سریال زندگی در بهشت | قسمت 11 - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود

وقتی تخت رو بستید و گفتن ردشو ببین میتونی و خانوم شایسته راحت رد شدن و استاد نتونست به راحتی رد شه و گفت میتونم ولی نه راحت ، گفتم امکان نداره این تخت تو این حالت بمونه و استاد اصلا با چیزی که راحتی و آزادیش رو محدود کنه کنار بیاد و دیدم که بله زیبایی رو فدای راحتی نکردن و دادن رفت ، بجاش الان از هرجا بخوان راحت میان رو تخت و حتی خودشون رو میتونن پرتاب کنن رو تخت از هر فاصله ای (کاری که من دوس دارم و برا همین تختم جز یه تاج طبقاتی بالاش که وسایلمو توش میچینم هیچ حاشیه ای نداره تا از هر زاویه ای بتونم برم روش)

قبلا مخصوصا وقتی خونه پدرم بودم ما در خدمت وسایل بودیم نه وسایل درخدمت ما ، ولی الان تو خونه خودم زمین تا آسمون اوضاع فرق کرده هرچند گاهی ثمره اون موقع میخواد یه خودنمایی بکنه ولی خیلی زود در نطفه نابود میشه.

— و جمله ی دلنشینه با خدا همه چی امکان پذیره که چقدر دل منو قرص میکنه ، آره هیچ غیرممکنی وجود نداره با خدا همه چی ممکنه ، وقتی من درها رو روی هدایت ها باز میزارم به قول استاد وقتی همه دارن با قاشق زمین رو میکنن خدا بهم میگه ببین میتونی اون بیل مکانیکی هم برداریا و با یه بار زدن صدهاهزار قاشق خاک برداری به شرطی که من فقط بگم چشم و تسلیمش باشم که خودم بارها دیدم خدا چقدر طبیعی از جاهایی که فکر نمیکردم شرایطی رو برام فراهم کرد که اگه خودم میخواستم انالیز کنم عمرا نمیتونستم انقدر فول آپشن باشه و حتی در جزئیات ریز هم همون باشه که من میخوام. ولی یکم برام هنوز سخته که راحت تسلیم خدا باشم و نگم چجوری نگم بعدش چی نگم از کجا و هنوز جای کار دارم هرچند که تا اخر عمر جای بهبود دارم.

مثل عنکبوت قسمت قبل ، به نظرم اون فقط به الهامش در تنیدن تارها عمل میکنه و وقتی تارها رو میتنه دیگه نگران اینکه چجور طعمه میاد میچسبه توش نیست اون سهم خودشو انجام میده و خدا هم سهم خودشو و راحت تارهاش پر میشن از طعمه بدون اینکه اون بخواد بدونه چطور قراره طعمه بیاد توی تار . منم باید همینجور عمل کنم باید تارهامو با هدایت خدا ببافم ولی به بقیه اش کاری نداشته باشم (همینه که خدا میگه در طبیعت نشانه هایی ست برای آنان که می اندیشند)

خدایا شکرت