سریال زندگی در بهشت | قسمت 191 - صفحه 14

به نام مدیر و مدبر دنیا،خدای بی همتا

به زمانی فکر میکردم که میریم رستوران ، منو رو میبینیم از بین انواع غذاها انتخاب میکنیم بعد با خیال راحت میشینیم و لذت میبریم و گپ و گفت میکنیم و بعد غذامون میاد لذتمون رو بیشتر میکنه و میل میکنیم ، هرگز در فاصله ی آماده شدن غذا نگران نیستیم مثلا نمیگیم نکنه یادش بره یا نکنه نیاره یا هزار نکنه ی دیگه …. ما اعتماد داریم برای همین با خیال راحت لذت میبریم و منتظر میمونیم …

اعتماد خیلی مهمه

نمیدونم کیا یادشونه تو مدرسه میگفتیم اصول دین پنج بُوَد دانستنش گنج بُوَد ، یکیش توحید بود ، چیزی که طی 28سال زندگیم به نظرم ساده ترین چیز بود ، خدا یکیه خب آره یکیه دیگه مگه چندتاست ….در این باره بخوام بگم که کتاب باید بنویسم همین بس که وقتی با این مسیر آشنا شدم خیلی دردم اومد دیدم نخیر تو وجود من یه معبود نیس بلکه معبودهااااست ، یه قدرت نیست بلکه قدرتهااااست …

دارم تمرین میکنم اعتماد در عمل رو از قدمهای کوچیک

دارم تمرین میکنم سفارش رو که میدم رهاش کنم برم از جریان زندگی لذت ببرم نه که لحظه هامو فدا کنم که چی که باید به فلان چیز برسم، به یاد میارم خواسته از نظر خودم بزرگ رو ، دوسال شب و روزم لذتش ناقص بود تا بهش برسم وقتی رسیدم فرداش احساس غمباد داشتم احساس میکردم بهم ظلم شده ، در حالیکه باید خوشحال میبودم ، ولی چرا ؟ چون میگفتم دوسال رو‌ زهرمارِ خودم کردم همین بود؟؟ همین ؟؟ و اونجا بود که از اون حس بد و غم سنگین توی دلم دنبال چاره گشتم و خدا هدایتم کرد به اینجا و من برای اولین بار در عمرم این مباحث رو از زبان استاد شنیدم، یادم به انیمیشن روح میوفته که معلم به رهبر نوازنده ها میگه همین بود؟؟ من تموم عمر منتظر این لحظه بودم فکر میکردم فرق میکنه و رهبر نوازنده ها میگه حکایتت مثل ماهیه که میخواد به اقیانوس برسه ولی وقتی آدرسشو میپرسه میگن تو الان تو اقیانوسی میگه نه این که آبه من دنبال اقیانوسم …

خیلی باید حواسم به لحظه هایی باشه که برگشتی ندارن ، روزایی که تکرار نمیشن ، خواسته ها و اهداف میان تا به زندگیم جهت و انگیزه بدن و با بهشون رسیدن لذت و کیفیت زندگیمو ببرن بالا و منو رشد بدن و دنیا رو گسترش بدن ، هرجا دیدم دارم بدو بدو میکنم دارم عجله میکنم بدونم دارم غلط میرم لحظه هامو هدر میدم دارم مسیر اشتباهی میرم.

(تو پرانتز یه چیزی یادم اومد که بگم ، استاد من از نوجوانی یه عالمه علامت سوال داشتم که چرا و چرا و چرا ، هیچکس جواب نداشت خیلیا هم که میگفتن این سوالا گناهه و اصلا چرا همچین سوالایی داری و چرا همچین شکهایی داری و کفره و … ولی من همیشه تصور میکردم خدا آخرش جواب سوالامو میده همیشه تصور میکردم من به یه اطلاعاتی دست پیدا میکنم که هیچکی بلد نیس ولی من بلدم و دقیقا الان همون جایگاهم بیش از یکساله هدایتم کرده اینجا و من جواب تموم سوالامو گرفتم الان دیگه هرسوالی هم داشته باشم میزارم توی فرمول قوانین و به جواب میرسم الان دیگه واقعا خوشحالم از اینکه هربار گره های ذهنمو خودم به یاری خدا باز میکنم و واقعا چیزی بلدم که هیچکی هم بلد نیس (ایموجی خنده) ازتون سپاسگزارم استاد عزیز شما با رسیدن به خواسته هاتون باور پذیر کردین که میشه از جایی که 50هزار نداشته باشی جت اسکی سوار بشی به چنین جایی برسی)

خدایا شکرت

«هرگاه بندگان من درباره من از تو پرسیدند به آنها بگو من نزدیکم اجابت میکنم درخواستِ درخواست کننده را به شرطی که اونا هم منو اجابت کنند ، باشد که رشد یابند»