سریال زندگی در بهشت | قسمت ١48 - صفحه 10

به نام خدای مهربان

سلام به استاد عزیزم

سلام به خانم شایسته عزیزم

تمرین دوم:

استاد من دارم یک ویژگی شخصیتی رو در خودم پرورش می‌دم. ویژگی‌ای که همیشه شما ازش به عنوان یک اصل اساسی نام می‌برید، و اون هم اینه: «تمرکز بر نکات مثبت».

باید این رو بخشی از شخصیتم کنم، بخشی از شخصیتی که باید «صَدَّقَ بِالْحُسْنَى» باشه تا به مسیرهایی هدایت بشم که «فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى» باشن.

پس می‌خوام آگاهانه توجه کنم به نکات مثبت:

۱- استاد اول از همه اینکه چقدر شما امکانات دارید. چقدر ابزار دارید. همین تراکتور چقدر چقدر برای شما کارهای مختلف انجام می‌ده. چقدر همه‌چیز راحته برای شما. این پاداش شماست. این زندگی آسوده پاداش شماست. توی تمام زندگی شما آزادی مالی، آزادی زمانی، آزادی مکانی، آزادی استفاده از امکانات و ابزارها و تجهیزات، و هر نوع آزادی‌ای که شما بخواین هست. این آزادانه زندگی کردن پاداش شما برای کار کردن روی خودتون، روی باورهاتون، روی شخصیتت‌تون و از همه مهم‌تر، گسترش دادن جهانه. خدا رو شکر که همچین الگوی نابی توی زندگیم دارم. توی قسمت ۹ کشف قوانین شما چقدر قشنگ در مورد این جنس از آزادی صحبت کردید. اون جلسه بی‌نظیره. خدا بهم کمک کنه بتونم بیشتر و بیشتر این جنس از آزادی رو درک کنم.

۲- چقدر فضای پاییزیه پارادایس بی‌نظیره. چقدر این رنگ‌های متنوع، این ترکیب و سبز و زرد و خاکستری بعضی از درخت‌های لخت پارادایس، فضا رو رومانتیک و عالی کرده. و چقدر این هوای عالی جون می‌ده برای یک تفریح سالم و پرهیجان که هم از زیبایی‌ها لذت ببریم، هم آدرنالین بره بالا 😍

۳- استاد به نظرم مثبت‌ترین بخش این قسمت از سریال، موضوع عمل کردن شما به هدایت بود . مساله‌ای که شما خیلی بهش تاکید کردید همیشه، ولی باز هم نمی‌تونم بگم همیشه بهش عمل می‌کنم. می‌خوام یه کم برای خودم این موضوع رو تکرار کنم:

وقتی که من به جریان هدایت باور دارم، و می‌دونم که خدا در هر لحظه در حال هدایت و حمایت منه، پس باید یه کارهایی رو هم انجام بدم. کارهایی که شاید از نظر ذهن منطقی خیلی احمقانه بیاد. مثل همین موردی که برای شما پیش اومد. شما جت‌اسکی رو یه مدت قبل بردید سرویس، پس منطقی اینه که خیالتون راحت باشه برای استفاده. ولی وقتی می‌خواهید برید رودخونه، بهتون گفته می‌شه که «بنداز توی دریاچه یه دوری بزن باهاش ببین همه چی اوکیه». اینجا همونجاییه که تفاوت ایجاد می‌شه بین کسانی به این هدایت می‌گن «چشم» و کسانی که به این هدایت می‌گن: «بابا بیخیال، همین چند وقت پیش بردم سرویس ۵۰ ساعتش رو انجام دادم، دیگه دور چی بزنم؟ اوکیه دیگه!». مهم‌ترین بخش هدایت، اونجاییه که ما عمل می‌کنیم به اون هدایت. اونجایی که روی عقل خودمون حساب نمی‌کنیم، اونجایی که نمی‌گیم: «خودم بلدم!» البته که این برمی‌گرده به باورهای ما. به این باور که «خدا حامی منه و اون از همه چیز آگاهه و پاسخ همه مسائل رو می‌دونه»، پس اگر می‌گه برو با جت‌اسکی یه دور بزن، باید برم باهاش یه دور بزنم. و پاداش برای کسانیه که می‌رن و به هدایت عمل می‌کنن. دقیقاً مثل شما استاد که به هدایتتون عمل کردید، و به قول خودتون شاید اگر عمل نمی‌کردید، توی رودخونه توی دردسر می‌افتادید، یا اصلاً این همه راه می‌رفتید و اونجا متوجه مسائل جت‌اسکی می‌شدید و بدون نتیجه مجبور می‌شدید برگردید.

استاد به نظرم هدایت چند مرحله داره:

✓ مرحله اول: اینکه من اساساً باور داشته باشم که اینقدر ارزشمند هستم تا خدا باهام حرف بزنه و هدایتم کنه

✓ مرحله دوم: اینکه احساسم همیشه خوب باشه تا بتونم صدای هدایت خدا رو بشنوم

✓ مرحله سوم: هدایت رو بدون قضاوت کردن دریافت کنم و بپذیرم و باور کنم که این هدایت از سمت خداست

✓ مرحله چهارم: به هدایتی که بهم گفته شده عمل کنم، قدم بردارم و حرکت کنم. رها باشم و به نتیجه نچسبم.

✓ مرحله پنجم: آماده باشم تا بعد از برداشتن قدم اول، قدم‌های دوم و سوم و چهارم و… هم بهم گفته شه و همینطور همیشه و همیشه خودم رو تحت هدایت و حمایت خدا نگه دارم.

✓ مرحله ششم: حواسم باشه که تا قدم اول رو بر ندارم، قدم بعدی بهم گفته نمی‌شه.

استاد، این بخش از این قسمت سریال یه یادآوری خیلی مهم بود برای من، که بپرسم، که جواب می‌ده، که عمل کنم، که رها باشم. که اجازه بدم اون هدایتم کنه. و نگران نباشم.

عاشقتونم