دیدگاه زیبا و تأثیرگزار علی عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
به نام رفیقم، رفیق هدایتگرم که من رو اینجا آورد❤️
✔️خدای من! بازم تمپا! کولونی هیجان…شهر زیبای بهشتی! هر وقت استاد میاد اینجا، یه خبر خوب هست!
✔️چقدر مسیر تا محل مسابقه زیبا، تمیز و رویایی بود! عاشقشم
✔️دیدن این مسابقه و تماشاگران این مسابقه، من رو به سالهای دور برد…. از سال ۷۰ تا سال۹۶، بیست و چند سال، من طرفدار قدیمی ترین تیم فوتبال ایران بودم و همیشه توی استادیوم . توی گرما و سرما من اونجا بودم، توی استادیومهای مختلف شیراز، تا تیم نارنجی پوش محبوبمان، برق شیراز را تشویق کنم،
شما کاملا درست میگویید، استاد عزیز. از یک جایی، سکوهای استادیومهای شیراز، محل عقده گشایی های قبیله ای و شعارهای نژاد پرستانه و توهین و فحاشی به زمین و زمان شد….و قدیمی ترین تیم فوتبال ایران را منحل کردیم رفت…حالا دیگه تیمی نداریم، چون از بازیهایش لذت نمیبردیم….چون توی بردهایش هم دنبال فحاشی به داور و سیستم برگزاری بازیها و فدراسیون و نظام کشورداری! و….بگیر تا قیافه ی همدیگر بودیم!
تیم از لیگ برتربه دسته های پایین سقوط کرد تا منحل شد! افتخار ما تماشاگران بی ادب و خشمگین و غمگین، انحلال تیمی بود که از ۱۳۲۵ فعالیت کرده بود!
حالا، زیباترین استادیوم ایران را برایمان ساخته اند، ولی دیگر تیمی نداریم تا تویش بازی کند! حالا داستان نوجوانی و جوانیهایم، توی استادیوم های ارتش و حافظیه شیراز، به افسانه شبیه است! هیچ یک از جوان‌های امروز و بچه های خودم باور نمی‌کنند!
چقدر زیباست لبخند! چقدر زیباست حال خوبی که بین تماشاگران، مسری است! چقدر عشق است، دیدن یک حرکت زیبا از یک بازیکن و بزرگ کردن ابعاد آن با غریو شادی و شور!
✔️راستی حالا که اینها رو نوشتم،یکی از بزرگترین معماهای زندگیم برایم روشن شد! چرا آنهمه شور و خنده و عشق سالهای دور، از استادیومهای شیراز پر کشید؟ چون تماشاگران، به مرور از تماشاگران شاد و بی غم لیگ تخت جمشید، به تماشاگران خشمگین و سیاسی و بی ادب دهه ۸۰، تغییر ماهیت دادند! چون ما بی ادب و خشمگین شدیم…چون تمام عقده های زندگیمان را به استادیوم میاوردیم تا دسته جمعی فریاد کنیم!
چقدر عجیب است این قوانین جهان هستی!
چقدر بدیهی و واضح است، قانون مدارها و فرکانس!
چقدر زیباست، زندگی
✔️چه بازی معرکه و عجیبیست این هاکی روی یخ! قوانین بدیهی و واضح فیزیک را به چالش میکشد! حرکت بازیکنان، با این سرعت، روی یک تیغه باریک و روی یخ، خیلی احتمالات را به ذهن، متبادر میکند! اینکه استفاده از قوانین و تن دادن به اصول، می تواند چه نتایج خیره کننده و عجیبی بدنبال داشته باشد! این ، فقط وزن بازیکنان است که این شتاب خیره کننده را روی یخ به آنها میدهد! ولی، وزنشان روی این تیغه باریک و در مواجهه با این اصطکاک ناچیز! در واقع، آنها هم دارند روی همین زمین ما راه میروند…با همین وزن ما، ولی به سرعتی چند برابر ما، که به یک گوی و چند تا چوب، جذابیتی فراتر از عرف میدهد و چند هزار نفر را دور هم جمع میکند برای دیدنش! چقدر فوق العاده است، این خرق عادت! این رفتن به دنیاهای جدید! این امتحان کردن چیزهای عجیب و جدید!به یاد حرف استاد درباره استفاده درست از قوانین جهان هستی افتادم، که میتواند آدم را تا ثریا بالا ببرد! این مدل اسکیت کردن، احتمالا اولش خیلی سخت بوده! مثل شنیدن و شنیدن و شنیدن فایلهای صوتی، حین مسافرکشی با پیکان دنده آرژانتینی
✔️چقدر حال خوش، مسری است چقدر استادیوم خوب است! چقدر حال آدم را بهتر میکند دور هم جمع شدن! برد و باخت، خیلی مهم نیست، با هم بودن مهم است! رقص دسته جمعی و لبخند دسته جمعی! جیغ دسته جمعی! چقدر خوب است!
✔️چقدر خوب است که با شما، توی وبسایت عباسمنش هستم! چقدر لبخند م الان واقعیست! چقدر دوستت دارم، سید حسین عباسمنش! چقدر دوستت دارم مریم بانوی مهربان! چقدر دوستتان دارم، دوستان عزیزم!❤️
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمت‌های «سریال زندگی در بهشت»، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD455MB30 دقیقه
سلام استاد جان
چقدرررر این ویو اپارتمانتون قشنگه با اینکه مدتی بک گراند لپ تاپم بود(الان بک گراندم بهشتمونه)
ولی هرررررربار میبینیم بازم برامون زیبایی و تازگی داره خیییلی خیییلی زیباست
من عاشق تمیزی خیابونای تمپام😍
چقدرررر مردم خوشحالن اصلا اینا نیومدن برا دیدن بازی و نتیجه برد گرفتن اومدن برا لذت بردن بیشتر😍
حتی وسط بازی هم که نتیجه معلوم نبود همه خوشحال بودن همه میخندیدن همه میرقصیدن و به معنای واقعی در لحظه بودن و کیف میکردن
مگه‌میشه اینا میرم؟ در هر صورت برندن😍
تو مسیر از مسیر لذت میبرن منتظر نتیجه و مقصد بعد لذت بردن نیستن
بلکه در هر حال دارن لذت میبرن و شادن
حتی منی که فیلم اینارو دیدم کلی شاد شدم چه برسه بودن در تون جمع و انرژی بالاشون😍
نکته ای که توجه منو جلب کرد پایان بازی که مردم داشتن میومدن بیرون من تعداد انگشت شماری فردی ک خوشحال نبودن و نمی خندیدن دیدم بقیه همه شاد بودن
با خودم گفتم ببین میشه تو این جمع سراسر باانرژی بود ولی خوشحال نبود میشه تیمت ببره ولی خوشحال نبود اینا بنظرم کسایی بودن که با دقت تمام حین بازی مشغول دیدن مسابقه و رسیدن به مقصد و برد بودن خوشحالیشون رو انداختن موقع رسیدن ب مقصد ولی مقصدم شادشون نکررد
پس زهرا از مسیر لذت ببر اگر از مسیر لذت نبری مقصدم برات لذت بخش نخواهد بود
شادی درونیه پس نگو چه جای خوبی کاش همچین جایی اینجام بود
بلکه از همین جایی که هستی خوشحال باش برقص و زندگی کننننن
استاد اینو گفتید که تعدادی واکسن زدن
اما همون موقع که شما ساحلم میرفتید که واکسنی نبود همه مردم بدون ماسک بودن خودتونم گفتید اینجا
و نتیجه این ازادی این شادی این رها بودنه و این در لحظه زندگی کردنه باعث شد که الان تعداد بالاییشون واکسن دریافت کنن
برعکس خیلی از مردم ما که از اول ترسیدن محدود کردن خودشونو لذتاشونو ب تعویق انداختن و الانم درصد خیلی کمی واکسن دریافت کردن
خیلی از این بیماری و واکنش مردمای مختلف بهش میشه درس گرفت.
و در آخر با دیدن این قسمت یاد گر۵تم بیشتر شاااد باشم و در لحظه زندگی کنم و زیبایی های اطرافمو ببینم و تحسین کنم و برام عادی نشه
که هدایت شم به جاهای قشنگ بیشتر
مرسی استاد عششقم بخاطر این ویدئوی زیبا
عاشقتونم و به امید دیدارتون در بهشت قشنگمون😍😍