سریال زندگی در بهشت | قسمت 14 - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند روزی دهنده بی منت

سپاسگزارخداوندم که دراین روز بارانیِ بهاری خدا بهم فرصت داد تا یک قسمت دیگه ازین سریال بهشتی رو به چشمان بصیرم نشون بدم و از آگاهی های ناب الهی اون برخوردار… بشم.خداروصدهزارمرتبه شکرت

سلام و ادب عرض میکنم خدمت استادارزشمندم و مریم جان،الگوی تمام عیار زندگیِ من

استادجان وقتی تو هرقسمتی ازسریال برنامتون اینه که به درختای جنگل یه شوروحالی بدید،اونقدر محو تماشای قطع کردن درختچه های هرز میشم که اگه خونه ی شما ایران بود تاالان صدهابار اومده بودم و به شما هزاران بار کمک کرده بودم،انقد که لذت میبرم که یهمچین فضاهایی رو پاکسازی کنم،انگار روح خودم جلا پیدامیکنه

همون جمله های نابی که درپرتو آگاهی میگید،همه ی ما پاره ای از هم، پاره ای ازخداییم،این جمله انقد به دلم میشینه که دوست دارم به تموم هم پاره های خودم باعشق و بدون هیچ انتظاری خدمت کنم

چقدر حال کردم وقتی اون نردبون جادویی رو‌ تااین حد بلندقامت کردید،واقعا عجب ایده ی نابی رو اجراکردن و تنهابادرک یک قانون تااین حد تونستن اندازه های مختلف نردبون رو دریک نردبون بگنجونن!!

چقدراین عشقواحترام به همدیگتون منو دیوانه میکنه،چقدراین هدایتی که هردوتون میشید که ازکدوم قسمت شروع به پاکسازی کنید،منو مدهوش میکنه که بیشتر رو هدایت خداحساب بازکنم

استادجان میگن بنظرت ازکجاشروع کنیم و مریم جان چون میدونن دراکثرموارد حس عشقش درست جواب داده،درپاسخ میگه هرچی حستون میگه

همه ی این جملات هدایت الله مهربانه،همین پاسخ یعنی که اون حس درسته درعمل اجراش کن

وبازهم ارزش ابزار،،،ارزشی که کشور امریکا باتولید کردن وسایل خلق کردن بسیار تحسین برانگیزه،خدایاشکرت اصلا هرچی جلوتر میریم و میخوام بگم این ته خلاقیت و ته ایده پردازیی بود که تو آسون شدن کارها به کاربردن،دوباره میبینم یک خلاقیتی به خرج دادن که آدم ماتومبهوت اون وسیله میمونه،ببین تاچه حد تونستن تو کاره اره برقی خلاقیتهای متنوع به خرج بدن!

بقول مریم جان این یکی دیگه ارزش ابزارش طولانیه⁦⁦(‿)⁩

چه حالی به ابن درختای جلوی دریاچه دادید،الان دیگه سبک باااال میروند بر فرااار آسمانها ودعای خیر درختان کاج سربه فلک کشیده بدرقه ی شما دویاره عزیز که باقطع شاخوبرگای اضافشون بهشون لطف کردید میشه،خداروصدهزارمرتبه شکر

مریم جان وقتی اون پیچکای درهم پیچیده به شاخه ها رو نشون دادید،انگار تموم پیچکای ذهنِ منو داشتید بهم نشون میدادید،انقد که پیچکای ذهنم گاهی وقتا رشد میکنن که قشنگ میفهمم به دستوپاهام گیر میکنن برای حرکت کردن به سمت جلو،تا یکم به سمت جلو حرکت میکنم،یهو متوقف میشم یعنی قشنگ میفهمم پام به یک پیچکِ جنس ِ اَعلا چسبیده که کندنش به کلی تقویت کردن باورای قدرتمندکننده نیازداره

مثلا من فهمیدم که آدمای دورواطرافم بسیارآدمای منفی نگری هستن،خوب تصمیم گرفتم رابطمو بسیاربسیارباهاشون یاقطع کنم یا کمتر کنم،بعداز چندین هفته که دیگه مطمئن میشم تموم شد همه چیز و فضای ذهنم از حرفای منفی خالی شد،یهو یه نجوایی چنان در ذهنم قدرت پیدامیکنه ومیگه حالا چه فکری درموردت میکنن که رابطتو قطع کردی،حالا میگن تومغروری،پاشو اصلا خونه ی مادرشوهرت حداقل برو بخاطرهمسرت که یموقه گله ووشکایت نکنن،حالااینم یروز حرف منفی بشنوی دوباره میای فایل گوش میدی،یعنی اونقدر نجواهه شدید میشه که پامیشم میرم و چون همین فکرهارو میکردم دقیقا همون حرفای فکرمو بهم تحویل میدن و دوباره احساسم بدمیشه،و بازهم باید بشینم روخودم کارکنم،یعنی هنوز اونقدر قوی نشدم که نخواد حالواحساسم بدبشه و حرفای اونا رو من تأثیر بذاره

اونقدرقوی نشدم که تا یک شخصی بهم حرفیو‌میزنه مثل خُوره اون حرف بجونم نیوفته

البته خیلی تونستم این احساسمو کنترل کنم و جاهلانه برخوردنکنم و جاهلانه حالواحساسمو درگیر حرفای پوچ بقیه نکنم،اما میفهمم که هنوز جای کاردارم تابخوام انتقادات دیگرانو به شیوه ی صحیح مدیریت کنم و احساسمو کنترل کنم

وقتی راجب به رحمت خدارفتن دوستتون میگفتید،بسیار تحسینتون کردم که تونستید زود خودتونو آروم کنید و باقطع کردن این درختچه های هرز قانون رو دوباره به خودتون یاداوری کردید

دقیقا بااین حرفتون صددرصد موافقم که مهم نیست چقدر دلیلو منطق داریم برای ناراحت بودن و غم ازدست دادن کسی،چون قانون کاری به دلیل و منطق کسی نداره حتی اگه استاد درک قانون جهان باشی،وقتی تو حالو احساس بد بمونیم لاجرم هدایت میشیم به شرایط وموقعیتی که حالواحساس بدتری رو تجربه کنیم

این رو من به شخصه تجربه کردم و بعداز ازدست دادن فرزند دومم درماه پنجم بارداریم،باهردلیلو منطقی که برای همسرم میوردم که بگم حق دارم ناراحت باشم،دیگه یجورایی انگار دلیلو منطق هام براش تکراری شده بود و فقط شرایط برام جوری پیش میرفت که غمو ناراحتی بیشتریو تجربه میکردم

الان به لطف این سریال و آگاهی های نابش دارم سعی میکنم که دیگه اون لحظات رو به یادخودم نیارم و خیروحکمت ماجرارو به خدای بزرگوارم بسپارم تا درهای دیگه ی نعمت ورحمتش رو به زودی زود به روم بازکنه ان شالله

استاد چه مثال خوبی راجب احساساتی عمل نکردن درمورد یکسری موضوعات زدید،اینکه اگه بخواییم رو این حساب درختچه های هرز رو ازبین نبریم مثل اینه که دلمون به انگل های داخل بدنمون بسوزه و اونها رو از بدنمون بیرون نکنیم

دقیقا بااین دست افراد زیاد برخوردکردم،این افراد وقتی زیادخوشحالن جوگیرمیشن و زیادی احساساتی میشن،و وقتی هم که ناراحت میشن دوباره ازین طرف بوم میوفتن جوری احساساتی رفتارمیکنن که انگار هیچوقت حالِ خوشی تجربه نکردن!

دلسوزی بیجاکردن،تو غموناراحتی زیادموندن،احساساتی رفتارکردن،همه و همه جلوی مارو از رشدوپیشرفت میگیرن،مثل همین پیچکایی که مثل سیم محکم به تنه های درخت چسبیده شدن

سعی کنیم احساساتی نگاه کردن به هرقضیه ای رو اززندگیمون ازبین ببریم

هیچوقت نخواییم با دید خودمون زندگی دیگران رو قضاوت کنیم

استاد مثال همین قانون کندن درختان تو امریکا و ایران بسیار مثال عالیی بود برای اینکه نخواییم هر قضیه ای رو با دیدگاه خودمون موردقضاوت قراربدیم

چقدر نعمت وفراوونی تو امریکا زیاده که برای قطع یک درخت صددلار میگیرن تازه صددلار دیگه هم میگیرن تااون درخت رو نابودکنن،چه قانون خوبیو گذاشتن

بسیارتحسین میکنم کشور سرسبزوزیبای امریکا رو که ملیونها کیلومتر جنگل داره الله اکبر ازینهمه عظمت و فراوانی…بقول خداوند که میفرماید پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید

استادجان تحسینتون میکنم که خدا به جایی هدایتتون کرده که نعمتو فراوانیو آزادی رو تجربه میکنید

استادجان ازتون ممنونم که به واسطه ی این درختچه های هرز طبیعت،به ما قانون باورای منفی ومحدودکننده رو یاداوری میکنید

اینکه باورای منفی همیشه مثل این درختچه های هرز درحال رشدن،اما ما باید همیشه درحال هرس کردن اونهاباشیم

مثل این فضا،که وقتی خوب پاکسازی کنیم انرژی خوبی به درختای خوب داده میشه و بهترازمنابع خاک استفاده میکنن

وقتی ماهم باورای محدودرو کمترکنیم انرژی بیشتری داریم برای حرکت کردن روبه تعالی،روبه بالا…

استاد ازت ممنونم که با تولید محصولات باکیفیتتون مارو به عمق درونمون میبرید و به یک خودشناسی عالی میرسونید

بخداکه من باهمین فایلهای ارزشمند دانلودی و دوره ی دوازده قدم کلی خودمو شناختم و دلیل همه ی رفتارهامو میفهمم

البته گاهی وقتا ذهنم نجواهای خودشو میکنه که چه پیشرفتی داشتی،ولی وقتی اطرافیانمو میبینم که دلیل ناخوش احوالیشون رو نمیفهمن ولی من باچندسوال ازخودم میفهمم دلیل حال بدم رو،اون وقت با چند منطق بجا حالمو سرجاش میارم،این برام کلی پیشرفت خودشناسی بوده و همین که دیگه کسی رو مقصر حال بدم نمیدونم بازهم این برای کلی پیشرفت به حساب میاد

خدارو صدهزارمرتبه شکر،که این قسمت ازسریال هم دوباره به من یاداوری کرد که نخوام دیگه تو حال بد بمونم،هر دلیلو منطقی هم که داشته باشم نباید اجازه بدم غم ازدست دادن فرزندم منو به یک رفتار احساساتی وادار کنه…

داستان بهبود شخصیتم درراستای توجه به آگاهی های این سریال ارزشمند ادامه دارد