سریال زندگی در بهشت | قسمت ١31 - صفحه 5

به نام الله یکتا

سلام بر استاد عزیز شیرین تر از عسلم و مریم بانوی یاور همیشه مومن

استاد آتش زدید بر خرمن ما

با این قسمت و این همه زیبایی و این موزیک هایی

که اشک رو از دیدگانم جاری کرد

و میدونم اشک بقیه بچه هام پای این شعر و موزیک و تصاویر درآوردید

البته نه اشک حاصل از غم و حسرت

اشکی که یه احساس بی نظیره که نمیشه توصیفش کرد

و خودش رو به شکل قطرات اشک از چشمانم تو این موقع ها

نشون میده

استاد همه این زیبایی ها یه طرف این شعر یه طرف

باورتون میشه شاید قبلن از اونجایی که از خواننده های مورد علاقم بودن آقای قمیشی و شاید چندین بار این آهنگ و دکلمه رو شنیده بودم

هیچ وقت به معنی اون فکر نکرده بودم

ولی امروز و موقع دیدن این قسمت غرق در یه احساس بسیار بسیار ناب شدم

مثل موقع هایی که شعرهای سعدی و مولانا رو میخونم

کسی آمد که حرف عشق را با ما زد

دل ترسوی ما هم دل به دریا زد….

آره استاد عزیزم

از زمانی که ندای عشق و توحید رو از اون وجود نورانیتون شنیدم و میشنوم

دلم رو هر روز بیشتر و بیشتر به دریای ترس هام میزنم

از زمانی که صداتون رو شنیدم و اون احساس غیر قابل توضیفی که از همدم بودن با شما و آگاهی هاتون دریافت کردم و میکنم …

به یک دریای طوفانی

دل ما رفته مهمانی

چه دور ساحلش

از دور پیدا نیست

یک عمری راه و در قدرت ما نیست….

کلی آرزو داشتم از کودکی

بازی های من از بچگی همشون خیالی بودن

و خداوند این لطف رو به من کرد

که تو زمان و مکانی به دنیا اومدم که این همه مدیا و کنسول های بازی رنگارنگ نبودن

و من شروع کردم به تجسم کردن رویاهام و شروع کردم به خلق کردن

بزرگ تر که شدم و نوجوان بهم میگفتن امین از این رویا بیا بیرون

بچه نباش

بابا یکم واقع بین باش

و من کم کم داشت باورم میشد که بقیه درست میگن و به قول این شعر

کم کم باورم شده بود که

چه دور ساحلش

از دور پیدا نیست

یک عمری راه و در قدرت ما نیست….

و نجواهای ذهنی بهم میگفتم امین تو این دنیا نشد و شاید تو دنیای دیگه ببینی آرزوهاتو

زهی خیال باطل البته ..

اما من همیشه اون امین رویایی رو تو درون خودم زنده نگه داشتم

خیلی ضعیف شده بود و نحیف و لاغر

اما بودش خداروشکر

و هنوز زنده بود و نفسکی میکشید

تا اینکه تو یه روزی که احساس میکنم تاریخ تولد واقعیم همون روزه

یه استاد نورانی

یه پیر راه

یه شمس …..

تو زندگیم پیدا شد به نام استاد عباس منش و گفت

باید پارو نزد وا داد

باید دل رو به دریا داد

خودش میبردت هرجا دلش خواست

به هرجا برد بدون ساحل همونجاست

بهم گفت امین این همه این درو اون در زدی

این همه آرزوهات رو از غیر الله گدایی کردی

بسه دیگه رها کن

فقط روی خدا حساب کن و کارها رو به اون بسپار….

با اون صدای آسمونیش گفت به الله قسم منم همین راه رو رفتم

منم همین مسیر رو رفتم

بهم گفت من از ته قصه و از بدترین شرایط اینجا اومدم

تو دلم گفتم استاد رازت چی بود؟

چه روشی داشتید که این همه نعمت و ثروت

و از اون بالاتر

این همه آگاهی و عشق الهی وارد زندگیتون شده ؟

و استادم انگار ندای قلب من رو شنیده باشه در جوابم گفت :

تمرکز کن روی زیبایی های زندگیت

و فقط زیبایی ها رو ببین و در بارشون حرف بزن و فکر کن

استاد بهم گفت

به امیدی که ساحل داره این دریا

به امیدی که آروم میشه تا فردا

به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره

به عشقی که نمیبینی شباشو بی ستاره

گفت امین فقط و فقط روی زیبایی ها تمرکز کن

به عمیقی این دریا

به ترس از غرق شدن و طوفان

به کوسه های دریا فکر نکن

فقط به شاه ماهی ها فکر کن و همونو تجسم کن و در مورد همون حرف بزن

بازم بهم گفت امین :

باید پارو نزد وا داد

باید دل رو به دریا داد

بهش گفتم استاد چطوری آخه

گفت چطوریش رو منم نمیدونم

همونطوری که نمیدونستم خودم چطور باید به این همه نعمتی که دارم برسم

و الان هدایت شدم و رسیدم

و استاد دوباره بهم گفت :

خودش میبردت هرجا دلش خواست

به هرجا برد بدون ساحل همونجاست…….

استاد بهم گفت مسیر هر کسی با اون یکی فرق داره

و الله یکتا هر کسی رو از مسیر منحصر به اون شخص هدایت میکنه و به خواسته هاش میرسونه…

استاد عزیز و نازنینم از دیشب و امروز تو گوشم صدای شما در جلسه دوم دوره ۱۲ قدم بود

اونجایی که فرمودید :

بچه ها به خدا قسم هر چیزی رو که بتونید تجسم کنید و احساسش کنید

و بتونید خودتون رو تو اون شرایط ببینید

۱۰۰ درصد بهش می رسید

همونطوری که من رسیدم

ولی ازم نپرسید چطوری

چون خودمم نمیدونم چطوری اینجام…

و حالا این قسمت نورانی و الهی

و این شعر و این دو بیت نورانی

که بازم میخوام بنویسمش که :

باید پارو نزد وا داد

باید دل رو به دریا داد

خودش میبردت هرجا دلش خواست

به هرجا برد بدون ساحل همونجاست….

تو جلسه میگفتید

بچه ها یه فرد خاص و یه جای خاص و یه کشور خاص مشخص نکنید

اون احساس خاصی که میخواید رو تجسم کنید

و حالا اینجا شنیدم که

خودش میبردت هرجا دلش خواست

به هرجا برد بدون ساحل همونجاست….

استاد من مست و شیدا بودم از جلسه دوم قدوم دوم که بعدش موقع نهار این قسمتم دیدم

مثل مستی شدم که نای رفتن نداره و باز پیاله ای دیگه از شراب بهش میدن و اونم رد نمیکنه و می نوشه :

به قول خیام عزیز:

بی باده ناب زیستن نتوان

بی باده کشید رنج تن نتوانم

من بنده آن دمم که ساقی گوید

یک جام دگر بگیر و من نتوانم

استاد چه میکنه این شراب الهی و نورانی شما

این شراب توحیدی شما رو

از چه خمخانه ای به غیر خمخانه الله یکتا

میشه پیدا کرد

چنین شرابی رو ….

زان می که ز دل خیزد با روح درآمیزد.

مخمور کند جوشش مر چشم خدابین را…..

استاد ممنوم از شما و مریم بانوی عزیز

که دستی شدید از دستان بی نهایت الله یکتا

و ساقی شراب عشق و آگاهی شدید

که به قول حضرت مولانا :

یک قطره از این ساغر کار تو کند چون زر

جانم به فدا باشد این ساغر زرین را

استاد عزیز و نازنینم ممنوم که باز اومدید به این ساحل الهی

این ساحلی که نمیشه فرق بین شن و برف رو از روی فیلم تشخیص داد

و این بار با این پرنده بی نظیر

استاد عزیزم چه تصاویر رویایی دارید ثبت میکنید

از این همه زیبایی و ثروت و آرامش

استاد عزیزم ممنونم برای این موزیک های زییا در کنار این تصاویر که روحمون رو به پرواز در میاره

روحمون رو میبره به جایی خیلی خیلی بالاتر از این درون شگفت انگیز

دیدن این تصاویر و موزیک ها در کنار هم

و چه معجونی شده ….

استاد عزیزم ممنونم برای به تصویر کشیدن

این خط ساحلی زیبا با اون پله های چوبی فراوان

همه پله ها به دریا میرسیدن

به یکجا ……

یاد مسیرهای متفاوت خودمون افتادم

که هر کدوممون به شرط عمل به قانون از یک مسیر هدایت میشم و لی نهایت به یک دریا و یک احساس توحیدی واحد میرسیم

و اون حال خوب در لحظه هست …

البته به شرط فهمیدن و عمل به قانون …

استاد عزیزم ممنونم برای تصاویر رویایی ساحل سی ساید

اون رنگ آبی سبز اول دریا که من عاشق این رنگ آبی سبز فیروزه ایم

این شن هایی که با کلمه ها نمیشه توصیفش کرد

فقط امیدوارم روزی بتونم لمسشون کنم از نزدیک

استاد عزیزم

ممنونم برای به تصویر کشیدن این خونه های رویایی

تمام سقف ها تقریبا یک رنگ بودن طوسی مایل به آبی

چه هارمونی بی نظیری

استاد خداروشکر میکنم تو جایی زندگی میکنید

که اینقدر به نظم و به هماهنگی اهمیت میدن

حتی تو سقف خونه ها

چقدر زیبا بود این شاه نشین های پر از پنجره رو به دریا

استاد چقدرررر تمیییییز بود همه جا

از آسمون بگیرید تا ماشین ها و خونه ها و خیابون ها

استاد عزیزم

چقدر تصویر زیبایی خلق کردید

از اون دو کودک

یکی سیاه و یکی سفید

ولی هر دو در کنار هم

در آرامش

در اون ساحل زیبا …..

استاد عزیزم حال بسیار بسیار بخصوصی دارم

یه مستی ناب

یه مستی به غیر از مستی می انگوری

یه مستی از یه شراب الهی

از شراب زیبایی

از شراب توحید

از دستان مبارک شما و مریم بانوی عزیز

میخوام بازم با خودم تکرار کنم

باید پارو نزد وا داد

باید دل رو به دریا داد

خودش میبردت هرجا دلش خواست

به هرجا برد بدون ساحل همونجاست….

خدایا شکرت برای توفیق دیدن و نوشتن برای این قسمت که زیبایی های تورو فریاد میزد

خدایا شکرت

خدایا عاشقتم