سریال زندگی در بهشت | قسمت 152 - صفحه 10

سلام استاد عزیزم

سلام خانم شایسته نازنین

امشب یک سؤال از ذهنم عبور کرد و اون سؤال این بود که ” خدایا من باید از استاد چی را یاد بگیرم ؟” بنظر خودم سؤال خوبی بود . صفحه نشانه را باز کردم و شروع به کامنت مهسا در قسمت ۱۵۲ زندگی در بهشت کردم .

مهسا نوشته بود :

( استاد عباسمنش رهبر این گروه الهی هست تا باهم،با کمک هم

وصل بشیم به اصل وجودی خودمون واین مسیر الهی رو باهم پیش بریم تا زمانی که تو این جهانیم )

خیلی درست نوشته بود . من فهمیدم که تا توی این دنیا زندگی میکنم ، تو رهبر الهی من هستی و من این جواب را با تمام وجودم باورش کردم .

میدونی چیه استاد ؟ موضوع اینه که همه میگند اهدنا الصراط المستقیم ، همه میگند خدایا ما را به راه راست هدایت کن اما هیچکس باور نداره که خدا به راه راست هدایتش میکنه . اصلا کسی نمیدونه که وظیفه خدا اینه که بنده هاش را هدایت کنه .

اینکه شعار بدیم خدا هدایتمون میکنه با اینکه از ته دل هدایتش را باور داشته باشیم خیلی فرق میکنه .

هرکسی نمیتونه باور کنه که خدا ، اون نیروی هدایتگریه که همیشه همراهشه و میتونه روش حساب کنه و بهش توکل کنه . وقتی کل سایت تو را در یک نگاه بررسی میکنم میبینم تمام آموزه های تو به توحید ارتباط داره اما موضوع اینه که همه انقدر درگیر پاشنه های آشیل خودشون هستند و انقدر زنجیر به پای خودشون بستند که نمی فهمند این سایت روی اصل توحید داره اداره میشه . منم نفهمیده بودم استاد . منم اولش اومدم وسط بازی و خوشم اومد . دیدم اینجا حرفهای قشنگ‌ می زنند . منم قاطی بازی شدم و لذت بردم . اما طول کشید تا فهمیدم این بازی یک اصولی داره که برای پیشرفت توی اون بازی باید اصولش را یاد گرفت . اصل توحید و یکتاپرستی تنها اصل این بازی بود . حساب کردن روی نیرویی که همه جا هست و هدایت منو توی این دنیا برعهده گرفته . استاد من انقدر درگیر موضوعات ساخته شده در ذهنم بودم که نمی تونستم این نیرو را ببینم . من روی خودم کار کردم و در عین حال که نجواها و ترس ها سراغم می‌آمدند ، نشانه های هدایت را هم میدیدم . امروز با خودم گفتم اندیشه چرا روش حساب نمیکنی . چرا به پشتوانه حضورش ، آرزوهات را دنبال نمیکنی .

من به سمتش رفتم تا باورش کنم . اونم خودشو نشونم داد . انقدر واضح دیدمش که حضورش مثل یک هاله در اطرافم بود و من قدرتش را حس میکردم . چرا انقدر نگرانیم چرا میترسیم . چی به خورد این ذهن بدبخت ما دادند که از سایه خودشم می‌ترسه . قرار نیست همواره همه چیز خوب باشه ولی قراره که همواره همه چیز به سمت بهتر شدن باشه . قراره که خدا همواره همراه ما باشه و در کل زندگی ما حضور داشته باشه . ما به پشتوانه حمایتش به این دنیا پا گذاشتیم اما کم کم گمش کردیم . کم کم در ازدحام قرار گرفتیم و ازش دور شدیم . استاد عزیزم سؤالی که امشب از خدا پرسیدم باعث شد به اینجا هدایت بشم و بنویسم که من خیلی به خدا اعتماد کردم . دیگه نمی ترسم .