سریال زندگی در بهشت | قسمت 153 - صفحه 11

سلام خدمت استاد عزیزم و مریم بانوی دوست داشتنی ،

اول از همه خدا رو سپاسگذارم که من رو به این صفحه و به این دیدگاه ارزشمند دعوت کرد . امیدوارم که نکته لازم رو از این مطلب بگیرم و با اون کلید قفلهام رو باز کنم و می خوام بگم چقدر این دیدگاهی که از نسرین عزیز به اشتراک گذاشتید زیبا بود . چقدر حالم رو خوب کرد .

چیزهایی که این دوست خوبمون در موردش صحبت کردن که من بعد از چند بار دیدن این جلسه بهشون پی بردم . چقدر این دوست خوبمون تونستن خوب و کامل زیباییها رو ببینند و واقعا با خوندن دیدگاه ایشون انگار تازه فهمیدم که سمت و سوی نگاهم رو به کدام طرف باید ببرم . واقعا از خدای مهربون متشکرم که من رو به این سمت هدایت کردن و از دوست عزیزم که دریافت و الهامات زیبا و اثرگذارشون رو با ما به اشتراک گذاشتن .

چقدر همه چیز تو این فایل زیبا بود و بیشتر از همه من محو ارتباط شما با مریم بانوی عزیزم هستم که چقدر خوب همدیگه رو پذیرفتید و قلب هاتون هم سو شده . این هم یکی از معجزات بینظیر پروردگارم و توجه به زیباییهاست .

چقدر از شنیدن صدای آب ، صدای خش خش برگها و علف های خشک شده ، صدای مرغ و خروس ها لذت بردم . چقدر اون گلهای زرد لابه لای سبزی برگها مثل چراغی که تو معابر روشن می شه بود . ترکیب رنگ درختها خیلی چشم نواز بود . جالبه هیچکدوم از درختها به رنگ اون یکی درخت نبود . هر کدوم رنگ و مدل منحصر به فرد خودش رو داره . و نکته دیگه ای که به ذهنم رسید این بود که این درختها با این که تنه ضخیمی نداشتند و سنی نداشتند اینقدر برای رسوندن خودشون به نور از لای انبوه درختان بلند خودشون رو بالا کشیده بودند و قد کشیده بودند .

تعبیر من از این پدیده مثل اون آدمهای موفقیه که سالها تو حجمه ای از اطلاعات منفی ، محدودیتها ، کمبودها و فقر محبوس شده بودند و برای اینکه خودشون و نجات بدن تونستند خودشون و به نور و آگاهی برسونن و موفقیتهای بسیار بزرگی رو کسب کنند . این نشون میده همیشه محدودیتها بد نیست . محدودیتها ، فشارها ، ترس ها و کمبودها همیشه قراره مثل یه فنر متراکم شده که رها می شه وسیله ای باشه برای پرتاب ما به جلو و باعث رشد ما بشه . به قول استاد عزیزم اگر من برمی گشتم و می تونستم خونواده ام رو انتخاب کنم دوباره همین خونواده و همین دوران بچه گی با همین مشکلات و محدودیتها رو انتخاب می کردم . چرا که اگر اون فشارها نبود الان نمی تونستم خودم و به اینجا برسونم .

در مورد خودم باید بگم من در تمام دوران بچه گی م و دوران مدرسه آدم کم حرف و فوق العاده کم رو بودم . و همچنین سیستم آموزشی که ما رو تربیت می کرد همیشه ما رو به سکوت و تبعیت و نظر ندادن دعوت می کرد و کسی که حرف می زد و نظر می داد پررو محسوب می شد . من در تمام دوران کودکی م به اندازه یک روز زندگی فرزند خودم حرف نزدم . این اهرم فشار من رو به این سمت هدایت کرد که سالها بعد به سمت آموزش کشیده شدم و درحال حاضر دوره های فروش و فنون مذاکره تدریس می کنم و سالهاست که مربی زبان انگلیسی هستم .

من از لابه لای تمام این محدودیتها و دردها به این سمت هدایت شدم و خودم رو پیدا کردم . من عاشق آموزش هستم و از انجام این کار لذت میبرم . من عاشق حرف زدن شدم ، من که اینقدر کم رو بودم و حتی با خواهر و برادر خودم هم صحبت نمی کردم الان می تونم تو یه سمینار برای هزاران نفر صحبت کنم و این کار رو به راحتی و با لذت تمام انجام می دم .

از خدای مهربونم برای این دریافتها ، هدایت ها و این تصاویر زیبا که در این روز زیبا دیدم بسیار متشکرم .