سریال زندگی در بهشت | قسمت 260

به نام خداوند عزیز و مهربان تشکر می کنم از استاد و خانم محترمشان

من یک داستانی درباره موفقیت درست کردم به صورت خیلی ساده بیان کرده شده امید وارم از این داستان بسیار خوش حال شوید

مورچه ، مورچه ها یک جانداری هستند کوچک و برای بدست آوردن روزیشان بسیار تلاش می کنند تا تکه ای نان به دست آورند ، و خیلی از مورچگان در حال بدست آوردن غذا جان خود را به صورتی که زیر دست و پای انسان ها بیفتند از دست می دهندند و بعضی ها به صورت شکار حیوانات دیگر از بین می روند .

من هم روزی را می گذراندم و در حال خوردن صبحانه بودم که مورچه ای را دیدم که به سفرۀ غذایم نزدیک می شد .

مورچه به رنگ قرمز روشن ، که هر وقت نور به آن می خورد برق زیبایی به چشم می آمد ! پاهای او مثل ستون عمودی روی زمین که بالا و پایین می رفت بود و دهانش بر عکس انسان افقی بود ، مثل قیچی برنده و مثل چاقو دنده دنده بود ، شاخک آن مثل یک بیسیم خیلی پیشرفته ، و مثل یک آنتن به سرعت تکان می خورد و پیام هایی که دریافت می کرد را جواب می داد . بدن ان از سه تیکه ی خیلی براق تشکیل شده بود مثل آینه ، نور را انعکاس می کرد و بسیار زیبا جلوه می داد .

حال ، مورچه هر لحظه به سفرۀ غذایم نزدیک تر می شد ، با قدم هایی پاورجا ، با شش پای محکم و استوار رسید به سفره و تکه ای نان برداشت و برگشت به سوی بیشۀ خود ، و حرکت کرد .

در راه فراز و فرود هایی بود که از بالا و پایین روفرشیمان تشکیل شده بود . مثل گردی نان را به دهان داشت و حرکت می کرد ، هر وقت که با مشکلات نان را رها می کرد می گفتم :« بجوی و بپوی که می توانی به پاس آنکه امید خانه ، تویی که غذا را برسانی به دست دیگر نیازمندان و آن ها را سیر کنی ».

چند بار به پاس آنکه باد از پنجره می وزید دانه از دهانش می افتاد و پرت می شد ولی ناامید نشد و دوباره نان را می جویید و به راه ادامه می داد .

من هم او را دنبال می کردم و راهی که از لانۀ خودش آمده بود باز می گشت را ، با دو چشم سرخ رنگ خود می دیدم ، دیدم که ! مرگ چند بار از جلوی چشمانش گذشت ، دیدم که ! از روی خامه و جامۀ من رد شد ، دیدم که ! از روی مهر سپند خاک کربلا گذشت ، دیدم که ! قدم قدم خود را به حیاط خانه یمان رساند دیدم که ! از کنار چند گل هایی گذشت به رنگ آبی و زرد و سبز که بوی بسیار خوب و دل پذیری می داشت و هر لحظه یک بار بادی می وزید و شاخک های آن تکان تکان می خورد ، حال آنکه از کنار صحنۀ زیبایی مورچه گذشت .

مورچه همان طور که به دهان نان داشت ، از وسط یک عالمه موریانۀ سیاه رد شد و چون مورچه بزرگتر از آنها بود همه ی موریانه ها فرار کردند و به هر طرف که به دیدشان می امد به سرعت حرکت می کردند .

کم کم مورچه به لانۀ خود نزدیک شد ، در سنگ بود ، سنگ را مثل اسفنج سوراخ سوراخ کرده بودند و یک خانۀ مستحکم ساخته بودند ، جوری که هیچ چیز آن را خراب نمی کرد ، خانه یشان از سنگ مرمر بود به رنگ کرمی روشن و زیبایی سنگ به صورت عجیبی حیرت انگیز بود .

حال من مورچه را تا لب بیشه اش نگاه کردم و در آخر مورچه از دیدبان چشمانم ناپدید شد .

من نتیجه داشتم که به هر مشکلی برمی خورید زود تسلیم نشوید و ادامه بدهید و وارد مشکل شوید ، اگر موفق شدید هم لذت آن کار را می چشید و هم دیگران نمی توانند تو را منحرف کنند و از هدف اصلی خود برگردانند .

نویسنده : محمد آسوده