سریال زندگی در بهشت | قسمت 232 - صفحه 8

مثالهای من که این اواخر برام پیش اومد رو میگم که رعایت این قانون و تغییر چیزهای خیلی ساده چقدر زندگیم رو بهتر و لذتبخشتر کرد و البته که باید بهش فکر کنم و به جای جای زندگیم بیشتر نگاه کنم تا تغییرشون بدم.

حالا مثال‌های من:

همین چند وقت پیش، رفتم رو بالکن خونه و هر چیز اضافه‌ای که بود رو برداشتم و تمیز کردم و بردمشون گذاشتم تو انباری یا بردم خونه‌ی شمال. یه سری سطل بود که برای زمانی بود که فردی مییومد و خونه رو تمیز می‌کرد و حدود یک سال میشد که دیگه ایشون نمییومدن ولی سطل‌ها همچنان بودن! یا یه سطل بود که لباس‌های کثیف رو خانواده توی اون جمع میکردن تا بعد تو لباسشویی بندازن و خانواده‌ام برای مدتها بود که دیگه تهران نمییومدن. یه سری گلدون خالی بود که گلهاش خشک شده بود و یه سری خاک که برای کار گلکاری‌های گلدونها بابام گذاشته بودن و الان باز مدتها بود که خانواده نمییومدن تهران. (راستش خودم خجالت می‌کشم که انقدر طولش دادم! ولی میگم چرا) خلاصه یه سری وسیله بود که هم فضا رو اشغال کرده بود هم باعث میشد خونه کثیف بشه چون باد می‌زد و خاک‌ها مییومدن تو خونه. یه روز قشنگ بالکن رو پاکسازی کردم و از اون به بعد هر روز بعد از ظهر نزدیکای گلدن تایم صندلی و میز میبرم میذارم رو بالکن و چای عصرم رو اونجا می‌خورم و زبان می‌خونم یا فایلهای استاد رو گوش میکنم و به درخت‌ها و فضای سبز حیاطمون و همسایه‌ها و خیابون نگاه می‌کنم و باد توی موهام می‌پیچه و تا دم غروب اونجام و به آسمون رنگارنگ نگاه می‌کنم و لذت میبرم و سپاس گزار این آرامشم و واقعاً میگم حتی لذت بردن هم تکامل می‌خواد. چیزی که هست رو هم باید به اون سطح لذتش برسی تا استفاده‌ کنی.

قبلا همین لذت رو من از روی مبل خونه می‌بردم ولی خب اون زمان باید وسایل میبودن.

و اینکه چرا من انقدر دیر دست به این اقدام زدم، چون سال پیش که اون آقا برای خدمات نمیومدن و خانواده هم نیومدن، منم خودم خیلی کم تهران بودم و کلا اگر ایران بودم داشتم تند تندکارهام رو انجام میدادم برای سفرم و دوباره برم. این بود که من خیلی به بالکن قشنگم توجه نکرده بودم ولی از یه جایی به بعد که بیشتر خونه بودم و هوا عالی شد، گفتم خب چرا این انباشتگی رو تمیز نکنم!؟ و خب بعدش شد خیر و برکت.

مورد دوم یه تغییر ساده ولی عالی بود. من دیدم روزها اتاق خودم که یه میز حرفه‌ای هم توش هست برای کار، خیلی نور خوبی داره نسبت به سالن خونه‌مون که من روی میز ناهارخوریش برای خودم میز کارم رو درست کرده بودم. تصمیم گرفتم روزهایی که برای کار خونه‌ام، لپ تاپم رو بردارم و تو اتاقم و با پنجره‌ی باز و هوای عالی و نور فوق‌العاده کار کنم. روزهای اول یه صندلی ساده گذاشتم و کار کردم و لذت بردم ولی کم کم احساس کردم صندلی کارم که بردمش تو سالن خیلی صندلی راحتتریه، اونو بیارم بذارم پشت میز کارم و شبها ببرمش بذارم پشت میز ناهار خوری تو سالن و اونجا کار کنم که فضاش بازتره. ولی مشکلی که این وسط بود، بخاطر وسایل اتاقم، ورودی اتاقم برای بردن صندلی حرفه‌ای کوچیک بود و من هر روز، روزی دوبار باید صندلی رو با اون چرخهای بزرگش بلند می‌کردم و از بالای میز کارم رد میکردم. چه برای بردن تو اتاقم چه اوردن بیرون. خب این پروسه‌ی سختی بود!

یه روز که داشتم کار می‌کردم دیدم با تغییر قرار گرفتن یه وسیله توی اتاق کارم، فضای بیشتری باز میشه و من میتونم میز کارم رو یکمی هل بدم داخلتر تا ورودی اتاق بیشتر باز بشه. و ظرف 3 ثانیه، این مشکل بلند کردن صندلی حل شد و من هر روز صندلی رو با چرخهاش هل میدم به سمت اتاقم و عصرها هل میدم به سمت سالن!

قبلا تنها فضای خصوصی من تو این خونه همون اتاق خودم بود و از وسایلم بیشتر استفاده می‌کردم ولی حالا که من تنها تو این خونه‌ی به این بزرگی دارم زندگی میکنم و وقتی از وسایل اتاقم خیلی کمتر از قبل استفاده می‌کنم و خوشگلی اتاقم دیگه برام انقدرها مهم نیست بلکه خوشگلی و دیزاین کل خونه و راحتی خودم برام مهمه، چرا اینکارو نکنم!؟

اصلا شاید باورتون نشه ولی برای سشوار و وسایلی که روی میز کارم بود و من سختم بود از اینکه میز کارم شلوغ باشه هم با این حرکت ساده به شکل قشنگتری جا باز شد و من هر دفعه که اونجا کار میکنم به خودم میگم واقعاً‌چه کاری بودا!! چرا زودتر انجامش ندادم!

خلاصه این دو تا تجربه‌ی اخیر من بود. اینا بهبودهایی که وقتی آدم توجه می کنه انجام میده وگرنه حتی بهبودهای ساده هم به ذهن آدم نمیرسه و تا آدم آماده‌ی تغییر و بهبود نباشه، بهش هدایت نمیشه.

خدایا شکرت.