سریال زندگی در بهشت | قسمت 116 - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام.

استاد عزیزم شما بیاین و این کامنت های پر از آگاهی و زیبایی و احساس خوب من و دوستانم را در این سایت، ضرب در بی نهایت کنید.!

چرا؟

چون من روزانه صدها بار می خواهم بیایم و از آگاهی جدیدی که یافته ام برای شما بنویسم اما زبانی گویا و قلمی شیوا و زمانی بی انتها برای نوشتن آنها ندارم.

با هر قسمت سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت با هر تمرین دوره شیوه حل مسائل با هر آیه قرآنی از دوره ارزش تضاد با هر آگاهی از فایل های دانلودی شما هزاران کامنت زیبا می توانم بیایم و اینجا بنویسم.

من صبح را با فایل های شما آغاز می کنم و شب را با فایل های شما به پایان می رسانم و تقریبا تمام وقت آزادم به شنیدین و دیدن آموزشهای شما میگذرد.

تمام اینها را گفتم که بگویم؛

اگر هر روز برای شما و تیم تحقیقاتی شما کامنت نگذاشته ام دلیل بر این نیست که مخاطب شما نبوده ام. بلکه انقدر شیرینی شنیدن آموزش های شما برایم گوارا و لذت بخش بوده است که احساس نکرده ام شما کامنتهای مرا که از قلبم به سمت شما می آید و شما فرکانسش را دریافت می کنید،نخوانده اید.

این ارتباط بسیار دلی و بالاتر از کلمات است بالاتر از نوشتن کامنت هست.

می دانم که دوستان زیادی مثل من هستند که کامنت زیادی نمی نویسند اما هر روز با آموزش های شما و دوره های بی نظیر شما جلو می روند و پیشرفت زیادی داشته اند.

می خواهم بگویم شما آمار دانشجویان خود را ضرب در میلیون ها میلیون ها نفر کنید زیرا خیلی از افراد مثل من هستند که کامنت نمی نویسند اما هر لحظه را با عشق و شور و اشتیاق دانش و آموزش های شما می گذارند .

نمی دانم چقدر عمق کلام را به شما انتقال داده ام و منظورم را رساندم اما در نهایت می خواهم بگویم که هر ثانیه سپاسگزار خدایی هستم که مرا به سمت آموزش های گنج گونه شما هدایت کرد.

قلبم می لزرد از زمانی که خدا مرا به سمت شما هدایت کرد از مهربانی و فضل بی انتهای خدا که در دعای کمیل حضرت علی از آن می گوید و شما در فایل های دانلودی در مورد آن صحبت کرده اید می گویم.

خدای من قلبم می لزرد از اینکه مرا انقدر قشنگ انقدر زیبا و انقدر دقیق به سمت استاد عباسمنش هدایت کردی.

خلاصه کلام؛

شما را همیشه و هر ثانیه یاد می کنم و از شما سپاسگزارم.

من تمام صحبت های شما را می نویسم در آگاهی دوره شیوه حل مسائل اشاره کردید به فایل تراکتور به همین خاطر من این فایل را نوشتم و با دقت دیدم.

به غیر از تمام آگاهی های بی نظیری که در مورد حل مسائل در فایل تراکتور فرمودید،نکته جالب را در یافتم و آن این بود که بعد از نوشتن صحبت های روزانه شما در محل زندگی تان و حین درست کردن تراکتور ،

دریافتم که خدای من استاد عباسمنش چقدر باورهای مثبتی دارند باورهایی که در صحبتهای روزانه و به صورت ناخودآگاه می گویند. من اگر هزار بار فایل را می دیدم ولی نمی نوشتم متوجه این نمی شدم که شما در باورهای مثبت به مرحله ناخودآگاهی و شایستگی رسیدید و ناخوداگاه کلمات و جملات و احساسات مثبت و هم راستا با منبع را به زبان جاری می کنید.

چون شما زندگی روزانه خودرا نشان می دهید در نگاه اول متوجه تفاوت مداری شما نمی شدم اما وقتی نوشتم و نوشته هایم را نگاه کردم گفتم خدای من چقدر شما روی خودتان کار کرده اید و چقدر باورهای مثبتی دارید.

زیرا اگر همان دوربین، یک روز از زندگی من را فیلم برداری می کرد و روی دور تند می گذاشت آنوقت کلی باور منفی در آن هویدا می شد.

نمی خواهم بگویم از خودم نا امیدم یا شما را همچون بتی ساخته ام. نه .

اتفاقا این موضوع باعث شد به خودم امیدوار شوم و بگویم ببین نفیسه استاد عباسمنش هم از همین جا شروع کرد از تغییر باورها از تمرکز روی خود و خواسته ها از همین جا شروع کرده تا به این مدار رسیده.

پس هیچ چیز بیرون از تو نیست.

و هیچ عامل بیرونی نمی تواند در موفقیت تو تاثیر بگذارد به جز باورهای تو و فرکانس تو !

استاد عزیزم امروز روی میزم بزرگ و قشنگ و تمیز نوشتم

من به آموزه های استاد عباسمنش ایمان کامل دارم و می خواهم همین مسیر را ادامه بدهم تا وقتی که زنده خواهم بود.

این جمله را با قاطعیت نوشتم تا به ذهن مقاومت گر خودم بگویم تصمیم من صدرصد این است پس نمی توانی جلو من را بگیری و مانعم شوی. تمام.

شاید قبلا جایی بود که شک می کردم به این مسیر ولی این بار برای اولین بار می خواهم امیدم را از تمام عوامل بیرونی قطع کنم و تمام امیدم را به تمام عوامل درونی و خدای وجودم بگذارم

به خودم گفتم تو که هزار راه دیگر رفتی و روی تمام عوامل بیرونی حساب کردی. آیا نتیجه ای گرفتی؟

نه بیا اینجا و به من بگو آیا نتیجه ای گرفتی؟

و پاسخم صدرصد نه بود. نه من هیچ گاه از توکل به عوامل بیرونی نتیجه نگرفتم و همیشه و همیشه گره کارهایم به دست خدا باز شد. خدای درونم خدای وجودم تمرکزم باورهای مثبتم ذهنم و درواقع حقیقت وجودم.

پس این بار می خواهم این ریسک شیرین و زیبا را بکنم هر چه پیش آید خوش آید من از این به بعد می خواهم فقط روی خدای وجودم حساب کنم.

حتی اگر دیگران بخندند باورم نکنم و البته که دیگران سایه من هستند. دیگرانی وجود ندارد و این من هستم که با خودم در جنگم و هربار این جنگ کمرنگ تر می شود چون باور قلبی من قوی تر می شود

و می دانم که باید تا زمانی که زنده هستم روی خودم کار کنم. این یک قانون است.

سپاس سپاس و سپاس.

ممنون که چشمان زیبای تان را به خواندن این کامنت معطوف کردید.

سپاسگزارم.استاد عباسمنش عزیزم و مریم خانم مهربانم. در پناه خدا شاد و سلامت باشید.