سریال زندگی در بهشت | قسمت 156 - صفحه 1

نظم…

از لحظه شروع فیلم تا آخرش، فقط داشتم به این فکر میکردم که همه چیه خداوند بر روی برنامه و نظم بنا شده و اینجاست که میشه به سیستمی بودن و قانون آفرینش پی برد..

یادمه بچگی هام وقتی میرفتیم به طبیعت و اطراف شهر و مخصوصاً باغ خودمون که وقت بیشتری رو از اوایل تابستان تا باز شدن مدرسه ها اونجا سپری میکردیم، همیشه به نظم خاصی که مورچه ها اطراف لونه شون با کاه و ذرات اضافی که از دل زمین بیرون میکشیدن و یک مجموعه منظم میساختن دقت میکردم.

اگر اشتباه نکنم مورچه ها پرجمعیت ترین موجودات کره زمین هستند و بدون فکر کردن میشه تشخیص داد اگر نظم و برنامه ای نداشتن، چه اتفاقی میتونست بیافته. و میدونم که میدونید، حتی زندگی زنبورها نیز سمبل نظم در خلقت محسوب میشه و اینو شنیدیم که میگن اگر زنبورها دیگر قادر به حیات در این کره نباشند، یعنی دیگر هیج موجودی هم قادر به آن نخواهد بود و میشود ارتباط همه چیز با همه چیز و ارتباطش با نظم را درک کرد‌.

وقتی از زاویه دوربین گوشی استاد به اطراف نگاه کنی، مثل من مسیرهایی را میبینی که میشود طی کرد… بی شک به زیبایی همه ی آن مسیرها هم دقت کرده ای.. چه هارمونی عجیب و تمیزی.. از هرکدام که بروی مسیرش زیباست و تنها کارت حرکت به سمت آنهاست..

به این فکر میکردم که تمامی مسیرهای خوشبختی و عکس آن هم از قبل ترسیم شده اند و انتخاب ماست که لذت آن مسیر را تجربه کنیم یا نه… هدف این مسیرها ، بیشتر خودِ مسیر است تا مقصد آن.

از نظر من تجربه زیبایی های مسیر و درس گرفتن از نخواسته های آنها مهمترین مساله پیش روی ماست.

اینکه از چشم خودت(دوربین استاد) مسیرها را نمیتوانی تفکیک کنی ولی باور داری هرکدام را انتخاب کنی، درون نظم آفرینش هستی و فقط کافیست حرکت کنی تا به زیبایی هایش برسی و از مسیرش لذت ببری، و یا از لنز دوربین دِرون (کوواد کوپتر) با اشراف کامل به انتخاب هایت ، از نظم شگفت انگیز مسیرهای خوشبختی ، نقشه ای با مقیاس در اختیارت باشد . مثل این سایت که وقتی اولین بار واردش میشوی، گم میشوی در مسیرهایش.. نمیدانی کدام فایل را انتخاب کنی یا نه ولی خودت به خوبی آگاهی که انتخابت هرآنچه باشد، در مسیر آگاهی و رشد قرار میگیری و خیالت راحت است.

یاد جمله انیشتین افتادم که ، خداوند تاس نمی اندازد… این نظم و هماهنگی هیچگاه شانسی و اتفاقی نیست و ما هرچه قدر هم بینظم باشیم یا بنگریم، باز هم درون این نظم و هارمونی هماهنگ آفرینش هستیم.

خدارو شکر میکنم که تجربه دیگران را با فرکانس انتخابی ام به سینه ام منتقل میکند و قدرت انجام آن را در اختیار خودم گذاشته است. دلیلش آنکه، مسیری که استاد از پیشرَوی در آن فیلم گرفته، شاید انتخاب شما هم بوده است.. آنجا که ته قلبت فرمان بپیچ به راست یا به چپ برو را میشنیدی..‌

و در نهایت درسی که از تجربه ها میشود گرفت و گاهی آنها را زندگی کرد، به مانند خیره شدن به آب و غوطه ور شدن در رویاهایی می ماند که بی دلیل و بی ربط به آن، تو را برمیدارد و با خودش به ته ماجرا می برد..

جایی که تو تصمیم میگیری برای فتح آن، اول خودت را کشف کنی.

استاد عزیزم ، بابت تجربه هایی که به اشتراک میگذارید خداوند را سپاسگزارم و برایتان آرزوی خواسته هایتان را میکنم.

به امید اکتشافات هیجان انگیز….

یا حق