سریال زندگی در بهشت | قسمت 47 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه ی دوستان و استاد عزیز

مم واقعا تحسین میکنم شما و مریم جان و تمام مردم امریکارو که اینقدر راحت و رنگاوا رنگی لباس میپوشین حتی اون خانم پیری که دیدین تو پست افیس هم رنگای لباس شادی داشت. تو ایران هم خداروشکر هر سال بیشتر از سال قبل دارم میبینم که حتی پدر بزرگ و مادربزرگام دارن شاد میپوشن نمونش مادر بزرگ خودم دیگه چادر مشکی سرش نمیکنه چادر طرح دار شلوغ سرش میکنه رنگش تیره هستا ولی باز خیلی بهتر از رنگ مشکیه

خدایا شکرت که اینقدر اهمیت حرف مردم براتون کم شده که وسایلی که میخواید رو دارید ،کفشی که دوست دارید رو میپوشید ، ماشینی که به دردتون میخوره بیشتر رو سوارید ،

قبل از اینکه برید اداره و کارهای اداریتون انجام بدین شما و خانم شایسته گفتین بله این اداره کارمندای وطیفه شناس و خوشرویی دارن و بعدش دیدیم که حتی اون آقایی که نمایندگی شرکت تراکتور هم داشت با خوشرویی تمام باهاتون صحبت کرد

خدایا شکرت که میشه جایی زندگی کنی که تمام کارهای اداریت تو یک مکان انجام میشه

میان دنبالت دو تا قدم راهو که پیاده نری یهو

گواهینامه بهت میدن اونم تو دو ساعت

اینقدر کارتو زود راه میندازن که تو کلی فرصت داری کلی کارای اونروز دیگتم انجام بدی مثلن بری پست بستتو تحویل بگیری ، بری نمایندگی تراکتور در مورد خریدت مشورت کنی کل ، باز برگردی اداره پست و بعد خرید خونتم بکنی برگردی

پس میشه کارای اداری زودتر هم انجام بشود

خدایا شکرت به خاطر اون خانم پیری که توی پست دیدیم و چه قدر بامزه بودن سگاشون و واقعا تحسین برانگیزن این ادمای پیر توی خارج از ایران مخصوصا ما یکی از اقواممون بنده خدا 60 70 ساله آلمان زندگی میکنه و دقیقا ایشون تو سن 70 سالگی بازم بچه دار شدن ، اینقدر این اقوام داخل ایران ماشالله صحبت های خوبی راجبش کردن که تا سه سال اول نزاشت کسی خبر دار شه بچش به دنیا اومده

تفاوت این آقایی که دارم میگم و حتی این خانمی که نشون داده شد توی ایت قسمت با بقیه اقوامون زمین تاااااا آسمونه

شماره بندی میکنم مورد یک همون اقا و خانم خارج از ایران و مورد دو اقوام سن بالا داخل ایران

مورد یک الان 85 سالشونه هنوز توی المان میگرده سفر میره باغچه ی خودشو داره ، خونش رو به جنگل ویو داره ، مورد 2 اونام تقریبا همین سن هستن ولی داخل خونه نشستن متاسفانه و فقط منتظرن کسی بیاد بهشون سر بزنه هر چه قدرم پیشنهاد سفر بهشون داده میشه قبول نمیکنن میگن ما پیریم و نمیتونیم

در صورتی که مورد شما یو تقریبا دو سه ماه یکبار داره میاد ایران و باز برمیگرده آلمان

مورد دو خیلی مریض هستن و از لحاظ سلامتی روز به روز بدتر میشن ولی مورد یک همون مشکلات رو داره با خاطر اینکه سبک تغذیه ایشون یکسان هست ولی راه کنار اومدن باهاشونو یاد گرفته و همه جا میره به راحتی

مورد شماره دو ، اکثرن از زندگی نا امید شدن افسرده شدن و به وصوح میشه این رو داخل رفتارهاشون دید که کاملا منتظر مرگن از دید بدش البته

جر و بحث دعوا و گلگی و شکایت که چرا کسی به ما سر نمیزنه

مورد شماره دو خودش دست به کار میشه و ادمها رو میبینه ، میدونه مرگش یه روزی سراغش میاد ولی باز این موضوع جلوشو نگرفته و همین الان مشغول ساخت یک ویلا برای آخرین بچشه که فقط 15 سالشه

مورد شماره دو همیشه نگران مشکلات مالیشون هستن

مورد شماره یک با اینکه خیلی بدهکار هست به دولت المان ولی سر بزنگاه از یک جایی ملیارد ها ملیارد به دستش پول میرسه با اینکه سر کار هم نمیره

تنها تفاوتی باوری که میتونم از این دو دسته افراد پیدا کنم این بود که گروه شماره یک نگفتن ما الان 50 سالمونه و دیگه پیریم نه اونا حرکت رو ادامه دادن ، اونا هدف مشخص کردن و پیگیرش شدن و بازم مثل قبل مسئولیت خودشون رو قبول کردن

استاد تحسینتون میکنم که هر جا نیاز هر چند چند دقیقه ای داشته باشین مثل پرینتر میرین میخرین چه قدر خوبه آزادی مالی داشته باشی من اگر بودم میگفتم نه پول حیفه حالا من که نمیخوام هی چیز میز پرینت کنم که

ولی وقتی در امکانات باشی کارا راحتتر انجام میشه

بعدش رفتیم تراکتور فروشی اول از همه چه قدر خوبه با یک پلیس تو یک مغازه ای باشی و مثل یک ادم عادی همه برخورد کنن و ترسی برای کار نکرده وجود نداشته باشه

این یعنی میشود پس من میخوام این تجربه رو

مغازه ای که واقعا فوقالعاده زیبا دیزاین شده بود حتی اون قسمت حیاط مانند بیرون از مغازم که کلی ماشینها و قطعات کشاورزی داشت هم مرتب و منظم بود

چه قدر زیبا بود که حتی این اقایی که نمایندگی این شرکت رو داشت هم سنش بالا بود ولی کلی وقت گزاشت و با حوصله براتون توضیح داد ،

مورد بعدی تماس مادرتون با شما بود چه قدر منترمانه و زیبا صحبت میکردین و چه قدر احترام ها این وسط نگه داشته میشد امیدوارم منم بتونم همینقدر محترمانه صحبت کنم چون خیلی سخته برام این مدل صحبت کردن

چه قدر شما استاد با خانم شایسته درصلح هستین که شما میشینین تو ماشین و مریم جان میرن خرید این وسط انتطار نیست که اون یکی بگی تو مردی تو خریدارو باید بکنی نه در صلح و صفا هر کسی کاری انجام میده و توقعی از دیگری نیست و نباید باشه واقعا

و در اخر پرادایس زیبا نمیدونم من اینطوری شدم یا بقیم اینطورین هر موقع برمیگردین از هر جدیی به پرادایس انگاز میگم آخیششش برگشتیم پرادایس چه قدر حس خوبی داره خداروشکر