سریال زندگی در بهشت | قسمت 187

به نام پروردگار جهانیان او که تنها فرماروا و قادر مطلق است

سلام به استاد عزیزم و عزیزدلشون مریم نازنینم

سلام به شما دوستان زندگی در بهشتی که متمرکز در مسیر زیبایی ها و خوبی ها و عشق هستین

سلام به او که همواره با من است

خوش اومدی مریم جون به تمپا.خوش اومدی به شهر آدم های در صلح.خوش اومدی که با خودت عشق و آرامش و لبخندی عمیق آوردی.

وای چقدر عالی بود رفتیم یکسر تو تراس و منظره شهر رو از این بالا ببین،چه نور پردازی کرده خدا، چ رنگ و لعابی به شهر داده و چه عشقی رو پخش کرده برای عزیزانش که در راه دیدن این زیبایی ها هستن.

وای چقدر همون قیافه لبخند اون استیکر لبخند که با رنگ زرد روی زمینه تیره لباس هاتون خودنمایی میکرد. حاکی از کلی حس خوبه.رنگ زردی که مثل اشعه های خورشید بی منت به هرکس که نگاهش کنه و در فرکانش باشه میتابه. لبخند پر از عشق و انرژی که رنگ تیره لباس توش گم شده و مرکز توجه هست و لبخند و شادی رو همه جا گسترش میده.

آخ جون قراره با استاد بریم اسکوتر سواری کنیم.ممنون استاد جون که ما رو هم با خودتون میبرین. ممنون مریم جون که با ما به اشتراک میذارین این زیبایی ها و نعمت ها رو.این ادیت هایی و آهنگ های خوبی که برامون گذاشتی.

یعنی قشنگ حس میکردم که قراره بریم یک گردش مهیج. جوراب پامون کردیم تا پاهامون اذیت نشه مراقبشون هستیم.

از پاهامون و انگشت های پاهامون تشکر میکنیم که سالم هستن. ما رو همراهی میکنن تا بریم که لذت ببریم.

خدایی تا حالا به شخصه از انگشت پاهام تشکر نکرده بودم و الان بیشتر متوجه میشم که تک تک اعضای بدنم چقدر در خدمت من هستن. حتی انگشت کوچیکه پام.

خدایا شکرت بخاطر بدن سالم و توانمندم که باهاش لذت تجربه های جدید بهتر و بهتر میشه.

چقدر این خونه هم پر از عشق ونشونه های خوبه.

سر در خونه با یک تابلویی که با فونت بزرگ نوشته باور. تو خونه یا بیرون خونه یادمون باشه این باورهای ماست که داره زندگی ما رو شکل میده.

از واحدمون با اسکوتر ها خارج میشیم.سوار آسانسور باحال و خفن میشیم. یک همسایه ثروتمند و مودب از این برج هم با ما سوار میشه و براش روز خوبی رو آرزو میکنیم با لـــبخنـــد.تو لابی برج هم یک سلامی میکنیم میریم که از در این ساختمان زیبا خارج بشیم. آماده آماده

آخ چه کیفی میده. من شاید تو تجسم کردن ضعیف باشم اما اینجوری دیدن خیلی ایده خوبیه برای تصور کردن و حس اینکه خودم دارم با اسکوتر میرم.واقعا تشکر برای این ایده خدا جون تشکر از استاد جون برای عمل به این ایده.

یعنی چطور بنویسم از کدوم بنویسم. از حس اسکوتر سواری و در لحظه لذت بردن. از شنیدن آهنگ های پرانرژی و خوب، از دیدن خیابان ها و ساختمون ها و آدم های قشنگ از یک همراه قشنگ بنام مریم شایسته، از این آسمون قشنگ با اون رنگ آبی شفاف قشنگ، از اون چمن ها سرسبز و صاف و مرتب و بینظیر، از این همه نعمت و فراوانی، از این همه اسکوتر سوار، از این همه آدم هایی که در لحظه هایی که دارن قدم میزنن و کلی حال خوب دارن… از چی بنویسم.خدایا کمکم کن تا فقط جاری کنم این احساس پر شور و شوقم رو…خدایا تنها از تو مدد میگیرم.(چه جالب تو ذهنم گفت یادته بچه تر بودی خیلی یا علی مدد میگفتی. دیگه نگیا. منم گفتم چشم حله. واقعا چرا این تو ذهنم رد شد چه ربطی داشت.)

خدایا ممنون برای دیدن این زیبایی ها امروز یعنی من تا الان سه بار قشنگ چشمم تو لپ تاپ بود و این گشت و گذار رو میدیدم و چقدر خوش گذشت.

وای مسیرهای سبز خوش رنگی که محل عبور دوچرخه و اسکوتر بودن چقدر حس امنیت میداد برای حرکت در مسیر.

خدای من چه ساختمون هایی

خدای من آسمون با اون لکه های ابر

وای عجب هوایی که میتونستم حس کنم.

خدایا شکرت که میتونم اونجا باشم چون استاد و مریم تونستن گس منم میتونم.

خدایا شکرت که میتونم ببینم و با این زیبایی هم فرکانسم.

خدایا شکرت که اینقدر میشه آزادی رو تجربه کرد.

خدایا شکرت که با لذت و شادی میشه تجربه کرد.

واقعا اینقدر زیبایی دیدم که سرشارم از حس خوب و زیبایی و عشق…

در حریم عشق نتوان زد دم از گفت و شنید

زان که آنجا جمله اعضا چشم باید بود و گوش

بر بساط نکته دانان خودفروشی شرط نیست

یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش

خدایا شکرت بخاطر این همه زیبایی آگاهی و عشق…

چقدر دوست داشتم لای اون فواره های آب دور زدیم و بازی کردیم.

چقدر دوست داشتم اون تاب بزرگ خانوادگی رو که قسمتهای قبل استاد گفتن رو که کلی دنبالش گشتم امروز از جلوش رد شدیم. چقدر حال کردم.

چقدر دست داشتم اون ماشین سیار که محل غذا که استاد تو فایل قبلی گفتن و امروز باز بود و داشت کار میکرد. چقدر خوب بودن دوباره دیدنش.اونم در حال کار…

چقدر دوست داشتم دویدن اون بچه کوچولو رو که پدر و مادرش هم دنبالش باهاش بازی میکردن.

چقدر دوست داشتم اون نیمکت های زیبا رو به اقیانوس رو

چقدر دوست داشتم اون نیمکت آبی یک دست رو که از کنارش رد شدیم و متوجه شدم رنگش و طرحش حالت منحنی داره. نمیدونم کجا دیده بودم فکر میکردم روش چیزی کشیدن و امروز که از نزدیک دیدم برام جالب بود.

مریم جون چقدر راحت و ساده خرید خودت رو انجام دادی.مبارکت باشه بانوی مهربون و دوست داشتنی.تحسین ات میکنم.

چقدر اون غرفه های ساده اما پر از جنس و ثروت رو دوست داشتم

چقدر دوست داشتم این همه درخت و تنوع درخت هایی که در مسیر دیدیم.

چقدر دوست داشتم از بین درختهای پر از گل های صورتی ارغوانی رد شدیم. چقدر حال کردم و چقدر زیبا بودن.

چقدر دوست داشتم از کنار ساحل رد شدن و دیدن این همه ثروت این همه قایق های خفن

چقدر آب بازی بچه ها دوست داشتم.

چقدر دوست داشتم از زیر پل های مختلف رد شدیم.

چقدر تابلوهایی که کنار یک مسیری که رد شدیم رو دیوار بد و انگار شب ها هم نور پردازی میشن رو دوست داشتن و چه تزیین شهری خوبی بود.

چقدر دوست داشتم از روی یک ریل قطار هم رد شدیم.

چقدر اون دور زدن سر پیج ها حال میداد انگار فرمون دست منه.

چقدر اسکوتر بدون سوار دیدم یعنی امنیت و احترام و چقدر هم آدم های اسکوتر سوار دیدم.

چقدر تنوع در سنگفرش های خیابان دیدیم و چقدر زیبا و تمیز و چقدر فراوانی نعمت و ثروت هستن این تنوع ها.خدایا شکرت برای این جهان زیبا و این توانایی های عالی که به ما انسان دادی. مثل تو که سحابی ها و کهکشان و آسمان های دیگر رو خلق کردی و آراسته شون کردی به زیبایی و عشق. و زمین را آفریدی با تنوعی از گونه ها و زیستگاه ها. و یک انسان آفریدی که این همه تنوع رو بتونه خلق کنه مثل خالق آسمان ها و زمین. و خلق کنه زندگی خودش رو با تنوع و برخورد با تضادها و حل مسائل جورواجور.خدایا تو چقدر ما رو آسون کردی برای زندگی کردن و لذت بردن با این همه ایی که در اختیار داریم.

مگه میشه چنین خدایی رو پرستش نکرد و ازش کمک نخواست و ازش درخواست نکرد.

خدایا شکرت که دارمت

خدای عاشق بی نهایت. خدای قادر پرسخاوت. خدای عادل با محبت. خدای رازق بی حساب. خدای کامل پرکرامت.

خدایی که فرمانروای آسمان ها و زمین بوده، هست و خواهد بود.

خدایی که همه جا هست فقط کافیه باورش کنیم و در مسیرش حرکت کنیم اون خودشو به آسانی به ما و در جود ما نشون میده.

راستی بزرگ ترین عید تسلیم شدگان مبارک. عید قربان ۱۴۰۰ رو به استاد عزیزم و دوستان خوبم تبریک میگم با عشق و التماس تفکر

_

(خدایا شکرت که کل کامنتم پاک شد. اما بهم یاد دادی چیکار کنم و دوباره تمام کامنت و اون صفحه رو دوباره بیارم.یک تجربه جدید و یک چیز جدید یاد گرفتم. وای چقدر خوشحال تر از خوشحالم.

یعنی بچه ها باورتون میشه اشتباهی موسم روی ضربدر بود و دستم خورد و بمب بسته شد و پرید. قبل اینکه ارسال رو بزنم پاک شد.یعنی من موندم و گفت وای این همه پریـــد. و فقط چشمم رو بستم و گفتم نهایت دوباره مینویسم اما خیلی کوتاه و شاید جور دیگه یا شاید هم ننویسم. مونده بودم یک لحظه هنگ این افکار بودم فقط چشمامو ثانیه ایی بستم پرسیدم چیکار کنم. آروم گوش کرد که ببینم خدا چی میگه و با اینکه تا حالا اینکار رو انجام نداده بودم تونستم برم یک قسمتی از مرورگرم و حسم درست گفت زدم روش و مثل معجزه برام تمام نوشته هام برگشت.وای خدایا شکرت. گفتم حیفه اینم اینجا ننویسم)

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش

وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع

سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش

سلام و درود به شما دوست عباس منشی ام

سلام به شما جواد محسنی عزیز

واقعا چه خبرهای خوبی توی کامنت شما خوندم.

باز شدن زاینده رود و لذت بردن و شادی آدم ها

همینطور حس خوب شما

و قشنگ ترین خبر خیر جشن عروسی بود.

ممونن که نوشتین و اینقدر خوب دارین روی خودتون کار میکنید تا خوب زندگی کنید و جهان رو جای بهتری برای زندگی کردن کنید.

پیشاپیش تبریک میگم عروسی تون خیلی مبارک باشه اقا محسن عزیز

براتون بهترین پیشرفت های درونی و بیرونی رو از خداوند یکتا میخوام.

ارادتمند شما فهیمه پژوهنده

سلام به شما دوست عباسمنشی ام

سلام رویای عزیزم

یعنی میشه مگه کامنت پر از حس خوب و پرعشقت رو خوند و برات با عشق کف نزد.

با عشق می ایستم و با افتخار برات دست میزنم برای این همه تمرکز روی نکات مثبتت. حتی وقتی ذهنت داشت میرفت توی مقایسه ایران با شکوه مون با کمبود ها و تضادهایی که داریم تجربه میکنیم سریع دست ذهنت رو میگرفتی و به این همه نعمت و ثروت توجه میکردی. که قطعا متوجه اگر متوجه شدی این ذهن مقایسه کننده ی ما خیلی دنبال اینه که شرایط و تجربه های اکنون خودمون یا کشورمون رو با اونجا مقایسه کنه و بعد دوباره نجواهاش رو شروع کنه اما خودآگاه یا ناخودآگاه تو توی تله ی ذهن چموش نیفتادی و سریع افسارش رو گرفتی و برگردوندی به حس و حال خوب و توجه به چیزهای خوب…

واقعا باید فقط خودمون رو درست کنیم اینقدر که هرکسی رو خودش تمرکز کنه دیگه حرف از کمبودها و و تفاوت فرهنگ ها و تضادها نمیزنیم چون دیگه اونا رو نمیبینیم. اینقدر باید بتونیم که دیگه نبینیم که دیگه برای همیشه نبیینم یا کشورمون با همت یک عالمه نگرش تغییر کرده یا جای ما با نگرش جدیدمون تغییر کرده. در دو حالت اتفاق خوبی میفته.

چقدر این جمله ات رو هم دوست داشتم:

این علایم ها مثل نشونه های هدایتی بود

واقعا همینطوره نشونه ها رو وقتی هنوز زبان شون رو بلد نیستیم. وقتی توجه نمیکنیم یا هنوز باور نداریم نشونه ها همه جا هستن. متوجه منظورشون نمیشیم.بنظر من این نشونه ها تو کل تک تک لحظه های زندگی مون هستن فقط ما باید بیشتر یادشون بگیریم و باورشون کنیم. بیشتر خدا رو باور کنیم که داره هر لحظه ما رو هدایت میکنه به مسیر درست. مثل اون علایم در سطح شهر که برای هدایت در قسمت های مختلف وجود دارند…

واقعا ممنونم ازت که اینقدر با تمرکز نوشتی و اینقدر خوب داری روی ذهنت و خلق زندگیت کار میکنی تا خوب زندگی کنی و جهان رو جای بهتری برای زندگی کردن کنی. بهـــــــت افتخــــــــــــار میکنـــــــم دوست من و تحـــــسینت میکنم برای تمام تلاش های خوبت و ردپاهای زیبا و پررنگی که از خودت میذاری.

خدایا شکرت برای همه چیز

برات بهترین ها رو ازخداوند یکتا میخوام

ارادتمندت فهیمه