live | تشخیص اصل از فرع درباره نتایج - صفحه 227 (به ترتیب امتیاز)

درود بر همه ی اهالی مومن به قوانین آفرینش این خانواده ی صمیمی

افراد موفق اینگونه اند:

این افراد به نوع کارش و شیوه ی ارائه ی محصولش ایمان داره. ایمان به چه معنا؟ یعنی به این که این کار مفیده و ارائه ش به دیگران باعث انتقال خیره مطمئنه. ایمان به این که این کار برآمده از جان منه و من مطمئنم که به جان دیگری هم می نشینه و باعث کامیابیش میشه.ایمان به این که انجام این کار روح و جان من رو هر لحظه طراوت و غنا می بخشه و ارائه ش به دیگران این خیر و برکت رو صدها برابر میکنه. مثل اون حکایت که ، یک دانه به هفتصد دانه تبدیل میشه.

افراد موفق مدام دنبال اثبات خودشون به خودشون و دیگران نیستن. اونها از هر مرحله از کارشون برای پیشرفت در مرحله ی بعدی استفاده می کنن. فرد موفق کارش براش وسیله ی بزرگنمایی یا نشون دادن توانایی و قدرت غیرواقعی نیست. این که با دروغ یا ترفندی برای محصولش بخواد کیفیت جعلی بسازه و با آب و رنگ اضافی و خاصی بخواد محصولش رو از اون چیزی که هست مرغوب تر نشون بده. این فرد در کارش و در اصل در روحش غلو نداره. مسوولیت موفقیت و شکستش رو کامل و صددرصد می پذیره و حاضره بابت نارضایتی مشتری و رفع ایراد محصولش تمام تلاشش رو انجام بده. محصول رو پس بگیره و هزینه ی مشتری و ضرر احتمالیش رو کامل جبران کنه. این فرد از شکست در کار و محصولش نمی ترسه.بلکه از اون اتفاق و مشتری ناراضی تشکر میکنه که باعث شدن با اصلاح کار و محصولش روز به روز پیشرفت کنه. فرد موفق و مانا در کسب و کارش، هیچوقت از یاد گرفتن مطالب جدید و رویارویی با مواضع و موقعیتهای جدید هراسی نداره و برعکس مشتاقانه به سمتشون میره. این فرد بسیار با پشتکاره و لحظه ای به فکر کم گذاشتن از کار و فرار از تلاش نیست. تلاش برای این فرد لذت مدامه نه خستگی و فرسودگی. این فرد کارش رو موجب گشایش در جان و روانش میدونه و نه فقط راهی برای امرار معاش یا پولدار شدن. این فرد هر چند سالی که مشغول به کارش باشه کیفیت محصولش بهتر میشه که ذره ای افت نمی کنه. اون هیچوقت فکر نمی کنه که با گرون شدن یا کمیاب شدن مواد اولیه ی محصولش میتونه کم بذاره از کارش. اون باور داره که این اتفاقات باعث غنای محصولش میشن و حتما میخواد اتفاق بهتری بیوفته. اون صبوره و امیدوار به منبع لایزال و باور فراوانی در هر زمینه ای از کارش در وجودشه. اون کسیه که کسب و کارش از رونق نمی افته و در هر لحظه از کارش لذت می بره. اون هیچ توقفی رو شکست نمی دونه و از برطرف کردن هر چالشی لذت می بره. این فرد کارش براش همون زندگیشه. هر جا بره و هر کاری انجام بده و در هر موقعیتی، خودش به تنهایی و بدون اعلام قبلی و از پیش تعیین شده ای مُبلّغ کارشه و انرژی وجودیش نشون دهنده ی کیفیت محصولشه. از صحبت کردن راجع به کارش چشماش برق میزنن و وجودش مالامال از شوق و عشق میشه. خلاقیت جزء لاینفک کارشه و خودبخود در کارش می جوشه چون به منبع وصله. اون هرجا میره و هرچی که می بینه برای غنای کارش و کیفیت محصولش ازش استفاده میکنه. اون از برطرف کردن نیاز دیگران با محصولش احساس شوق و سپاسگزاریش بیشتر و بیشتر میشه. از هر محصولی که ارائه میده انرژی میسازه و می گیره برای محصول بعدی و ناخودآگاه خودش رو، عشقش رو و بخششش رو در محصولش منتشر و تبلیغ میکنه. هر محصول این شخص مُبلّغ بی چون و چرای خالقشه. این محصول جهانی برای دریافت کننده و مصرف کننده ش میسازه که ماندنیه و فراموش نشدنی. این افراد چنان انرژیی دارن که در قدیم بهشون میگفتن : طرف نظرکرده س یا مهره ی مار داره یا حتما وردی بلده که دست به خاکستر میزنه جواهرات میشه. این افراد آرامش بیشتری نسبت به دیگر همکارانشون دارن. این افراد بسیار زیاد خودشونن. هر طوری هستن واقعا همونطورین. از هیچ رفتار یا برچسب خاصی استفاده نمی کنن. اگر هم از نشانه یا مدل خاصی بهره بگیرن اون نشانه مختص خودشونه. جزء وجودشونه. این افراد در کار و زندگی خصوصیشون یکسان حضور دارن. پیدا و پنهانشون یکیه. با خودشون شفافن و ضعف و قوتهاشون رو می شناسن. به خاطر این که پنهان کاری ندارن اعتماد دیگران رو جلب می کنن و اینها در زمانی که همکاراشون به دنبال مشتری می گردن و می دوئن ؛ از وفور مشتری و مراجعینشون حرف میزنن. فرد موفق در برابر اشخاصی که مستقیم و غیرمستقیم باهاش رقابت می کنن هیچ کار خاصی انجام نمیده. چون به خودش معتقد و معتمده و اونقدر به کارش مشغوله که زمان و انرژی برای رقابت با دیگران نداره.چنین شخصی در هیچ شرایطی شاکی نیست و در برابر اعتراض دیگر همکاران یا نزدیکان به بعضی از برخوردهای خاص با مشتری، با قدرت از سلامتش در کار و محصول و نحوه ارائه و ارتباط با دیگران حرف میزنه. این شخص انتقاد پذیره. چون بیشتر از این که بخواد این انتقاد براش برخورنده باشه خوشحاله که میتونه کیفیت محصولش رو به صلاحدید خودش ارتقا بده.

تا اینجا که دارم می نویسم به خودم اومدم و دیدم دارم پدرم رو تصویر میکنم. پدر من کسی ست که در کارش بسیار مهارت داره و در شهرمون شهره ست. پدرم این کارش رو بدون استاد یاد گرفته و همیشه کارش رو با اشتیاق انجام میده. پدرم مایه ی افتخار من و هر کسیه که می شناسدش. به نظرم افرادی که در موفقیتشون جاودانند خصوصیات اصلی و پایه ای یکسانی دارن. سر همه شون سلامت

از همه ی شما ممنونم که خوندید و ممنونم از آقای عباس منش که با طرح این سوال باعث شدن من به عمق یکی از سپاسگزاری های همیشگیم برم. وجود پر از عشق پدرم. سپاسگزارم

خدایا شکرت