سریال زندگی در بهشت | قسمت 16 - صفحه 21

بنام خدای زیبایی ها

سلام به استاد عزیزم مریم جان و همه دوستان عزیز

چه حس خوبیه آدم کنار نتایجش باشه وقتی داشتین از جاده ای که درست کردین راه میرفتیم قشنگ احساس میکردم چقد خستگی‌تون داشت میرفت

خیلی وقتا دیش این شیوه بهبود گرایی رو یاد گرفتم به جای کمالگرایی

ولی همش میپرسیدم خب اینو واقعا درک کردم و قبول دارم

شیوه کمالکرایی قبلی هم میدونم چقد سخته هم مسیر سخته هم نتیجه معلوم نیست

پس چرا هر روز با اشتیاق آین روند. رو نمیرم

چرا حالا که میدونم راه چیه چاه چیه راه رو انتخاب نمی کنم به صورت مداوم

چون ذهن تا کمی دچار نشخوار میشه تا کمی از پاشنه های اشیل بهش حمله میشه احساس ضعف میکنه و می‌خواد برگرده به شیوه سابق

ولی اگه حالش خوب باشه ( که بیشتر بر می گرده به حس خوب به خودش ) دوست دارم پیش روی کنه و راه های جدیدش رو بره

احساس گناه و عدم بخشش رو کشف کردم که چند وقتی یکبار میاد سراغم و اونم از نگاه های اطرافیان بهم تزریق میشه چون باهاشون متفاوت هستم ….. یعنی مسیرم متفاوت هست

وقتی آدم در مقابل مسئله احساس ناتوانی میکنه بهبود گرایی رو میزاره کنار می خواد یکدفعه به جنگ کوه عظیم بره

که خب شکست هم می خوره و نتیجه اش ناتوانی بیشتره

یعنی ریشه و اصل کارهامون مهمه

اگر بر اساس ترس باشه ترس بیشتر مثل افرادی که به خاطر ترس ازدواج کردن و نهایتا تو زندگی جدیدشون نه تنها ترس برطرف نشد بلکه ترس بیشتری رو هم خلق کردن

واسه همین مهمه انسان با درونش آشنا بشه و پاکش کنه …. پاکسازی مهمه درست مثل پاکسازی پرادایس

ولی این پاکسازی یک دفعه نیست

باید متمرکز باشه و مستمر

حالا زیبایی های این قسمت بیشتر برای من همکاری و هماهنگی شما دو نفر هست

در واقع همه زوج ها مکمل هم هستن و اگر مهارت های ارتباطی اون ها قوی باشه تو زندگی کار و خیلی چیزها دوبال قوی واسه پرواز میشن و زندگی همیشه رو ب جلو میشه

ولی همین نبود صلح با خود و همین عدم مهارت های ارتباطی باعث میشه بال ها به حرکت نیان و پروازی هم رخ نده

وقتی وسیله خراب شد اصلا حالتونو و بد نکردین و با شوخی و خنده ازش گذشتید …. به نظرم این کار شما بر میگرده به ویژگی بخشش بخشش خودتون و بخشش نسبت به مال دنیا و نچسبیدن بهش

دیگه بزرکترین گذر کردن واسه هر انسان بچه اش هست دیگه …. اون موفع شما قوی ترین تمرین برای نجسبیدن به تعقللت دنیایی رو کسب کردین به جای غم و اندوه از دست دادن

از خدا می خوام گذشته ها رو از یاد من به کل ببره و هرگز حتی یه سر کوچیک به چیزهایی که از دست دادن نزنم و خودش از لطف بهترشو بده

چند سال پیش که همه چیزم روزا دست دادم ناخودآگاه بهم گفته شد سوره قلم رو بخونم

اون موقع نمی دونستم دلیلش چیه ولی من حسابی ناراحت اون چیزهایی بودم که از دست دادم

سوره قلم یه قسمتیش نوشتن بود که اون صاحب های باغ وقتی میرسن به باغ و میبینن کلا سوخته و دیگه نابود شده ….. همونجا میپذیرن و میگن امیدواریم خدا بستان بهتری ازلطف به ما عطا کند …. خیلی برام درس داشت

و برای منی که فکر می کردم خدا ازم گرفته ….. و یه جورایی حالم بد می‌شد …

بعدا که اومدم تو سایت کم کم متوجه شدم بماکسبت ایدیهم و اینکه خدا تو زندگی انسان ها تو قرآن هم نوشته حتما با مال ‌جان و … آزمایش میشن …. اینکه بعدش چه اتفاقی میوفته بستگی به اون فرد داره …. می تونه نابود تر شه می تونه بهتر از قبل بسازه

مثل اون داستان 12 قدم اون خانم و آقا که 3 تا پسرشون شهید شد

دو نفر دو دیدگاه متفاوت و دوتا زندگی متفاوتی رو در پیش گرفتن ….

از خدا می خوام منو از قبل قوی تر کنه و هر چی که ساخته بودم رو بهتر و بیشتر از قبل بسازم