سریال زندگی در بهشت | قسمت 251 - صفحه 11 (به ترتیب امتیاز)

سلام به مریم بانوی شایسته عزیزم

اول ازهمه بگم چقدر مثل همیشه خوش تیپ و خوش لباس و دوست داشتنی بودی عزیزم واقعا مثل فرشته ها دیدمتون . خیلی لذت بردم حتی از کمربند سفیدتون که من سالها دوست داشتم یه سبکهایی لباس بپوشم ولی همیشه موقع خرید لباس به دید مردم و نگاه مردم فکر کردم و گفتم آخه برای سن و سال من زشته این لباس سبکه ، حتی رنگ سفید که عاشقشم و شلوارهای جین و خوشرنگ رو نمیخرم چون میترسم مردم چی میگن. درصورتیکه خداروشکر من همیشه طبق گفته اطرافیان 10 سال کوچیکتر از سن واقعیم نشون میدم. و مطمئنم اگه یکم به علایق جوان پسندانه م تو انتخاب لباس بها بدم بهتر هم میشم.

اینم یه درس بظاهر کوچیک اما مهم از این فایل بود

اینکه استاد میگفتن همیشه تو تمام تصمیمات زندگیتون اگر میخواید درست عمل کنید فکر کنید اگر توی یک جنگل بدون حضور هیچ انسان دیگه ای زندگی میکردید بازهم چنین تصمیمی میگرفتید؟؟

و من الان که به کمد لباسهام فکر میکنم میببنم بیشتر از نصف لباسهام مخصوص خانومهایی با 10 سال سن بیشتر از منه که باید یه غربالگری توشون انجام بدم.

و اما موضوع فایل

استقلال شخصیتی و عدم وابستگی و درصلح بودن باخود

راستش من همیشه فکر میکردم زن شجاع و نترسی هستم یعنی اگه تو یه جایی مثل پرادایس تنها زندگی میکردم اصلا نمیترسیدم

اما الان که کمی از زندگی شما در پرادایس اونم تو دل شب سرد احتمالا زمستانی اونم با هیتر خراب دیدم یکم ترس برم داشت،

خودم و جای شما گذاشتم که شبهایی که تنها هستید صدای خش خش برگها یا جیرجیرکها یا هرصدای دیگه ای چقدر میتونست من و بترسونه

و

شما واقعا از این لحاظ قابل تحسین هستید که از یه جایی به بعد تصمیم گرفتید به این ترستون غلبه کنید و ماهها تنها در پرادایس بمونید و وابستگی تون به استاد رو هم بهش غلبه کنید تا اگر ذره ای وابستگی هم باشه ازش عبور کنید

و موضوع دیگه استقلال تو مسائل فنی بظاهر مردانه ست

من سالها به همسرم برای مسائل فنی حتی جزئی تکیه کردم اما این چند روز در مواجهه با تضادی که بهش برخوردم انگار خدا یه جورایی میخواست بهم بفهمونه که اگر میخوای مستقل باشی و وابسته به هیچکس نباشی باید کم کم یه کارایی رو یاد بگیری

مثلا لامپ سرویس بهداشتی خونه مامانم سوخت، من حتی میترسیدم حباب شیشه ای روی لامپ رو در بیارم، اما مجبور شدم و انجام دادم‌.

و یه سری کارهای دیگه که تا الان فقط همسرم انجام میدادن

البته ایشون بخاطر حساسیت فوق العاده شون به وسایل منزل و دست وپا چلفتی فرض کردن من حتی اجازه روشن کردن لباسشویی و چرخ گوشت و… رو هم به من نمیدادن که مبادا خرابشون کنم ، اما خداروشکر این چندروز خونه مادرم خودم این وسایل رو استفاده کردم و دیدم چقدر هم راحت بود،

یادم اومد حتی دوتا غذاساز خفن سالهاست خریدیم ولی بخاطر همین ترسها و…‌ حتی یکبارهم نرفتیم دفترچه راهنماش و بخونیم تا نحوه استفاده ازش رو یاد بگیریم و یه سری کارهامون و راحت تر بااستفاده از این وسیله انجام بدیم.

اونم چه کار کوچیکی، فقط خوندن یه دفترچه راهنما

امیدوارم بتونم بر ترسهاس واهی و بی اساسم غلبه کنم و تکاملی رشد کنم و به شما برسم.

و یه موضوع دیگه تحسین کردن somi خانوم بود که خجالت و ترس و… رو کنار گذاشتن و اومدن جلوی دوربین از احساسشون و تجربه ای که آموخته بودن گفتن، و موضوع قابل توجه در ایشون سادگی ایشون و اینکه حتی بدون کوچکترین آرایش خودخودشون بودن و ابایی نداشتن همینطور که هستن جلوی دوربین بیان

کاری که من اگر بودم انجام نمیدادم و با وجود زیبایی خدادادی که دارم فکر میکردم بهتره حتما یه آرایش جزئی داشته باشم چون این فایل سالهای سال روی سایت میمونه و هزاران نفر من و میبینن و قطعا اگر بدون آرایش جلوی دوربین میومدم هربار که فیلم خودمو میدیدم خودم رو سرزنش میکردم که فلان جای صورتت ایراد داشت چرا مثلا فلان کرم رو نزدی فلان جای لباست خوب نبود چرا فلان لباست رو نپوشیدی و….و دست آخر هم هربار از دیدن فیلم خودم به بهانه های مختلف فرار میکردم.

باید

روی

دوست

داشتن

خودم

همینطور

که

هستم

کار

کنم.