سریال زندگی در بهشت | قسمت 220 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

با سلام به خانواده صمیمی عباسمنش

من امروز با دیدن این قسمت سریال زندگی در بهشت فهمیدم برای هر کاری لازم است برنامه ریزی کرد و تکامل آن را طی کرد و به اندازه کوچک بودن این هدف یا بزرگ بودن سایر اهداف تکامل را پذیرفت و قدم باید برداشت با احساس خوب

در طول مسیر متوجه می‌شویم که شاید با یک روش دیگر هم نتیجه با بهبود بیشتری حاصل گردد

من بعد از خوشحالی بی اندازه دریافت نمراتم فقط بخاطر خواستن از خداوند و اجابت شدنم و بدون هیچ تلاش خاصی شب امتحان بهترین ها را دریافت نمودم

و یا این اتفاقی نیست که وقتی از خداوند می خواهم چای خوش طعمی بخورم خداوندا لطفا برایم عشق را در این نوشیدنی جاری کن…چای و حس و حال خوشمزه تری را تجربه میکنم و وقتی از خداوند میخواهم باور فراوانی مرا در مورد پول قوی تر کند نگرانی های آخر جیب و خالی شدن فریزر همه باهم از بین می روند و من از هر لحظه لذت میبرم و شادمان همان لحظه را زندگی میکنم…

و وقتی از خداوند میخواهم که هدایتم کن به انتخاب ادویه و حرارت گاز و قابلمه و به این غذایم طعمی بهشتی اضافه کن هر لحظه بیشتر از قبل مطمئن میشوم که برای هر نفس هم اگر از خداوند هدایت بخواهم برکت زایدالوصفی به نفس هایم و نیروی سلول هایم احساس میکنم…من با وجود آمدن تا قدم هشتم دوازده قدم هنوز سنگینم و هنوز جرات ندارم از خداوند بخواهم که مرا رها کن از هرآنچه که مرا زیر چرخ دنده های جهان له کرده است و روبه افول است یعنی گاهی راه حل هر مسئله ای همین بغل گوش مان است اما ما می ترسیم روی شانه های خداوند سوار هستیم اما خسته می‌شویم از همه چیز خودمان و دیگران و این عجیب تناقض ناجوانمردانه ای است که علیه خودم استفاده میکنم و به مغزم می‌گویم ببین مغز و ذهن عزیز بسیاری از دوستان با قدم اول به صدی که در ایران می خواسته اند رسیده اند تو چرا هنوز با وجود این آگاهی های ناب می ترسی از چه چیز فرار میکنی که اگر نباشد احساس ناتمام بودن میکنی این زنجیر هایی که پیوسته پاره میکنی چگونه ریشه دارند و تو نمی بینی و باز سر در می آورند از همان جایی که فکر میکردی به خاطر آدم های سابقی بوده که کنارت زندگی می‌کرده اند…

میناجان!از درون تو دارد خلق می شود این بار سنگینی که هر شب بر دوش خود احساس میکنی

اینکه تا زمانی که خودت احساس نیاز داری شب و روز را به هم میدوزی که نیاز های خودت را برطرف کنی

بعد از آرامش خودت انسان هایی که می توانستند به شدت توانمند باشند کنارت مسئولیت پذیری را رها می کنند چون تو می خواهی همه چیز باشی

اما این در حالی است که ارزشمند بودن در هیچ بودن و هیچ دانستن است…

هر مرحله ای که رها می شود

یک مرحله جدید از این باور های مخرب شناسایی می شود و واقعا بعضی ریشه ها که در خردسالی بر جان مان نشانده شده درخت تنومندی است که ما حکم علف هرزهایش را داریم و فقط با نابودی ما مسیر گسترش جهان حل می شود

من می خواهم مسئولیت زندگی و حال خوب و خوشبختی همه را رها کنم

با وجود اینکه از نظر ظاهری انسان بیخیال و بی توجهی دیده می شوم ولی در باطن فرو میروم در این مجسمه سنگین سنگی که سدی بی نهایت بزرگ مقابل رشد من ساخته است…من امروز فهمیدم که باید جلسه دو و سه قدم شش را هزاران بار باید زندگی کنم تا بشکند این بت مسئولیت زندگی دیگران در وجود من و باور کنم که افراد خودشان خالق زندگی‌شان هستند (این باور چنان قوی است در من که همین هستند را هستم نوشتم ) و من هیچ نقشی در زندگی دیگران ندارم مگر اینکه دیگران این مسئله را بپذیرند (که بخش اعظمی از اطرافیان و خانواده مرا در تمام بدی های خواهران کوچکتر و برادرم مؤثر می دانند و من نیز خود هستم که این مسئله را پذیرفته ام و برای اینکه مسئول زندگی آنها هستم بر زندگی خودم و اهدافم تمرکز ندارم)

من،مینا میری ، اکنون از صمیم قلب با تمام توان میخواهم تاثیر گزاری من بر دیگران در زندگی من زیبایی و آرامش و سعادت بیافریند و سپاسگزار این نعمت ارزشمند خداوند هستم.

من ،مینامیری،متعهد می شوم که رفتارهای پر خطر خواهران و برادرم مرا نگران نکند.

من ،مینا میری ،از خداوند می خواهم که در این مسیر مرا حمایت و هدایت نماید تا فقط مسئولیت زندگی خودم را به عهده بگیرم و باور کنم که هر آنچه میخواهم را می توانم خلق کنم و در آرامشی وصف ناپذیر زندگی را خلق کنم که درآن هر حسی که دارم بهترین و زیباترین احساسی باشد که می توان به آن لحظه داشت.

من از خداوند بسیار بسیار خواسته داشته ام دارم و خواهم داشت و می دانم که لیاقت مستقیم درخواست کردن از خداوند و اجابت شدن را دارم و سپاسگزارم که یک خداوند بزرگ و عزیز دارم که کاملا منطقی طبق قانون می خواهد خواسته های مرا برآورده کند زیرا من با خواسته هایم بزرگتر میشوم سپاسگزارتر می شوم و ارزش و لیاقت درونی ام را بیش از پیش احساس میکنم و هر لحظه که من به دوست داشتن خدا و شناختن خدا بدون هیچ حائل و مانع مادی نزدیک تر می شوم (یک باور مخرب که از این جمله ام شناختم این است که خواسته ها معنوی نیستند )علاوه براینکه خواسته تماما مقدس و معنوی هستند و در واقع بخشی از انرژی جاری در جهان،همان خداوند ،می باشند…

با تشکر از تمام لحظه های دلچسب و دلنشینی که با محبت شما دو عزیز به یکدیگر در وجود ما تعریف و تکرار و نهادینه می‌گردند…

پایدار و عاشق باشید سپاسگزارانه

به امید دیدار