سریال زندگی در بهشت | قسمت 31

سلام استاد عزیزم.

چه نکته ی جالبی رو مطرح کردید.

واقعا فرهنگ توی خیلی از مسائل ما رو محدود کرده. مثلا توی فرهنگ ایرام یکی از بلد ترین چیزا مردم و اهمیت حرفشون هست.

ما باید کاری رو که خودمون فکر میکنیم درسته و باهاش راحت تریم بدون توجه به نظر بقیه انجام بدیم.( سبک شخصی خودمون و داشته باشیم)

من تا حالا خودم میزبان نبودم ولی میبینم که مادرم یکی از افرادی هست که بشدتتت مهمونی رو سخت میگیره و میبینم که چقددر اذیت میشه وقتی مهمون میخواد بیاد. و جالبه اطرافیان هم متوجه این قضیه شدن و به خاطر اینکه مامانم اذیت نشه ما خییلی کم میزبانی میکنیم.

من میرم خونه نزدیک ترین افراد مثل خاله، مامان بزرگ، دایی و مثلا میگم شام من سالاد میخورم. اون طرف به زور و یواشکی میره آبگوشت میپزه. اینجوری واقعا من اذیت میشم.

حتی چندین بار توی فامیل این مورد ذکر شد که مهمونی ها اینطوری باشه که هر کس غذای خودش و ببره یا اینکه یه چیز ساده درست کنن ولی زمانش که میشه میزبان میگه نه زشته باید یه چیز خوب درست کنم. اینطوری میشه که کلا خانومای فامیل از مهمونی لذت نمیبرن و همش تو آشپز خونه هستن.

یه مورد دیگه هم که میبینم خیییییلی تو ایران جا افتاده و به نظر من کااملا ناسپاسی به نعمت خداست اینه که وقتی غذا میخوری آخرش میگن اگر کم و کسری بود ببخشید :/ به نظر به طور وااضح داریم فرکانس احساس عدم لیاقت و ناکافی بودن و ناسپاسی به نعمت خدا رو میفرستیم اون لحظه.

چقدر زیبا گفتید که مهمون از روی خوش ما لذت میبره نه شیتان پیتانای مهمونی.( خنده)

واقعا تا حالا به این مورد توجه نکرده بودم. چه بسیار مهمونی هایی رفتم که طرف خیلی تدارک دیده ولی وقتی میبینم اذیت شده و خستس و هوش اخلاق نیست ترجیح میدم نرم خونشون.

ممنونم از نکته ای که اشاره کردید. من خداروشکر کلا ادم تعارفی نیستم و خیلی همه جیز و راحت میگیرم. مشتاقم ببینم در زمان میزبانی چطور میتونم در عمل ساده بگیرم.

ولی یه موردی که کم و بیش دارم همین لبای رسمی هست. کلا راحت میپوشم امارگاهی خونوادم میگن مثلا فلان لباس و بپوش زشته اولین باره داریم میریم این جا… واقعا تازه بهش توجه کردم من خیلی وقته که برام مهم نیست تو مهمونیا چی بپوشم.

مثلا پارسال عروسی یکی از اقوام بود. من یه لباس پوشیدم و دیگه کلا وسط پیست رقص بودم. همه خانوما آرایشگاه رفته بودن و موها رو اتو کشیده بودن و.. ولی من حقیقتا اتو مو نداشتم و موهامو فقط شونه کردم. تازه وسطای عروسی که از بس رقصیده بودم گرمم شده بود بدون توجع به مدل موهام بستمش تا راحت تر بتونم برقصم :)

یکی از آشنا ها بهم گفت چرا نرفتی موهاتو اتو کنی زشته اینطوری.. بهش گفتم برام مهم نیشت همینجوری قشنگم. حقیقت یه چند باری هم حرفش تو ذهنم تداعی شد ولی در کل خیلی بهش اهمیت ندادم.. خداروشمر الان خیلی بهتر شدم.

یه روز با اقوام نشسته بودیم و هر کس داشت ویژگی های مثبت بقیه رو به ترتیب میگفت و جالبه تقریبا هر کدوم دو تا ویژگی به من میگفتن

1)لذت از زیبایی ها و زندگی در لحظه

2)اهمیت ندادن به حرف بقیه

حتی زن داداشم گفت تو دیگه خییلی اهمیت ندی به نظر مردم یکم اهمیت بده:

ولی به نظر خودم هنوز خیلی جاها خیلی اهمیت میدم. مثلا تو دانشگاه نظر افراد راجب ظاهرم و شخصیتم برام مهمه ولی میدونم همین مهم بودن از نظر بقیه اینه که من اصلا اهمیتی نمیدم. منظورم اینه اون درصدی که بنظر من اهمیت دادن محسوب میشه از نظر بقیه چیزی نیست.

عاشقتم استاددددد

شاد باشی همیشه. که دل هممممه رو شاد و نورانی میکنی

استاد عاشقتون که علاوه بر مباحث موفقیتی از این مسائل ریز که شاید خیلیا بهش توجه نمیکنند هم بهمون میگید تا زندگی بهتری داشته باشیم.

الحق که هر آنچه میگید باعث افزایش لذت از زندگی میشه.

سپاسگزارم استاد عششق.