سریال زندگی در بهشت | قسمت 29 - صفحه 7

استاد ارزشمندم سلام

خانم شایسته بانوی باارزش سلام

تو این چند قسمت آخر زندگی تو بهشت خدا چه انسانهای ارزشمندی رو سر راهمون قرار داده تا ببینیم، فکر کنیم و درس بگیریم.

عزیزم، وقتی شما از لیوای سوال کردید و اون انقدر قشنگ داشت توضیح میداد محو تسلط، شخصیت بالا، زبان بدن قویش شدم، واقعا فکر میکردم یه استادی، پروفسوری چیزی داره توضیح میده که سالهاست با زبان بدنش کار میکنه، احسنت احسنت به این عزت نفسی که پدر و مادر بهش دادن و خودش با قدرت و اختیار دریافتش کرده، اگه اونجا بودم کلی ماچ بارونش کرده بودم.

خانم شایسته چه زیبا تفاوتها رو در بچه ها دیدید و با توجه به شخصیت خودتون با لیوای بیشتر مچ شدید و در کنار اون اوقات خوشی رو صرف کردید،شما با احترام به جمع و توجه به همه ولی این حق رو به خودتون میدین که با اونیکه بیشتر در کنارش حس بهتری دارین بیشتر وقت بگذرونین و هم صحبت شین، خیلی از ما تو جمع دلمون میخواد با یکی که از همه لحاظ بیشتر در کنارش بهمون خوش میگذره و حس خوبی داریم باشیم ولی ترس نمیزاره، نکنه بد بشه، نکنه به بقیه بربخوره، نکنه به فلانی نگم با ما بیاد از دستم ناراحت بشه، خودمون رو مجبور میکنیم لذت بودن با یکی که از هر لحاظ بهمون نزدیک تره و از دست بدیم، عوضش همه رو از خودمون راضی نگه داریم.

برای خود من پیش اومده بود(البته زمانیکه استاد جونی رو در زندگیمون نداشتیم) مثلا تو یه جمع دوستانه از طرف یه دوستی یه فامیلی دعوت میشدیم اونجا با یه زوج دیگه که از قبل آشنا نبودیم آشنا میشدیم، و رابطه خیلی خوبی بینمون برقرار میشد و دوست داشتیم بیشتر و بیشتر باهم وقت بگذرونیم، بیرون بریم، خونه هم بریم و ….

وای از روزی که اون شخصی که بار اول مارو تو اون جمع دعوت کرده بود باخبر میشد و شاکی و ناراحت که شماها اصلا همو نمیشناختین من باعث آشناییتون شدم و ….حالا بیا و درستش کن،

این تجربه های ناخوشایند باعث میشد دفعات بعد حتی اگه دلمون میخواست با اون زوج تنهایی جایی بریم، از ترس ناراحت شدن اون یکی خودمون رو مجبور میکردیم که یا، یواشکی بریم دیدن هم، یا اون طرف رو هم دعوت کنیم.

خدایی، الان از اینکه برا خودم ارزش قائل نمیشدم و اجازه دخالت دیگران تو زندگیم رو میدادم خندم میگیره، خدایا شکرت که استادی برامون فرستادی تا عزت نفسمون رو بالا ببریم، ممنونتم استاد جانم.

واقعا تصور ۴ تا پسربچه کنارهم با اذیتاشون خیلی خیلی سخته، این فرشته های باشخصیت واقعا فرق دارن

محترم، تمیز، یه بار نمیبینی یه لباس تنشون باشه که روش کلی لک و کثیفی داشته باشه، جورابا تمیز تو پاهاشون، خدای من چقدر دیدنشون حس خوبی میده، چقدر قشنگ تفاوت تربیتی رو میشه تو بچه های خارج از ایران با داخل ایران دید، البته تو ایران هم هستند والدین ارزشمندی که به فکر خوب تربیت کردن اصولی فرزندشون هستند، نه اینکه فقط فکر کنن با قرار دادن امکانات فراوون به بچشون و گذاشتنشون تو این کلاس و اون کلاس تو کل تابستون قراره یه آدم خوب تحویل جامعه بدن.

زمانیکه استاد واسه جیکوب راجب یوتوب توضیح میدادند اشک ریختم و اشک ریختم انگار داشتن با من صحبت میکردن.

ما الان ۵ ساله که از ایران مهاجرت کردیم و کار یوتوب یکی از کارامونه که شروع کردیم و این فایل برای من یه کلاس عملی شگفت انگیز بود استاد جانم سپاسگزارتونم، سپاسگزارتونم

خانم شایسته بانوی ارزشمند سپاسگزارتونم که به ما هم اجازه دادید مهمونتون تو بهشت باشیم، شما و دوربینی که با هدایت خدا فیلم میگیره تمام تمرکز و ذهن من و برده، فقط و فقط به سمت دیدن زیباییها

چند وقته با علی تصمیم گرفتیم مسیر خونه تا شرکت و پیاده بریم، رفت و برگشت روزی ۱۴ کیلومتر، زیاده!

ولی با اهرم رنج و لذت نمیدونید که چه لذتی براما داره، مدام تو مسیر دوتایی توجه میکنیم به اطرافمون و زیباییها رو میبینیم و به هم نشون میدیم و لذت میبریم، و خدارو شکر انقدر همه جا زیباست و ما هر روز با تحسین و تشویق زیباتر میبینیم که هم لذت میبریم، هم ورزش میکنیم، هم قانون رو در اطرافمون میبینیم و تایید میکنیم، دیروز وسط راه بارون گرفت و شدید میشد تو دلم گفتم خداجونم بارون و برا ما کمترش کن (ما جهان رو به تسخیر تو درمیاوریم)

تا بتونیم راحت تر ادامه راه رو بریم، به قدری یهو فشار بارون کم شد و نم نم رو صورتمون میزد که شبیه شبنم بود با بوی خوش طبیعت اطراف هم زیباتر شد

هر روز این مسیر، یه قسمتی داره که ماشینا از یه سربالایی میان بالا و چون شیب زیاده سرعت دارن و ماهم باید از خیابون رد بشیم همیشه قبلش میگم خداجونم خودت یه راننده مهربون بفرست برامون که بتونیم راحت رد بشیم، واقعا وقتی کارو بسپری بهش با ایمان خودش میدونه چکار کنه، هر دفعه تو اون شیب و اون سرعت بالا ماشینه قشنگ آروم میکنه و اشاره میکنه که ما رد بشیم، همون موقع من و علی دستمون رو برا تشکر برا راننده میبریم بالا ولی تو دلمون میگیم خداجونم مرسی مرسی که من و همواره در زمان درست در مکان درست با آدمای درست قرار میدی.

امروز اینجا بارون شدیده و من نرفتم شرکت و به طبع پیاده روی ندارم ولی انقدر خوب دارم رو اهرمم کار میکنم که قشنگ صبح زود مثل هر روز بیدارشدم، و تو خونه شروع کردم به ورزش، من واقعا ورزش کردن برام یکی از سخت ترین کارابود، استاد جانم ممنونتم.

چی بگم که هر چی بگم کمه، فقط به قول خودتون باید حواسم باشه که مدام روی خودم کار کنم و مثل غذا خودن باشه نمیشه یه هفته غذا خورد واسه یه ماه!

امیدوارم روز به روز در کنار شما بیشتر و بیشتر یاد بگیرم و به سمت اهدافم پیش برم البته که میدونم و مطمئنم موفق میشم

خانم شایسته بانوی زیبابین، ممنونتونم که موقع ماهیگیری عالی تمرکزتون رو روی زیباییها بردید و به ما یاد دادید که تو راهی که برا انجام کاری میرید جلو ممکنه دیر به مقصد برسید و یا اصلا نرسید ولی میتونید، کنارش از لحظه لحظه موقعیتهای عالی دیگه، لذت ببرید و حستون رو خوب نگه دارید و طبق قانون ثابت و غیر قابل تغییر جهان هستی

احساس خوب = اتفاقات خوب

نه اینکه هدفی که براش گام برداشتیم اگه یکم دیر داریم به دستش میآریم، هی غر بزنیم و اه و ناله کنیم و ای بابا ای بابا کنیم که پس چرا نمیشه، چرا جواب نمیده، چکار کنم؟؟؟

میشه، میشه، عزیزدل یکم صبر میخواد، صبر با ایمان، صبری که در کنارش از داشته های دیگت لذت ببری.

اینا رو واسه خودم نوشتم و از خودم همینجا تو این خانواده ارزشمند در کنار استاد عزیزم و بانو بابت تلاش برای زیبا دیدن جهان در طی مسیر رسیدن به هدفم، سپاسگزاری میکنم.

استاد جونم تنتون سلامت، دوستتون دارم.

خانم شایسته چشمان زیباتون رو که با هدایت الله برای ما بچه هاش فیلم میگیره میبوسم.

همگیمون شاد، خوشبخت و سعادتمند در دنیا و آخرت باشیم.