live | باور به «امکان پذیری» - صفحه 5

سلام استاد عزیزم،

اتفاقا امروز صبح، قبل از اینکه بیام سراغ سایت و فایل شما رو ببینم، احساس کردم لازمه اول روز، همه چیو یه بار خودم مرور کنم و با خودم دوباره با جزئیات بگم که اهدافم چیا هستن و از زندگی چی میخوام اصلا!

و شروع کردم به نوشتن در دفتر همیشگی و خوشگلم …

درواقع صحبتاب خودم با ذهن خودم بود که یک بار از نو همه چی رو برای خودم مرور کنم و از عمق ماجرا بیرون بیام.

شروع کردم به نوشتن …

“” خداروشکر به لطف خدا و دستان خدا هدایت شدم که اصلی ترین هدف و مسیر زندگیم رو تعیین کنم … تصمیم گرفتم که تا آخر عمر، تمام تلاش و تمرکزم رو بذارم برای شناخت و درک هرچه بیشتر قوانین جهان. قوانینی که خدای خالقم برای مدیریت جهان به این بزرگی وضع کرده تا هیچ بی نظمی و هرجی و مرجی پیش نیاد. تا همه چی رو حساب کتاب باشه … .

ولی من چرا چنین هدفی رو انتخاب کردم؟!

من به عنوان کسی که در این جهان هدفمند و منظم زندگی میکنه، وظیفه دارم … یعنی لازم میدونم … یعنی بااااید …. ! اول از همه این قوانین رو بشناسم و درک کنم، و بعد این قوانین رو هرچه بهتر در زندگیم اجرا کنم. یعنی تلاش کنم خودم رو با این قوانین هماهنگ و هم مسیر کنم … .

سوار بر چرخ دنده قوانین بشم و سعی کنم هماهنگ با اونا حرکت کنم و به هرچه میخوام برسم. چون خدای خالق من، بندش رو هم خالق آفریده! اگه خودش قدرت خلاقیت داره پس منم خالق آفریده. خدای من این قدرت رو به من داده که روی زمینش، در چهارچوب قوانین هر آنچه از زندگی میخوام رو بدست بیارم و تجربه کنم.

اما درچهارچوب قوانین! من کی در چهارچوب قوانین حرکت میکنم؟! وقتی که اول از همه قوانین رو بشناسم و بعد درک کنم.

مثل کسی که از قوانین کشوری که توش زندگی میکنه اطلاع داره. یعنی باید اطلاع داشته باشه وگرنه محکوم به مجازاته!

منم در زمین خدا زندگی میکنم و قبل از هر کار و فعالیتی لازمه که قوانین زمینش رو بشناسم که در چهارچوب اون قوانین، با قدرتی که خوده خدا بهم داده، زندگی رو خلق کنم. این قدرت فوق العاده ی فرکانس هم وقتی جواب مثبت میده که در چهارچوب قوانین ازش استفاده کنم وگرنه ممکنه نتیجه عکس بده و به جای خواسته ها، ناخواسته ها رو وارد زندگیم کنه.

پس چه چیزی برای من در دنیا مهم تر از قوانینه؟! اصلی ترین اولویت برای کسی که داره تو این جهان زندگی میکنه مهم تر از قانون چی میتونه باشه؟! پس باااااید اصلی ترین هدف زندگیم رو شناخت و درک قوانین جهان هستی بذارم. چون این اصل و اساسه جهانه و کل جهان رو اداره میکنه و اگه من بخوام اینو از زندگیم نادیده بگیرم و یا الویت پایین تری بهش بدم، فایده ای نداره. اون موقع به حاشیه پرداختم نه به ریشه! حاشیه فقط یک چیزه اما ریشه همه چیزه! من با پرداختن به ریشه به همه ی اهداف ریز و درشتم با هم میرسم ولی اگه بخوام به حاشیه بپردازم، در بهترین حالت ممکن فقط یه جنبه از زندگی رو اوکی کردم! اما من میخوام همه جیو باهم داشته باشم! همه چی باهم برای من یعنی خوشبختی! یعنی سعادت!

مسیر رسیدن به این هدف لایتناهی، مثل خودهدف بی انتهاست! برای حرکت به سمت چنین هدفی، باید اول ورود پیدا کنم به مسیرش. اسم این مسیر رو اتوبان سعادت میذارم! چون تنها رسیدن به سعادت همین مسیره مقدسه! گفتم که سعادت یعنی همه چی باهم! طی این مسیر، هرچه جلوتر میرم، کلی اتفاقات خوب و سعادت در راهه …

داخل همین مسیره که به اهداف زیادم مثل ثروت و آرامش و عشق و خوشبختی و …. باهم میرسم و هرچه جلوتر میرم، این نعمات به صورت تکاملی بیشتر و بهتر میشن.

اما برای طی کردن مسیرم، وسایل نقلیه مختلف با سرعت های مختلفی هست.

در واقع اتوبان سعادت یه اتوبان دها لاینه هست که…

لاین اول مخصوص پیاده رو هاست!

لاین دوم مخصوص دوچرخه سوار ها

لاین بعدی مخصوص موتورسوار ها

لاین بعدی مخصوص ماشین های معمولی

لاین بعدی مخصوص ماشین های مدل بالا

لاین بعدی مخصوص ماشین های فول اسپرت و سریع السیر …

لاین بعدی …

نکته جالبش اینجاس که هر وسیله نقلیه فقط داخل لاین شخصی خودش میتونه بره و داخل لاین خودش، یه سری نعمت ها هست. مثل بسته های پول، خوشبختی، عشق، سلامتی و … که هرچه جلوتر میره اونا رو دریافت میکنه.

مثلا اونی که پیاده میره، تا یه سقف معینی نعمت وارد لاین پیاده رو حرکتش میشه و طبیعیه سرعت حرکت خیلی پایین تری هم نسبت به بقیه داره!

خب طبیعیه هرچه وسیله نقیله بهتر میشه، هم سقف و ظرف نعمات بزرگتر میشه، هم سرعت حرکت مسیر شناخت قوانین بیشتر میشه!

اما این وسیله نقلیه چیه؟!

همون عزت نفس! عزت نفسی که با او همه و بی او هیچ!

چون عزت نفست، از احساس لیاقت سرچشمه میگیره و اگه عزت نفست پایین باشه، یعنی احساس لیاقت پایینی داری! خب طبق قانون، طبق چهارچوب جهان، کسی که احساس لیاقت پایینی داره، نمیتونه بیشتر از یه حد معینی از نعمت رو دریافت کنه!

پس با خودم گفتم حالا که هدف و مسیر هدف مشخص شد … بااااااید روی عزت نفسم هم به طور مداوم و متوالی کار کنم تا هم سرعت سیر مسیر بیشتر بشه و هم ظرفیتم رو برای دریافت ارتقا بدم. اما اینم باید دائمی باشه! چرا؟! چون گفتیم عزت نفس وسیله نقلیه ماست و اگه همیشه حواسمون بهش نباشه، دچار یه نقص فنی پنهان و ریز میشه که همین نقص فنی باعث میشه به صورت “نامحسوس” سرعتمون پایین بیاد و اگر کماکان حواسمون نباشه، باعث میشه وسیله نقلیه ناگهان از کار بیفته و ناچار بشیم بریم سراغ وسیله نقلیه قبلی در لاین قبلی!!!! پس بااااید این اصل عزت نفس هم تا اخر عمر روش کار بشه بلکه بهتر و بهترش نه اینکه حواسمون نباشه و یهویی وقتی متوجه بشیم که وسیله نقلیه از کار افتاده!

اما قانون تکامل جهان میگه… چهارچوب جهان اینه که باید از پیاده شرو کنی، بعدش تکاملت رو طی کنی تا هم وسیله نقیله ت رو ارتقا بدی و هم لاینت رو ارتقا بدی.

اینکه چقدر طول میکشه تکاملت رو طی کنی، بستگی به این داره چقدر به نعمات سرراهت توجه داری و چقدر ازشون لذت میبری! چقدر لذت میبری یعنی اینکه چقدر بابتشون سپاسگزار کسی هستی که اینا رو داخل لاینت قرار داده! چون سپاسگزاری یه فرکانسه! فرکانس لذت! هرچه از نعمات داخل لاینت بیشتر لذت ببری، تعدادشون بیشتر میشه و وقتی تعدادشون بیشتر شد، میتونی باهاشون یه وسیله نقلیه بهتر تهیه کنی و وارد لاین بهتری بشی که نعماتش خیلی بزرگ تره! حالا جالبترش اینجاس که هرچه لذت بیشتری از نعمات سر راهت ببری، نه تنها میتونی بیشترشون کنی، بلکه با احساس خوبت از مسیر لذت میبری و به قول استاد سوت زنان و بال زنان مسیر رو طی میکنی!

پس به عنوان سومین اصل، لازمه و لازمه و لازمه به طور مدواممم و تا وقتی زنده هستم، به نکات مثبت اطرافم توجه کنم و ازشون لذت ببرم. اینطوری اول از همه حالم رو خوب میکنم و از مسیرم لذت میبرم. این حال خوب، این فرکانس سپاسگزاری … نه تنها باعث میشه از لحظه به لحظه مسیر لذت ببرم، باعث میشه همین نعمت هام بیشتر بشه و برم لاین بعدی.

وقتی میریم لاین بعدی با وسیله نقلیه بعدی، سرعت حرکت و پیشرفتمون خیلی بیشتر میشه و وارد لاین جدید از نعمت های خداوند خواهیم شد. اون موقع کاملا ارتقاء وسیله نقلیه و ارتقاء لاین رو حس میکنیم. چون میبینیم که که نعمت های سرراه چقدر بزرگتر و بهتر شدن و با چه سرعتی داریم حرکت میکنیم. اینطوری وقتی دیگران رو میبینیم که داخل لاین های بالاتر و با سرعت بیشتر در حال حرکت هستن، قبطه نمیخوریم و حسادت نمیکنیم. بلکه براشون دست تکون میدیم و آرزوی خوشبختی بیشتر داریم چون قانون رو با درک میکنیم و مطمئن هستم و باور داریم که ما هم به اون مرحله خواهیم رسید و تنها کاری که باید انجام داد، اینه که از مسیرمون لذت ببریم و حواسمون به فنی ماشین باشه. همین!

وقتی این اصول رو درک کنیم، اون موقع هر هدف کوچکتری برای سال جدید در نظر بگیریم، در چهارچوب تکامل در نظر گرفتیم. به لاین بعدی نگاه میکنیم و اهداف سال رو تعیین میکنیم به امید ارتقاء مدارمون. نه اینکه الان با دوچرخه مسیر رو بریم و به چهار لاین بالاترمون نگاه کنیم که طرف با ماشین آخرین سیستم در حال طی کردن مسیرشه.

دوستان امیدوارم…

۱. شما رو داخل اتوبان سعادت…

۲.سوار وسیله نقلیه تون …

۳.سوت زنان و شادی کنان ببینم.

و خداروصدهزار مرتبه شکر بابت این جمع فوق العاده ای که باهاشون هم مسیر شدم.