سریال زندگی در بهشت | قسمت 164

با سلام خدمت استاد عزیزم و مریم جان

خدایا شرکت که باز هم فرصتی فراهم شد تا با جریان سیال بهشت همراه بشم و از آگاهی های نابش برخوردار

خدایا شکرت که در سالی که من یکی از اهدافم رو ازدواج ساده و راحت با ی فرد توحیدی گذاشتم داری این کارت پستال های قشنگ رو از ی رابطه الهی و عاشقانه رو تقدیم میکنی تا بیشتر و بیشتر باور کنم که هست که میشه که فرکانس هاس که داره همه چی رو رقم میزنه چجوری و از کجا و چطوری ها رو باید بریزم دور و همه چی رو باید بسپارم دست خودت که مدیریتش کنی و چه کسی از خودت بهتر. وقتی خودت داری پیشاپیش کارت دعوت میفرستی و شاباش میدی دیگه من چرا باید غمی داشته باشم و بترسم که اگر اینجوری باشه یعنی بی ایمانی

دیدن همین موتور و حرکت با صلابت استاد و شنیدن این آهنگ برا من:

نماد امید نماد نویده نماد اقتدار در عین آرامش

نماد جشن گرفتن خلق خواسته هاست

نماد نصر من الله و فتح قریب

نماد غرور مولده که ناشی از تسلیم در برابر تنها قدرت جهانه

نماد افتخار به قدرت مخلوقه به واسطه ی وصل شدن به قدرت خالق

نماد اذا قضی امرا فیقول له کن فیکون تو دنیای مادی توسط جانشین خداوند روی زمین

و چقدر دیدن اینها وجود من رو سرشار میکنه از حس قدرت و اقتدار

الان من وقتی به آسمون نگاه میکنم با دیدنش خاشع میشم در برابر تنها فرمانروای جهان اما با افتخار مثل استاد سرم رو بلند میکنم و با غرور میگم که من هم تونستم مثل خالق خلق کنم جهان اطرافم رو حالا استاد در مقیاسی خیلی بزرگتر به اندازه باورهاش و من در مقیاس خیلی کوچکتر به اندازه باورهام

الان من هم مثل استاد با افتخار میگم که گذشته ی من خیلی متفاوت از الن من بوده آینده ی من هم نتیجه ی الانم خواهد بود

الان من هم مثل استاد اگاهانه بدنبال خودم بودن هستم و نه خودم رو از خودم قائم میکنم و نه از دیگران بلکه آگاهان

بدنبال خلوتی هستم که بیشتر خود واقعیم رو بشناسم و پیدا کنم حالا استاد در مقیاسی بزرگتر و من در مقیاسی کوچکتر

حالا من هم مثل استاد بدنبال فرار از گذشته ی خودم نیستم بلکه پذیرفتمش و هر روز باید به خودم یادآوری کنم که چی بودم و الان چی هستم اما این کار رو با حال خوب انجام میدم نه با خودخوری و سرزنش و کوچک کردن خودم

حالا من هم مثل استاد به دنبال شهرت نیستم بدنبال خوب زندگی کردن و جهان رو جای بهتری برای زندگی کردن هستم تا لحظه ی مرگم با آغوش باز به استقبال برم نه با هزار آه و حسرت

حالا من هم مثل استاد دوست دارم کلاه سر بذارم نه برای مخفی کردن خودم بلکه به خاطر سبک شخصی خودم که تجربه کنم خودم رو

حالا ی من خیلی متفاوت از گذشته ی منه و با همین حالایی که دارم از خودم می سازم بی شک آینده ی خودم رو بهتر و بهتر خواهم کرد

حالا ی من خواستار مهاجرته چون دارم میبینم افرادی مثل استاد و مریم جان و اون زوج مجاری رو که با مهاجرت کردن پاداش هاشون رو گرفتن.چیزی که در گذشته ی من با باورهای غلط همراه بود و چیز غیر ممکنی بود

چقدر با دیدن این صحنه ها بهتر به یاد میارم‌که کی بودم و الان کی هستم و میخوام در آینده چی بشم

چقدر خواسته های بیشتر و بیشتر در وجود من داره شکل میگیره که قبلا خبری ازشون نبود البته مقصر من نبودم وقتی در دنیای اطرافم ندیده بودم همچین چیزهایی رو چطور میخواستم درخواست داشتنشون رو داشته باشم

یادمه قبلا اگر می دیدم پرنده ای روی دوش کسی نشسته فکر میکردم اون آدم استثنایی

اما الان دارم میبینم که نه .هر پرنده ای که فرکانس در صلح بودن رو از هر آدمی دریافت کنه رو شونش میشینه و نیازی نیست اون آدم کار خاصی بکنه

و این در مورد انسان ها هم صدق میکنه .اینکه اینهمه آدم جذب عباس منش میشن به خاطر فرکانس خوبه پس من هم اگر فرکانسم خوب باشه اونهایی که باید جذب بشن میشن و نیازی نیست من کار خاصی بکنم

چقدر دیدن این بهشت حس خوبی به آدم میده .یاد حرف های مریم جان افتادم در مورد معنا دادن انسان ها به جهان.زمانی که استاد و مریم جان رفته بودن چشمه موری مریم جان ی جمله ی قشنگی گفتن و اون این بود که اون چشمه با اون همه زیبایی انگار بدون انسان ها و جنب و جوششون معنای خاصی نداره این انسان ها هستن که معنا میدن به دنیای اطرافشون

در مورد پاردایس هم همینه اگر ما استاد و جریان حرکت و پیشرفتشون رو نمیدونستیم که چکار کردن که الان توی این بهشت و اگر استاد اینجا نبودن صرف دیدن این زیباییها اینقدر روی ما تاثیر گذار نبود

بودن استاد و مریم جان اینجا توی این بهشته که به اینجا معنا میده

و نکته ی دیگه هم اینه که اگر این بهشت بود ولی آدم های ساکنش باورهای زیبا و درستی نداشتن محال بود که دیدنش قابل تحمل بشه.یعنی صرف ی زیبایی به تنهایی کافی نیس

ی فکر زیبا میتونه حتی توی ی جای نازیبا ارزش آفرینی کنه اما ی جای زیبا بدون ی فکر زیبا جهنمی بیش نیست

حالا اگر هم مکانه زیبا باشه و فکر هم زیبا ترکیب این دو تا میشه این پاردایس و این ساکنان زیبا بین و زیبا اندیش که هر روز داره تاثیر گزاریشون بیشتر و بیشتر میشه چون اون فکرهای زیبا دارن مدام اون مکان رو هم زیباترش میکنن

سپاسگزارم استاد و مریم جان