live | تشخیص اصل از فرع درباره نتایج - صفحه 234

به نام رب العالمین

گام سیزدهم از پروژه خانه تکانی

سلام بر استاد عزیز و مریم جان

سلام بر تک تک دوستان هم مسیرم در این خانه تکانی ذهن.

این روزها با تضادهایی روبرو شدم که حالم بد شده بود. با اینکه توی این دو سال و خورده ای تقریبا کم پیش اومده بود آرامشم را از دست بدم.

اما نمیدونم چرا اینقدر حالم بد شده بود. از خودم توقع کردم . نشستم خوب گریه کردم و از خدا هدایت خواستم .

تنها جوابی که گرفتم این بود که مهارت هات را بالا ببر.

حالا موضوع این بود که من از همه چیز نتیجه گرفتم و از لحاظ مالی زندگی ما از هر لحاظ بهتر و بهتر شده . اما خودم از لحاظ درآمد مالی ، مرتب شل کن سفت کن داشتم.

یعنی چی؟

مثلا روی یک درآمد ثابت فرکانسم ثابت نمیشه.

مثلا یه تابلو میفروشم بطور مثال سه میلیون دیگه چند ماه بیکارم و هیچ خبری نیست و ….‌

و وقتی روی یک فرکانس ثابت نشی این نتیجه نیست.

وخیلی با خودم درگیر بودم و میدونم که همه اینها از یک باور کمبود نشآت میگیره.

این باور کمبود که مردم پول ندارن و ….

با اینکه میرم تمام فروشگاه ها و دکورها و قاب ها را میبینم و با چه قیمتهایی وجود داره ولی بعدش به خودم میگم از کجا معلوم میفروشن.

چون خودم دو تا از کارهایم را یک جا داده بودم و بعد از نزدیک یکسال نفروختن پس اصلا بحث قیمت و جا و …. نبود . چون به این تضاد خورده بودم میگفتم آره وجود داره قیمت ها هم بالاست اما آیا فروخته هم میشه. ؟

تضادهای وحشتناکی که داشت تمام باورهای خوبی که ساخته بودم را هم خراب میکرد.

میگفتم همه دارن پول میسازن اونم خوب میسازن مهارت خاصی هم ندارن و ..‌.

این باورهای مخرب داشت از درون منو میخورد. مقایسه اومده بود و داشتم همه را با خودم مقایسه میکردم و هر روز حالم بدتر و بدتر میشد.

منی که همیشه تحسین میکردم دوباره حسادت اومده بود و داشت نابودم میکرد.

با اینکه هر روز توی سایت بودم ولی میگفتم خب مینا خانم اینهمه توی سایت و اینهمه حال خوب و روابط خوب و … اما اوضاع مالی چی میگه؟

نتیجه چی میگه.

اما دیروز بلند شدم و یک کار قشنگ نقاشی که سفارشی هم بود را شروع کردم و به خودم گفتم دست از مقایسه بردار.

مگه خودت نمیگی هر کسی بخاطر کاری در این جهان اومده شاید کار تو اینه که خیلی خیلی روی مهارت هات کار کنی.

سرنوشت تو ربطی به دیگران نداره همونطور که سرنوشت اونا ربطی به تو نداره.

نه مسابقه ای در کاره نه رقابتی .

همه اومدیم در این جهان تا نقش بهتر خودمون را بازی کنیم .

نقش تو بهترین تو ، شاید باید و باید خیلی خیلی بهتر از این باشه.

خدا داره لایه ای از تو را بیرون میکشه که بفهمی چه مهارت های بهتری داری که باید پیداش کنی و بکشی بیرون.

شاید خدا برات ایده های بهتری داره که داره مثل کرم ابریشم زجرت میده تا از پیله بیایی بیرون و به پروانه ای زیبا تبدیل بشی.

باشه گریه کردی حالت بد شد مقایسه کردی خوب دیگه الان وقت بلند شدنه.

با نشستن و گریه و زاری و مقایسه چیزی از تو در نمیاد نه پول قلمبه ای از آسمون میاد که خدا بگه حالا که گریه کردی و خودت را مقایسه کردی این مال تو.

نه خبری نیست .

تو باید بهترین خودت را از این لایه بیرون بکشی.

باید یه سختی ببینی یه تضادی ببینی تا یه لایه بهتر از خودت ارائه بدی.

خدا پلن های بهتری برای تو داره.

و برای قوی تر شدن برای ساختن عضله بیشتر یه وزنه بالاتر بهت داده حالا برداشتن این وزنه برات سخته.

باید یواش یواش تمرین کنی و تا بدنت بهش عادت کنه و عضله ها رشد کنه.

و این باور فراوانی را دوباره در درونم تقویت میکنم و با تکرار و دیدن فراوانی ها در همه جا در همه چیز میام و باور کمبود را له میکنم .

اگرچه که همیشه هست اما باید له بشه تا قدرتش را از دست بده .

این جهان فقط مال منه . همه چیز برای من مهیا شده تا من نقش بهترین خودم را بازی کنم تا برم مرحله بالاتر .

تا کی ادامه داره ؟

نمیدونم . مهم اینه که من نقش خودم را خوب بازی کنم و از لحظه لحظه داده شده به من در این کره زمین با این آسمون قشنگش لذت ببرم .

بقیه اش با من نیست.

من کاری از دستم بر نمیاد جز رشد دادن خودم . فقط همین یک کار را اگه خوب انجام بدم حتما و حتما به گسترش خودم و گسترش جهان خودم کمک‌کرده ام.

حتما این هم تکامل منه . و باید طی بشه.

دست از مقایسه بردارم و تحسین کنم .

مواظب ورودی ها از طریق تمام حواس پنجگانه باشم.

و مهمتر از همه در لحظه لحظه زندگی به خودم دو چیز را بگم.

اول اینکه : من لایق بهترین هستم و بنده عالی خدا هستم

و دوم اینکه : خدایا من در برابر تو هیچم من هیچی نمیدونم لطفا منو هدایت کن که تو آگاهی کل هستی و من هیچی نمیدونم.

اولی باعث میشه که اعتماد به نفسم بالا بره و بدونم در این جهان اگه هستم مهم هستم وگرنه بیخودی به این جهان نمیومدم.

دومی باعث میشه دست از غرور بردارم . فکر نکنم دیگه همه چیز دان شدم و بلدم بلدم راه بندازم.

من هیچی بلد نیستم من فقط یک متر جلوم را میبینم خیلی تلاش کنم با چراغ قوه بتونم یک ذره جلوتر را ببینم پس من همیشه نیاز به یه هدایت دارم کسی که راه را میدونه و داره از بالا میبینه . پس منو هدایت کنه تا بتونم با خیال راحت حرکت کنم .

خدایا شکرت

سپاسگزارم و دوستتون دارم