سریال زندگی در بهشت | قسمت 20 - صفحه 11

سلام و صدسلام

به نام خداوند حمایتگر و هدایتگر همه چیز و همه کس

وقتی داشتم میدیدم . هزار تا درس هزارتا فکر همه چیز به ذهنم خطور کرد

وقتی به اتیش و قدرتش نگاه میکردم یاد ابراهیم افتادم چطور خدارو قبول داشتی که اتشی به این سوزانی برات تبدیل به گل شد؟

چطور روی خودت کار کردی که شدی دوست خدا

چطور باورش کردی که حتی از سوختن هم هراسی نبود

چطور نترسیدی

اصلا تو کی بودی ابراهیم

و بعد خودتون استاد

بارها میگفتی من ابراهیم رو اسوه قرار دادم . نشستی یه طوری باورش کردی که قدرتشو بهت داده که برا خودت جنگل داری . اونوقت ما هنوز تو فکر دوسه میلیارد که چطور میشه خونه خرید با این وضع

آیا خداوند برای بنده ی خویش کافی نیست

و بازم شعر ملاصدرا

خداوند بی‌نهایت است و لامکان و بی زمان

اما به قدر فهم تو کوچک می‌شود

و به قدر نیاز تو فرود می‌آید،

و به قدر آرزوی تو گسترده می‌شود،

و به قدر ایمان تو کارگشا می‌شود،

و به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک می‌شود،

و به قدر دل امیدواران گرم می‌شود…

پــدر می‌شود یتیمان را و مادر.

برادر می‌شود محتاجان برادری را.

همسر می‌شود بی همسر ماندگان را.

طفل می‌شود عقیمان را.

امید می‌شود ناامیدان را.

راه می‌شود گم‌گشتگان را.

نور می‌شود در تاریکی ماندگان را.

شمشیر می‌شود رزمندگان را.

عصا می‌شود پیران را.

عشق می‌شود محتاجانِ به عشق را…

خداوند همه چیز می‌شود همه کس را..

به شرط اعتقاد؛ به شرط پاکی دل؛ به شرط طهارت روح؛

به شرط پرهیز از معامله با ابلیس.

بشویید قلب‌هایتان را از هر احساس ناروا!

و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف،

و زبان‌هایتان را از هر گفتار ِناپاک،

و دست‌هایتان را از هر آلودگی در بازار…

و بپرهیزید از ناجوانمردی‌ها، ناراستی‌ها، نامردمی‌ها!

چنین کنید تا ببینید که خداوند،

چگونه بر سفره‌ی شما، با کاسه‌یی خوراک و تکه‌ای نان می‌نشیند

و بر بند تاب، با کودکانتان تاب می‌خورد،

و در دکان شما کفه‌های ترازویتان را میزان می‌کند

و “در کوچه‌های خلوت شب با شما آواز می‌خواند”

مگر از زندگی چه می‌خواهید،

که در خدایی خدا یافت نمی‌شود، که به شیطان پناه می‌برید؟

که در عشق یافت نمی‌شود، که به نفرت پناه می‌برید؟

که در سلامت یافت نمی‌شود که به خلاف پناه می‌برید؟

قلب‌هایتان را از حقارت کینه تهی کنید و با عظمت عشق پر کنید.

زیرا که عشق چون عقاب است. بالا می‌پرد و دور…

بی اعتنا به حقیران ِ در روح..

کینه چون لاشخور و کرکس است..

کوتاه می‌پرد و سنگین. جز مردار به هیچ چیز نمی‌اندیشد.

بـرای عاشق، ناب ترین، شور است و زندگی و نشاط.

برای لاشخور،خوبترین،جسدی ست متلاشی …..

به راستی این خداوند چیه؟ وقتی من میگم همه ی من همه ی اطراف انرژی های فشرده شده هستند و فقط خیر هستند . و داره یه نیروی برتر از ما هدایتمون میکنه

این نیروی برتر خودش رو درون من قرار داده و شده خدای درون فاطمه

این نیروی برتر میگه من برات کافی نیستم؟

ومن باید انقدر روی توحیدم کار کنم

که اگاهی فراموش شده بازم برام هویدا بشه

روزی هزاران بار به خودم بگم من پاره ای از همون برترم اونی که خلق کرد ساخت هرچیزی رو

به هیچ کس نیازی ندارم

نه نیاز دارم کسی حمایت کنه

نه نیاز دارم کشورم تغییر کنه

من میسازمش

استاد اینقدر این باور “”میشود” درونم رخنه میکنه وقتی میبینم از کجا رسیدی به کجا

چطور انقدر محکمی و ایمان داری به خودت که خدای درونت هدایتت میکنه

که نمیزاره اوضاع اتیش حتی از دسترس خارج بشه برات با اسودگی میگی اتیشو گذاشتم بمونه تا ببینم چطور پیشروی میکنه

فقط میگم ببین توحید ازش چه ادم قدرتمندی ساخته

چقدر میدونه اوضاع همه چیز دست خودشه ولاغیر

میدونه خدا براش همون چیزی رو میخواد که خودش برا خودش میخواد ولی با میلیارد دستش از بارون گرفته افتاب و ادمها کمکش میکنه

دو روزه خیلی حسی به من گفت روی باورای توحیدیم از طریق قران و ایات ابراهیمی کارکنم . هنوز شروع نکردم البته . میدونم مثل اون الهامی که راجب ساختن عزت نفس بهم داد و تو زندگی برام راه باز کرد و ترسای الکیمو دونه دونه کشت الانم کلید خوشبختی در زندگی که توحیده رو میخواد یادم بده

خدایا بعد از ان که ما رو هدایت کردی گمراهمون نکن

گوش هام رو شنوا و چشمانم رو بینا و قلبم رو برای هدایتت باز کن

خدایا اگه تو با من باشی قدرت دارم نباشی هیچ قدرتی نیست

ولی تو میگی همیشه هستی

خدایا یادم نمیره از مریضی که چندسال دنبالم بود ولی هشت ماه گفتم پیش تووو درستش میکنی این بار

هیچوقت یادم نمیره اونوقتا روزی صدبار به خودم میگفتم:

من حسابم ز همه مردم این شهر جداست

من امیدم به خداست بعد خدا هم به خداست

اون موقع تو برام گزینه اخر بودی ولی چه کردی با من

حتی با اون همه شرک میدونستی ناامید نشدم و با اینکه تو گزینه ی اخر بودی بازم بودی

میدونی بعضی وقتا یادم میره تو مثل ما احساسی نمیشی . چون انقدر فضل و کرم داری بهمون که مگه میشه از مهربونیت اشک نریخت

خیلی وقت بود اینطور احساساتی نشده بودم

ولی تو چطور بی احساسی هستی که سالیان ناشکر بودم از نعماتت ولی بازم ازم نگرفتیش

تو فضل و کرمت نسبت به ماها خیلیییی زیاده

کمکم کن باورت کنم

در پناه خدا باشید