سریال زندگی در بهشت | قسمت 193 - صفحه 9

به نام پروردگار جهانیان اوست که هدایت میکند همه چیز و همه کس را

سلام به استاد عزیزم و مریم بانو سخاوتمندم

سلام به دوستان زندگی در بهشتی

چقدر عالیه رسیدیم به قسمت 193 ام “سریال زندگی در بهشت”. یک سریالی که با هدایت خداوند و دریافت بندگان خوب خداوند این هدایت رو دنبال کردن…چقدر خوشحالم که تو جمع خانواده ی صمیمی عباسمنش هستم.

خانواده ایی که به وسعت دنیاست و فعلا هر فارسی زبانی هرجای این کره خاکی میتونه رسما عضو این خانواده بزرگ بشه.

خانواده ایی که چه از نظر تعداد بزرگه چه از نظر نگرش و دیدگاه و باورهاشون. خانواده ایی که داریم یاد میگیریم چطور خوب زندگی کنیم و دنیا رو جای بهتری برای زندگی کردن کنیم. خانواده ایی که بدون هیچ محدودیت و فیلر و قضاوتی کنار هم هستیم و بهم برای رشد و پیشرفت کمک میکنیم.

واقعا استاد عزیزم ممنونم از شما برای بنیان گذاری این خانواده. از مریم عزیز هم برای شروع این مستندها و اشتراک ها و فیلمبرداری هاش ممنونم.وقعا ازتون ممنونیم…

کدوم سایت موفقیتی رو میشه دید که همچین تصاویری رو در صفحه ی نخست خودش بذاره فیلتر نکنه،فیلتر نشه.

اینکه اینقدر عالی احترام میذاره به همه چی و همه کس…

سایتی که دنیای اطراف رو همونجوری که هست نشون میده نه جوری که مخاطب ها میپسندن یا خودش میپسنده.

راستش وســـط های فیلـــم میدونید چـــی به ذهنـــم زد.

اینکه من گاهی موقعی خانواده ام میومدن یا داداش کوچیکم خونمن میومد برای تنوع و سرگرمی. گاهی رندومی یا شماره میگفتم یک قسمت از سریال سفر به دور امریکا یا زندگی در بهشت رو میذاشتم. از اونجایی که تلویزیون هم نداریم یک تنوعی میشد و مروری هم برای خودم…

یهو این به ذهنـــم زد این شماره رو یادم باشه تو شماره های شانسی یهو برای کسی نیارم.

یکم بیشتر فکر کردم تا متوجه بشم آحه چرا همچین چیزی تو ذهنم زده،انگار بوی حس نگرانی میومد.تازه الان که اصلا ما یک شهر دیگه هستیم اونا یک جای دیگه، اینکه خیلی وقته همو ندیدیم.چی شد این فکر اومد به ذهنم که شماره این قسمت یادم باشه،برای چی؟ از چی میترسم؟از چی نگران شدم؟ مگر با دیدن این قسمت خودم شاد نشدم،لذت نبردم؟ مگر این قسمت مثل تمام قسمت های دیگه تمرکز بر زیبایی ها و نگاه مثبت نبود برای من…فکر کردم و به این نتیجه رسیدم. اینکه اگر من قبل دیدن سریال سفر به دور آمریکا و گوش دادن فایل های دانلودی استاد عباسمنش و خوندن کلی مقاله و منطق های قوی اگر یهو با استاد و سایت با همچین فایلی مواجه میشدم نطرم بازم اینقدر مثبت بود آیـــا؟!… منی که قضاوت نمیکنم و دوستان متفاوتی از اول داشتم و دارم از مثلا مومن و چادری گرفته تا کسی که اصلا اعتقادی به حجاب نداره و من با هیچکدوم مشکلی نداشتم و ندارم. پس چرا این فکر اومد تو ذهنم. واقعا اگر من همون فهیمه قبل آشناییه بیشتر با استاد و دیدن فایل های قبلی بودم بازم حسم خوب بود،اینقدر شاد میشدم، اینقدر ثروت و نعمت و فراوانی و زیبایی میدیدم؟؟؟ ذهن چموش من اولش خیلی از جواب دادن درست به این سوال طفره میرفت. میگفت بله که خوشحال میشدم و کیف میکردم. اما یکم که انصافا خودمو نگاه کردم و صادقانه دنبال جواب درست بودم. یهو به ذهنم زد که خب تو جنبه اش رو داری بقیه چی؟ تو اصلا تو فاز سکس و نگاه جنسیتی نبودی بقیه چی؟ تو تکاملت رو با دیدن یکم فایل های قبلی داری درست طی میکنی بقیه چی؟ تو از استاد و مریم و نوع نگاه و هدف از فایل هاشون اشراف داری بقیه چی؟…یکجا متوقف کردم این همه توجیه و بهونه های ذهنم رو و بهش گفتم آخرش بگو نظر بقیه برات مهمه دیگه، که تو چه فایل هایی داری نگاه میکنی یا استادت چیا بهت داره نشون میده و …حرف مردم

ذهنم جا خورد از این صراحتم. ذهن چموشم واقعا جا خورد. انگار مچش رو گرفته باشم خودشو جمع و جور کرد گفت نه میدونــی! جریان فقط اون نیست. بالاخره تو استاد و طرز فکر پشت این فایل ها رو میشناسی دچار سوتفاهم نمیشی ولی بقیه دچار سوتفاهم میشن مثل خیلی وقت ها که خودتم شدی. راستش میدونی میگفتن گناه داره. راستش ما خونه پدری ام حتی ماهواره هم نداشتیم که همچین چیزهایی ببینیم. چون شنیده بودن میگفتن ماهواره همه اش فیلم های مستهجن نشون میده. فساد و فحشا و بی بندباری رو زیاد میکنه. چون ثروتمند شدن و عشق و حال برابر بود با دور شدن از خدا. چون شادی و آزادی یک چیز دیگه تعریف شده بود.چون اصلا دیدن این چیزها خیلی برات تازگی داره. چون ترسیدی یک لحظه.چون تو خودت اینجوری نمیگردی، چون بالاخره انگار سکسی لباس پوشیدن، که تو هنوز برای شوهرت اگر اینجوری بپوشی یکم خجالت میکشی هنوز.چون هنوز ذهنت آزاد نشده از بند ها وافکار قدیمی.چون شاید تو راحت نیستی، چون شاید با اعتقادات تو مغایرت داشته باشه.

خلاصه که یکی من بگو یکی ذهن چموش نجواگر…این مکالمه جوری پیش رفت که آخر فیلم دیگه حس شادی ام کم شد و کلی تو فکر رفته بودم. که شک کردم به چیزهای جدید. و باورهای قدیمم حسابی شخم خورده بود و داشتن برای خودشون عرصه رو باز میکردن تا حال منو خراب کنن. یعنی اگر با دیدن فیلم ها طرف میخواست بی ایمان بشه،ببخشید خاک بر سر اون ایمان و دین. دیگه عصبانی شدم و گفتم چی واسه خودت داری میگی چرا نمییذاری قشنگ لذت ببرم از دیدن این همه زیبایی و تفریح و ثروت و…باشه تو راست میگی اونا بد تو خوب. اونا کافر تو مسلمون. اونا دور از خدا تو نزدیک بخدا. فقط یک سوال قبول داری نتایج هست که به ما نشون میده هر کسی،هر ملتی، هر کشوری کجای کاره و خدا پارتی بازی نمیکنه. خب بگو الان همین الان وضعیت مردمو، شهر و کشور ما چیه اونا وضعیت شون چیه؟! یک سکوتی ذهنم رو فراگرفت گفت من تسلیمم،حرفی ندارم. اینطوری شد که با این قسمت من کلی پاشنه آشیل پیدا کردم و کلی ضعف ها و قوت هامو بیشتر شناختم.(واقعا ثروتمند شدن معنوی ترین کاره رو خیلی این روزها دارم میگم و دوست داشتم بدونم چطور روی این ترمزم که نعمت ها و ثروت ها رو گرفته کار کنم و انگار در این فایل یکجور برام راهنمایی شد) دیدم چطور ترمزها و باورای مخرب جلوی رشد و حرکت به سمت آرامش شادی و حس خوب رو میتونه از من بگیره و منو از مسیر منحرف کنه.وای چقدر خسته شدم با اینکه این مکالمه ها و یادآوری خاطره ها و حرف ها توی ذهنم چند ثانیه یا چند دقیقه بیشتر طول نکشید اما انگار سال ها داشتم با کلی اره و تبر اون پیچک های هرز رو از ذهنم جدا میکردم و مثل اوایل زندگی در بهشت باغ ذهنم رو از باورهای مخرب پاکسازی میکردم و عرق منو درآورده و خسته شدم.واقعا اینا چی بود نوشتم. اینا از کجای ذهنم در اومد و شدن این جملات درب و داغون.

حالا با یک ذهن آرام میگم اصلا من قرار نیست که استاد رو به کسی معرفی کنم یا مسیر زندگیشو عوض کنم.

من مسئول دیدگاه مردم و نگاه های درست و اشتباه شون نیستم.

حالا صادقانه جواب بدم اگر انصافا تکاملم رو درست طی نمیکردم شاید این نجواها رو نمیتونستم کنترل کنم. من تغییر پارادایس، تغییر کردم به اندازه درک و فهمم بزرگتر شدم. پس قطعا واکنش من و شادی و نگاه من به این فایل اگر هنوز بزرگ نشده بودم اینقدر زیبا نبود و شاید حس گناه داشتم و اون حس نمیذاشت تا در مسیر دیدن و درک این همه زیبایی و فراوانی باشم.واقعا خداروشکر بخاطر رشدم،بخاطر بزرگتر شدنم، بخاطر تغییرات درونی که حس میکنم هربار داره بهتر میشه و باید بهبود های دائمی بهشون بدم.خداروشکر که نوشتم و ریختم بیرون این چیزها رو تا بهتر ببینمشون.خداروشکر که در بهترین جای دنیا هستم و با دیدن این زیبایی هم فرکانس هستم.

بار دیگه با سوال هایی که ذهنم جواب داده میخوام این قسمت رو دوباره ببینم

و غرق این همـــــه زیبایی بشم.

غرق این همــــــــه شادی بشم.

غرق این همـــــــــه قایق تفریحی بشم.

غرق این همــــــــــه آزادی و رهایی بشم.

غرق این همــــــــــــه ثروت و نعمت بشم.

غرق این همــــــــــه خلاقیت و ایده بشم.

غرق این همـــــــــه عشق و صفا و دوستی بشم.

غرق این همـــــــه امنیت و آرامش بشم.

غرق این همــــــه تمیزی و پاکیزگی بشم

غرق این همـــــه فراوانی و وفور بشم.

آسمانی که همیشه مایه آرامشه

خورشیدی که بی کم و کاست نور و روشنایی خودشو رو بر سر همه میتابه.

آبی که همیشه بی شکله و در جریان.

هوایی که همه جا و برای همه کس هست و اونم جاریه.

زمینی که پویا و فعاله و هر کجای این نقطه آبی باشیم ما رو در آغوش خودش نگه میداره و به ما عشق و انژری میده.

انسان هایی که اومدن تا خودشون رو تجربه کنن.

این روزا دارن بد میگذرن

گیج و مردد میگذرن

مثل ماه باش

مثل مردمی که مثل جزر و مد میگذرن.

ماه که تو اوجــه، دریا به ساحل نزدیکتره

ماهــم بتاب امشب، هیچکی غمت نمیخره

ب والله ستاره تویـــــــــی

ب والله چاره تویــــــــــی

اونی که خوشبختت میکنـــه

والله کــه آره تویـــــــــی

.

.

.

تــــو یه بار زنــده ایی

پـــس حالــــشو ببـر

دل دل نکن،پرنده بـاش

پرواز کـــــن و بخنــد

.

.

.

خدای من چقدر انرژی

چقدر شادی

چقدر لذت

چقدر در لحظه اکنون بودن. وای با این آهنگ ها آدم دلش میخواد فقط برقصه و بچرخه و پرنده بشو رهــــا وآزاد.

خدایا شکرت که استاد و مریم عزیزم یکجور از اون جمعیت دور شدن و از پل گذشتن و شدن جت اسکی نجات…وای چه حالی داد اون کمک کردن به اون دوتا خانم.منم کلی ذوق کردم و اشک شوق تو چشمام جمع شد.

بعد یهو اون آهنگ خاطرتی اندی

منو برد به سریال سفر به دور آمریکا که اولین بار من از استاد شنیدم و بعد متوجه شدم جز آهنگ های مورد علاقه استاد هست. وقتی که دوست داشتم ببینم پشت دوربین کی هست که استاد اینقدر ناز داره براش میخونه و با عشق ادا درمیاره.

بعد چقدر زیبا تصویر مریم نازنین رو دیدم تنی به اب زده با اون لباس خوشرنگ و لعاب.دقیقا رنگ سبز و آبی که منم دوستش دارم.خدایا شکرت که عشق رو میشه از پشت دوربین و توی تصویر حس کرد و قلبم به تپش افتاد و کلی تمام خاطرات و روند تکامملی ذهنم رو مرور کردم. خدایا شکرت خدایا میخوام فقط بگم شکرت شکرت شکرت.

بچه هایی که تو ساحل بازی میکردن و لذت میبردن.

هر کسی به نحویی در حال لذت بردن بود.

یکنفر حتی تو این فضا کتاب میخوند. من ندیدیم کسی تو این محیط ها کتاب بخونه، آخه چقدر تنوع…انگار کتاب شازده کوچولو بود. بنظرم یک کره زمین بود و یک آدم با یک شال باد خورده، البته شاید ذهنم دوست داشته اون کتاب رو به یاد بیاره وگرنه قطر کتاب بیشتر از اون داستان بنظر میرسید.مهم اینه که دوست داشتم این همه تنوع و آزادی فکرها و عقیده ها رو…

صدای موج که دیگه اختتامیه این فایل بینطیر بود و کلی منو یاد این انداخت که ما موجیم که آسودگی ما عدم ماست…

خدایا شکرت برای این همه.