سریال زندگی در بهشت | قسمت 100 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

به نام الله که بخشاینده وبا محبت است

  سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته مهربان وممنون از خانم شایسته که این سوالات را طراحی  کردند واز استاد پرسیدند تا ما آگاهی بیشتری به دست بیاریم و در مدار خوبی ها قرار بگیریم، من برای سپاسگزاری از شما این فایل رو نت برداری کردم و در قالب کامنت برای شما فرستادم.

تعریف شخصی شما از ارامش چیست؟

آرامش یک امر نسبی است وممکن است برای هر فردی فرق کند،مثلا بعضی ها وقتی که یک فعالیت فیزیکی دارند خیلی احساس آرامش بیشتری می کنند یعنی درشلوغ ترین حالت

بعضی ها هم هستند که  وقتی که تنها هستند احساس آرامش بیشتری می کنند

به طور کلی هروقت که ذهن آدم احساس خوبی داشته باشد،یعنی احساس نگرانی ،احساس اظطراب ،احساس ترس نداشته باشد، احساس امید داشته باشد،احساس خوب داشته باشد ،آن موقع آرام است.

مثلا یکی بانقاشی کشیدن آرام میشود ،یایکی بانواختن موسیقی وغیره…..

آرامش یعنی درفضایی باشی که حال روحی ات  خوب باشد،فکرت باز باشدومی شود با ایجاد باورهای مناسب این آرامش راایجاد کردوزمان های بیشتری درآرامش باشیم واین فرکانس آرامش ورهایی وفرکانس حال خوب واحساس خوب باعث می شود اتفاقات خوب برای آدم رخ بدهد(قانون)واین باعث میشود که آدم هدایت بشود به مسیر خواسته هایش،هدایت بشود به نعمت وثروت بیشتر

یکی از بهترین باورهایی که میشود برای آرامش ساخت چیست؟

این بستگی دارد که مادرچه چیزهایی پاشنه ی آشیل داشته باشیم،مثلا یکی هست که پاشنه آشیلش کمبود است مثل بحث های مالی ،یکی هست پاشنه آشیلش بچه هایش هستندیعنی همیشه نگران بچه هایش است،یکی هست که پاشنه آشیلش شغلش هست ،بستگی دارد که ما درکجاها پاشنه آشیل داشته باشیم ،به همان نسبت درهمان حوزه اگر باورهای مناسب ایجاد کنیم،باعث می شود که آرامش بیشتری را تجربه کنیم.

درصلح بودن باخودمان یعنی چه؟

درصلح بودن باخودمان یعنی همان رفیق بودن باخودمان،هماهنگ بودن باجریان هستی،هماهنگ بودن بافرکانس خداوند،هماهنگ بودن با آن خدایی که دردرون ما است،که نتیجه درصلح بودن میشود همان آرامش

درصلح بودن با خودمان یعنی رقابت نکردن بادیگران،یعنی نخواهیم خودمان را به دیگران ثابت کنیم،خودمان را دوست داشته باشیم وبا خودمان رفیق باشیم،عاشق خودمان باشیم

هراحساسی که به ما احساس خوبی میدهد به مااحساس آرامش درونی میدهد،احساس آرامش واقعی میدهد همان درصلح بودن با خودمان است .

ولی وقتی که ماخودمان را بادیگران مقایسه میکنیم ،رقابت میکنیم،حال بقیه رامیخواهیم بگیریم،ازخودمان خوشمان نمی آید از قیافه مان خوشمان نمی آید،از ویژگی هایمان خوشمان نمی آید وهمیشه لعنت میفرستیم  همیشه لعنت می فرستیم به خاطر بخت و اقبال مان به خاطر زندگی که داریم به خاطر پدر و مادری که داریم به خاطر شرایط مالی که داریم به خاطر شرایط سختی که در آن هستیم و همیشه ناراضی هستیم ناسپاس هستیم،ناسپاس هستیم  این جمله بهتری است، یعنی در صلح نیستیم.

وقتی که سپاسگزار هستیم سپاسگزار آنچه که داریم هستیم سپاسگزار آنچه که هستیم، هستیم آن وقت با خودمان در صلح هستیم

چه ترکیبی رامیتوان اسم آن راخوشبختی گذاشت؟

همه این‌ها فردی هستن یعنی هر فردی می تواند خوشبختی را برای خودش تعریف کند، ممکن است بعضی ها خوشبختی را داشتن پول زیاد بدانند ممکن است بعضی ها خوشبختی را داشتن یک رابطه عاطفی عاشقانه بدانند

ممکن است بعضی ها خوشبختی را زندگی کردن در داخل طبیعت بدانندو… خوشبختی یعنی اینکه راضی باشی به قول قرآن (لعلک ترضی) باشی آرام باشی راضی باشی، سپاسگزار باشی ،حالت خوب باشد ، وقتی که راضی هستی و رضایت داری از مسیری که در آن زندگی می کنی یعنی تو خوشبخت هستی، و این رضایت از زندگی برای هر کسی فرق می‌کند.  خوشبختی فرق می کند ، امروزه شبکه های اجتماعی باعث شده اند که آدمها خوشبختی را از هم دیگر کپی کنند همه خواسته های خود را فراموش کنند، همه بروند دنبال چیزهایی که بقیه می گویندخیلی خوشبختی می آورد، بعد هم به آن نمی رسند و تازه اگر هم برسندویا تجربه اش کنن که در هر صورت به آن نمی رسند، و تازه اگر تجربه اش کنند می‌فهمند که نه نه این خوشبختی نمی آورد این ساعت لاکچری آن مسافرت به کشور لاکچری و غیره…

  خیلی ها خوشبختی را فراموش کردند خوشبختی یک موضوع شخصی است اصلاً یک موضوعی نیست که ما بخواهیم آن را از بقیه کپی کنیم موضوع این نیست که ما بخواهیم با بقیه در مورد آن رقابت کنیم یا بخواهیم آن را به بقیه ثابت کنیم یا آن را نشان بدهیم به خاطر همین خیلی ها احساس خوشبختی نمی کنند چون به دنبال چیزهایی می روند که بقیه با آنها احساس خوشبختی می کنند و چون درونی  نیست،و به خاطر چشم و هم چشمی است به خاطر به نمایش گذاشتن کلیپهای اینستاگرامی است به خاطر تعریف دیگران از خوشبختی است به خاطر همین خیلی ها، خوشبختی را احساس نمی‌کنند.

تنبلی چیست؟ 

تنبلی یعنی بی‌انگیزگی، اگر انگیزه کافی برای کاری نداشته باشیم در آن تنبلی می کنیم اگر به تنبل ترین آدمهای دنیا نگاه کنیم می بینیم که در مورد یک سری از چیزها اصلاً تنبل نیستند مثلاً ممکن است در مورد بازی های کامپیوتری اصلا تنبل نباشد، می نشیند تا آخر بازی می کند و هزاران مسئله در آن بازی‌ها را حل می‌کند  شب و روزشان را در آن بازی می گذارندو به خاطر آن بازی زبان انگلیسی یاد میگیردتا آنلاین بازی کنند و تمام تلاش خودش را می کند، ولی این آدم دربین بقیه  معروف بوده ، به تنبل بودن ولی دریکسری از چیزها هم میبینیم که تنبل نیست، (پس تنبلی  به معنای بی‌تحرکی فیزیکی نیست)* تنبلی به معنای بی‌انگیزگی است اگر آدم انگیزه کافی نداشته باشد کاری نمی کند اما اگر انگیزه داشته باشد فعالیت می‌کند حالا بعضی ها در یک سری از چیزهای فیزیکی انگیزه دارند مثلاً دو میدانی فوتبال، ورزش هایی با تحرک بالا که خیلی تحرک دارند و حرکت می کنند، اما بعضی ها این گونه نیستند، بعضی ها در نویسندگی، بعضی ها در هنر بعضی ها در خوانندگی،  بعضی ها به بازی‌های کامپیوتری علاقه دارن، بعضی ها به کد نویسی علاقه دارند صبح تا شب پشت کامپیوتر می نشینند و کد می نویسند،و هیچ حرکتی هم نمی کنند ولی دارند  علایق شان را انجام می دهندو……

در کل تنبلی به معنای بی تحرکی نیست به معنای بی‌انگیزگی است که این بستگی به نوع نگاه و باورهایی است که وجود دارد که باعث می‌شود انگیزه ایجاد نشود و الا اگر انگیزه ایجاد شود آدم کوه ها را هم جابجا میکند.

چطور می‌شود که در مورد مسائل اساسی اصلاً نگران نمی شوید؟

نگرانی وجود دارد ،اما آن انگیزه ایی که باعث یادگیری وتجربه می شود،

این انگیزه  که اگر من این کار را یاد بگیرم مثلا در مورد (رانندگی با rv)چقدر باعث تجربه می شود ،چقدر باعث لذت میشودآن نگرانی را پوشش می دهد

همیشه ترسها هستند ترس هایی که همه داریم همیشه هستند ،اما اگر امید وانگیزه بیشتر باشد باعث می شود که ما آن ترس‌ها را رد کنیم یا بتوانیم در حالی که می ترسیم اقدام کنیم و عمل کنیم

چگونه میشود که شما درهیچ کاری مردد نیستید ؟تصمیمات از پیش تعیین شده یعنی چه؟

یکسری تجربیات هستند که در زندگی آدمها اتفاق می‌افتد مثلاً در درک قانون تکامل یک آدمی  یک جایی قانون تکامل، را رعایت نکرده مثال واضح اینکه بدن آماده نداشته و رفته است ورزش سنگین کردن در باشگاه بدن درد گرفته و یک هفته دست و پاهایش خشک شده عضلاتش سفت شده و نمی تواند خودش را تکان بدهد بعد یک سری تصمیمات از پیش تعیین شده برای خودش می گیرد و می گوید اگر من دوباره در این موقعیت باز قرار گرفتم من خودم رو قبلش گرم می کنم و بعد از کلی گرم کردن باز هم یکدفعه زیر ورزش سنگین نمی روم و آن ورزش سنگین را در مدت دو هفته انجام می دهم یا مثلاً در اعتماد کردن به آدم ها یا در کارهای مالی انجام دادن یا اینکه به کویر رفتن و  گول گرمای روز آن را خوردن یعنی به هوای گرمای روزکویردرتجربه اول  با خودت لباس گرم نمی بری، ولی شب متوجه میشوی  که هوا چقد سرد است، یکسری تصمیمات از پیش افتاده میگیری که من دیگر اعتماد نمیکنم به آن گرمای وسط ظهر و دفعه بعد که بخواهیم به کویر برویم دیگه با خودمان مردد نیستیم که لباس گرم ببریم یا نه، همان موقع لباس گرم را برمیداریی

یا در مورد بحث های توحیدی آنجایی که به غیر از خدا امید بستی و شرک ورزیدی، و بلا به سرت آمده یک سری تصمیمات از پیش تعیین شده میگیری برای آینده  و دیگر در موقعیت های مشابه تصمیم ات از پیش تعیین شده است، وازآن جایی که تجربه خیلی زیادی دارم برای تصمیم گیری و نتیجه های  زیادی دارم یعنی یک عالمه تصمیم گرفتم حالا درست یا غلط یک عالم نتیجه تصمیم های همراه هم گرفته ام، حالا نتایج مثبت یا منفی و این باعث شده است که، به قول معروف چم و خم روزگار به دستم بیاید و، فولاد آبدیده شده باشم ومانند گرگ باران دیده شده ، تو مو میبینی و من پیچش موباشم ،و  دیگر نیاز نیست  خیلی فکر کنم تصمیم از قبل مشخص است ،دیگه دراون موقعیتی که می افتم موقعیتی بوده که قبلا مشابه اش را بوده ام ،وباعث شده به سرعت من تصمیم بگیرم، و اصلاً هم نمی توانم تردید داشته باشم و در یک جایی که اگر اتفاقی هم بیفتد که کم هم پیش می آید که من شکل آن اتفاق را قبلا شبیه سازی اش را ندیده باشم و یا تصمیم نگرفته باشم و من ندانم جواب آن چیست آن جا ممکن است مردد باشم، ولی از آنجایی که تردیدبرای من سم است همانجا از خداوند می پرسم و نشانه می گیرم و در تردید نمی مانم و همان لحظه اتفاق می افتد و نشانه می آید مثلاً فرض کن که من در یک مسیری بین یک دوراهی گیر کردم، بعد یکی از آن راههابولدمی شود،  مثل یک پرنده در بین یکی از دوراه که شبیه هم هستندیک راه به سمت راست می رود ویک راه به سمت چپ می رود ، می‌نشیند و میگویی من همین رو میخواستم فهمیدم که باید به چپ بروم و این از همان باوری نشأت می گیرد که خدا می تواند کاری کند که آن پرنده بنشیند در آن جاده راست از آن باوری نشأت می گیرد که وقتی شما از خداوند هدایت می‌طلبید خداوند از بی نهایت طریق ما را هدایت می کند و این را هم نگوییم که شانسی این پرنده به آن سمت  رفت و این شانسی بود و از کجا آمد و پیغام خدا بود یا نه را هم نداشته باشیم *سرسپردگی مطلق داشته باشیم تسلیم مطلق باشیم ، همان جاده چپ را می رویم  و هر اتفاقی هم که بیفتد حتی اگر اتفاق به ظاهر  بدی هم باشد می‌گوییم همین اتفاق به ظاهر بعد هم همان چیزی است که من نیاز داشتم برای پیشرفت (الخیر فی ما وقع)چون من از خداوند خواستم که کدام جاده را بروم و یک پرنده را گذاشت برای من در این جاده و این یک نشانه واضح بود برای من تمام شد و رفت.