سریال زندگی در بهشت | قسمت 47 - صفحه 9

سلام به استاد عباسمنش عزیزم و مریم جانم.‌

سلام به پارادیس رویایی و زیبا. ❤️😍

استاد این فایل نشانه روز من بود و وقتی دیدمش و توضیحات شما و مریم جان رو شنیدم، خیلی اون آقای فروشنده رو تحسین کردم. چقدر محترم و باشخصیت و مسئولیت‌پذیر بودند.

استاد‌ منم دیروز رفته بودم یک اداره دولتی. اداره مالیات. معمولاً همه می گن تو ادارات دولتی شیر تو شیره و کارمندای دولتی کار نمی کنن و…

اما استاد من از تجربه‌م بگم.‌ استاد یک ماه و نیم پیش یک کار مالیاتی رو در اونجا شروع کرده بودم. تقاضا داده بودم برای بررسی و تعیین مالیات یک ملک.

چهار بار در این یک ماه و نیم مراجعه کردم و هر بار مرحله ای از کار پیش رفت. بار اول و دوم که رفتم یک نفر ممیز مالیاتی من بود که نیروی خوبی بود و معمولی بود.

اما بار سوم که رفتم دیدم جابه‌جایی صورت گرفته و کارم به ممیز دیگه ای ارجاع شده. یک آقای محترم و متشخص و مسئولیت‌پذیر و با وجدان. بخشی از اینها رو از همون برخورد اولِ محترمانه و آرام ایشون می شد فهمید. پرونده‌م رو با آرامش پیدا کرد و چند دقیقه بعد گفت برو هفته بعد، فلان روز، فلان تاریخ بیا.

تاریخی که گفت، می شد دیروز. رفتم.‌ پنج دقیقه منتظر شدم و در اون مدت سعی می کردم همه‌ش به نکات خوب توجه کنم: به خود اون آقای ممیز مالیاتی که سر و وضع مرتبی داشت، پیراهن تمیز و خوبی پوشیده بود. ماسک زده بود. خیلی خیلی آرام و با احترام و مودب برخورد می کرد.

به هر چیز خوب و زیبایی توجه می کردم، حتی شال قشنگی که یک خانم سر کرده بود، وضعیت مرتب سالن و صندلی ها و… و همه رو تحسین می کردم. همزمان فایل جلسه چهارم دوازده قدم رو گوش می دادم.

کمی بعد آقا گفت که کارتون انجام شده فقط رئیس باید امضا کنه که رفته بیرون و شاید تا آخر وقت نیاد.

استاد ساعت دوازده بود و آخر وقت می شد ساعت سه و نیم عصر.

من چون از سمت دیگه شهر رفته بودم و علاوه بر این، دلم می خواستم کار زودتر تموم شه و دوباره نیام اداره، گفتم مهم نیست، حالا صبر می کنم ببینم چی می شه.

نشستم و برعکس خیلی مواقع که عصبانی می شم، این بار أروم بودم. دوباره مشغول شدم به تحسین اون آقا که چقدر با لحن خوب و آروم و محترمانه ای به من گفت رئیس رفته بیرون و طول می کشه بیاد. چقدر در چهره‌اش احساس عذرخواهی بود. انگار اون بنده‌خدا مقصره. چقدر مرد نازنین و محترمیه، چقدر با وجدانه و…

مدام تحسین. تحسین. و همین طور هم هندزفری داشتم و فایل گوش می کردم. یهو دیدم اون آقا از پشت میزش بلند شد و در رو باز کرد و از قسمت خصوصی کارمندان اومد بیرون و کلاً از سالن خارج شد. دیگه توجه نکردم و به کار خودم مشغول بودم.‌ شاید حدود ده دقیقه بعد برگشت پشت میزش و من رو صدا کرد و گواهی معافیت از مالیات رو بهم داد و گفت کارتون تموم شد. امضا کنید.

نگاهی به صندلی خالی رئیس بخش کردم و گفتم رئیس که نیومده.

گفت بردم رئیس قسمت دیگه امضا کرد.

گفتم مالیات چی؟ نباید بدم؟ گفت نه. معاف شدید.

استاد عزیزم، این اتفاق دو وجه داشت‌ یکیش همین سریع انجام شدن کارم بود، بدون اینکه من حرفی بزنم یا اعتراضی بکنم. و وجه دوم معاف شدن از مالیات بود. استاد خیلی ها برای فرار مالیاتی خیلی کارها می کنند و آخرش هم شاید معاف نشن. اما من هیچ کاری نکرده بودم. و اصلاً فکرش رو هم نمی کردم که ملک ما معاف بشه.

استاد جانم، همین طور مونده بودم. در دلم خدا رو شکر می کردم و اون آقای کارمند رو تحسین می کردم. می فهمیدم داستان از کجا داره آب می خوره. از معجزه تمرکز بر زیبایی ها، معجزه تحسین، و معجزه دوازده قدم که از وقتی شروعش کردم کلی اتفاق جالب و عجیب برام افتاده.

توی دلم می خندیدم و خدا رو هزاران بار شکر می کردم.

از اون کارمند خیلی تشکر کردم و گفتم به خاطر لطف و وجدان کاری‌اش سپاسگزارم. و اومدم بیرون.

استاد از دیروز تا امروز بارها این اتفاق رو برای خودم و دیگران تعریف و تکرار کردم و در دفترم هم نوشتم.

و حالا امشب در این فایل دیدم این آقای فروشنده شما هم خیلی با وجدان و با مسئولیت هستند.

خدایا شکرت برای این همه.

استاد عزیزم ممنونم از شما و مریم جانم که این فایل پر از زیبایی و فراوانی نعمت رو ضبط کردید. عاشقتونم. ❤️