سریال زندگی در بهشت | قسمت 174

سلام استاد عزیزم❤

بدون حرف های اضافی میرم سراغ اصل مطلب

*من بخاطر فیلم های کارتونی مثل لاکپشت های نینجا و امثال این که توی سن کودکی دیده بودم عاشق نیویروک و اون شهر خاصش شده بودم ولی همیشه یه ترسی نسبت به امریکا داشتم و بخاطر همین ترس همیشه ی همیشه کانادا رو دوست داشتم بخاطر حرف های زیبایی که نسبت به این کشور شنیده بودم بیشتر ما ایرانی ها هرچقدر بدی درباره امریکا شنیدیم همونقدر حالا شاید یکمی کمتر از زیبایی های کانادا شنیده بودیم پس :

ما ساخته شده شنیده ها و دیده ها مون هستیم

این یه چیز طبیعیه که ۹۰ درصد پدرهامون اخبار گوش میدن و ماها که توی اون خونه داریم زندگی میکنیم هم خواسته یا ناخواسته د توسط اخبار ها و راهپیمایی ها و مخصوصا مخصوصا مخصوصا معلم ها در مدرسه هامون داریم شستشوی مغزی میشیم که خودمون هم خبر نداشتیم همیشه تو خونه از بس که تو مدرسه معلممون این شعر امریکا امریکا مرگ به نیرنگ تو رو میخوند افتاده بود تو زبون من شب که داشتم میخوابیدم هم هی این شعر میومد تو ذهنم و خدا میدونه تا صبح این جمله تو ناخودآگاه من تکرار میشد

و صبح هم با این بیدار میشدم برا یه مدتی 😂😂😂

ولی واقعا روی ما تاثیر میگذاشت من و بچه های دیگه که ناخودآگاه پاک و سفیدی داشتیم از همونجا به خونخاری و نفرت و جنگ و ستیز هدایت میشدیم

یک نمونه دیگه اینکه همیشه در نماز جماعت که تو نماز خونه مدرسمون برگزار میشد عادت اینکه بعد از نماز الله و اکبر و مرگ بر امریکا رو در یک بیت بگیم رو در ما میخواستن پرورش بدن که وقتی تو خدارو میخوای یعنی امریکا رو نباید بخوای و امریکا دشمن خداست ولی از وقتیکه با سریال سفر به امریکا و زندگی در بهشت آشنا شدم از همنمازی با چنین جماعت کافری که خودشون قربانی شستوشوی مغزی هستن بیزار شدم و بجاش اومدم عشق به تمام ملت هارو تو وجودم به پا کردم و روز بروز بخودم صحنه های زیبای مردمان امریکا رو یادآوری میکنم💯به اینکه وقتی که استاد با دوربین از کنارشون رد میشد و هیچ شناختی از استاد نداشتن به دوربین لبخند میزدن تا انرژی پاکی به جا بزارن و من میدیدم این زیبایی هارو و یواش یواش این باور ها در من کمی پررنگ تر شد

مردمان امریکا هدف از زندگی رو شادی میدونن

مردمان امریکا انسان های شادتری نسبت به ایران هستند

نسبت مردمان انسان دوست و نژاد پرست خیلی با هم فرق داره به طوری که هیچ صحنه نژاد پرستی از دریچه دوربین شما عبور نکرد وتنها چیزی که میبود عشق بود مهربانی بود چهرهای زیبا بود شادی مردم بود جشن بود شادی بود ساختمان های با عظمت بود جنگل های بی پایان بود رابطه خوب انسان ها با حیوانات بود فروشگاه های بزرگ و زیبا بود تکنولوژی های جدید بود واقعا هرچی میگم از جنس خدا بود انگار خدا تو امریکا پررنگتره من همیشه فکر میکردم تهران که با این ماشین های فراوان اینقدر آلودست پس نیویورک ، منتهن با اون همه کارخونه ها ماشین ها چقدر آلوده تر از تهرانه ولی دیدم نه اصلا چنین چیزی نیست هواش مثل شمال پاکه و فهمیدم دلیل آلودگی تهران فرکانس های جمعیه مردمه .

الان وقتی اسم امریکا میاد ، تو ذهنم اولین کلمه که توصیفش میکنه (شادی) هست

این یعنی باورهام نسبت به امریکا در حال تغییر و بهتر شدن هست خدارو شکر که هدایت شدم امریکا تنها کشوری بود که باورهای بدی در ذهنم بهمراه داشت ولی الان دیگه همه کشور های تو ذهنم گل و بلبله خداروشکر

مرسی استاد عزیزم برای اینکه دیدمون رو نسبت به این مردم نازنین و زیبا عوض کردید❤❤❤