ما میزارن.

دیگه این به ما بستگی داره که از این تجارب زیبا خوب استفاده کنیم ، یا نه اجازه بدیم از جهان چک و لقد بخوریم بعد متوجه بشیم.

در واقع اگه بدون توجه به صحبتهای استاد، پیش بریم انگار لقمه رو دور سر خودمون چرخوندیم .بنابراین وقتی میشه خیلی راحت لقمه رو تو دهن گذاشت بهتره تمرکز صد‌مونو برای دریافت پیامها و درسهایی که از استاد دریافت می‌کنیم بزاریم .

استاد تو این فایل در مورد موضوعات مختلفی صحبت کردن که یکیش ناسپاسی کردن بودش.

موضوعی که اکثر ماها ناآگاهانه درگیرش هستیم یعنی در طول روز بارها و بارها در مورد موضوعات و مسائل مختلف با کلام و عملمون ناسپاسی می‌کنیم و این در حالی هستش که متوجش نیستیم و خیلی راحت فرکانس منفی به جهان ارسال می‌کنیم و خیلی از باورهای محدود کننده رو تو ذهنمون پرورش میدیم. از طرفی عدم ایمان خودمونو به خدای بزرگ نشون مید‌یم و در مجموع همه ی اینها باعث ایجاد احساس بد و در نتیجه اتفاقات ناجالب تو زندگیمون میشه .بعدشم میگیم خدا برامون نخواسته! ما شانس نداریم! حتماً حکمتی توشه! و یا توجیهات دیگه ای که دنبال مقصر بگردیم . خلاصه به هر طریقی مسئولیت اتفاقات زندگیمون رو گردن خدا یا آدمهای دیگه یا شرایط میندازیم.

همونطور که استاد عزیز فرمودن، دقیقاً ناسپاسی کردن یعنی دور کردن نعمتها از خودمون و برعکس دیدن داشته‌ها و سپاسگزار بودن به خاطر تمام نعمتهایی که داریم ، باعث رزق و روزی بیشتر . اتفاقات قشنگ‌تر .لذت بردن بیشتر و هدایت به مسیرهای زیباتری میشه .

کاش در طول روز آگاهانه بتونیم ذهنمون رو کنترل و ورودی‌های مناسب به ذهنمون بدیم.

بیشتر مواقع وقتی به مشکل یا تضادی بر می‌خوریم ناسپاسی‌هامون بیداد میکنه و بدون فکر کردن و کمی تامل کردن و کمی صبر کردن، زبونمونو آغشته به الفاظ ناجالبی می‌کنیم که اکثر مواقع هم ، پشیمون میشیم.

به جای اینکه تو اون لحظه بیایم دنبال راه حل مسئله بگردیم و اینکه ببینیم چه کاری بهتره که انجام بدیم؟! و یا نه ! لزوماً کاری نباید بکنیم فقط باید صبوری کنیم. خب صبوری کنیم. تمرین کنیم صبور باشیم تا ببینیم با چه نتایجی مواجه میشیم. متاسفانه نقص عجله باعث میشه زود واکنش نشون بدیم و تو این لحظات خدا رو از یاد ببریم که البته اگه ادامه دار باشه منجر به آسیبهای بیشتری میشه.

میشه با هر چیز کوچیک شاد شد . میشه با هر چیز کوچیک حال خودمونو خوب کنیم. میشه با تمرکز کردن به هر چیز زیبایی که در اطرافمون دیده میشه به احساس بهتری برسیم. میشه خیلی کارا کرد.

اول از اینکه سطح توقعمون رو پایین بیاریم.

به موضوعات و مسائل زندگیمون از زوایای بهتری نگاه کنیم .

خودمونو عقل کل حساب نکنیم. اجازه بدیم خداوند ما را تو مسیرهای بهتری هدایت کنه .

انقدر قفلی نزنیم روی یه خواسته ها و موضوعاتی‌. اگه می‌بینیم با اتفاقات تکراری مواجه میشیم که رضایت بخش نیستن ، بهتره رهاشون کنیم و بسپاریمش به خداوند.

منم در گذشته بلد نبودم چطور احساساتم رو کنترل کنم یا در مواقع و شرایط ناجالب چطور تمرکزمو روی زیبایی‌ها و نقاط مثبت آدمها و حتی شرایط ببرم. همه ی اینها رو از استاد عزیز یاد گرفتم. انقد فایل از استاد گوش کردم که ناخودآگاه خیلی جاها شبیه استاد عمل می‌کنم .شاید هنوز عیناً نتونم مثل استاد رفتار ‌کنم اما خیلی جاها سعی می‌کنم بتونم کنترل ذهن داشته باشم‌.

همین که صدای استاد همیشه تو گوشمه خیلی جاها باعث کنترل ذهن و تمرکزم میشه.

سپاسگزاری رو یکی از ویژگیهای بارز خودم گذاشتم .

چون هم تمرکزمو به سمت داشته‌هام میبره و هم اینکه وجود خدا رو هم، یادآور میشه.

و اینکه خیلی راحت منو به احساس بهتری میبره حتی خیلی وقتا به خاطرش انگیزه و انرژیم برای ادامه ی راه بیشتر میشه .

و مهمتر از همه باعث میشه از زندگی و از لحظاتی که میگذرونم لذت بیشتری ببرم.

سپاسگزاری باعث ایجاد افکار و باورهای مثبت زیادی میشه که یکیش باور فراوانی و نعمتهای خداوند هستش.

همین نگرش باعث دریافت نعمتهای بیشتری از سمت خداوند میشه.

استاد جونم مرسی ازت که هستی!

مرسی ازت که همیشه حال خوب رو به ما ارزانی می‌کنی !

مرسی از درسها و الهامات و پیامهای خوبت !

عاشقتم .

الهی باشی همیشه.