سریال زندگی در بهشت | قسمت 62 - صفحه 7

سلااام سلااام

خدا را سپاس بابت تمام نعمتهای بهشتش و بندگان صالحی که در بهشت زندگی میکنند و از تمام مواهب بهرمند میشوند و شاد و مسرور خدای خود را شکر و سپاس می گویند.

ماجرا از این قراره: من امروز به این فایل از زندگی در بهشت هدایت شدم.

پیغامی که امروز از طریق این فایل به من داده شد این بود: ما انسانها داشتیم در بهشت و رضوان خداوند زندگی میکردیم و لذت میبردیم.

بعد اومدیم وارد خانه ای شدیم که دوستش داشتیم و از قبل هم یک چیزهایی در اون ساخته شده بود. در شکر و شادی، مدتی با شیوه ای زندگی کردیم که دکوراسیون داخلی درون خونمون، خیلیهاش از قبل بواسطه قرار گرفتن در محیط و اطرافیان و آگاهانه یا نا آگاهانه شکل گرفته بود و ما هم پسندیده بودیم گرچه یک سری تغییرات هم باب میلمون ایجاد کرده بودیم.

داشتیم پیش میرفتیم و از این دکوراسیون لذت میبردیم و گاهی هم از درون، ی زیبایی هایی در بیرون مشاهده میکردیم که بهمون احساس خیلی خوب میداد ولی ما فقط با همین چیدمان داشتیم بصورت محدود، اون زیباییها رو نظاره میکردیم و برای دیدن زیباییهای خیلی بیشتر، تلاش فیزیکی انجام میدادیم و قدم میذاشتیم توی دل زیباییها. کم کم، کم کم خدا هدایتمون کرد، گفت کار میتونه از این راحتتر و ساده تر و لذتبخش تر هم باشه ها…

بعد همون خدا که گفت کار راحتتر میتونه باشه، قدمی رو که باید بر میداشتیم و توانایی و امکاناتش هم در حال حاضر برامون فراهم بود و به زحمت نمی افتادیم و در حد توانمون بود رو بهمون نشون داد. گفت بیا دیوارهایی که رو قلبت کشیده شده و نمیذاره از دید وسیعتر و بزرگتر زیبایی های جهان پر از زیبایی رو ببینی، بردار و قلبت رو زلال و شفاف و شیشه ای کن.

ی چشمه ش رو بهمون نشون داد. اول درها رو به سوی نور باز کردیم. دیدم واااو😍😍😍 چقدر تفاوت هست بین اون درهای صلب و این جدار شیشه ای. چشمهامون از دیدن اون همه نتایج بزرگ ناشی از تغییر، داشت برق میزد😍😍

گفتیم چه خوب خدایااا. حالا که اینطوره، اون یکی در قلبمون رو هم رو به جاده سرسبز و جنگلیت، شفاف میکنیم.💖💖💖

توان و قدرتش رو هم که بهمون دادی، ابزارش رو هم که فراهم کردی و دستان مهربانت رو هم که فرستادی. پس ما هم ایمان رو نشون میدیم و اون در دلم رو هم رو به جاده خوشبختی، شفاف و زلال میکنیم.

و تو کمک کردی، قدم به قدم. و دیوارها رو هم برداشتیم و در طول مسیر تغییر یک سری ریخت و پاش و بهم ریختگی ایجاد میشد که طبیعی بود، می پذیرفتیم و همچنان که ادامه می دادیم، ریخت و پاشها رو هم جارو میزدیم و با برنامه ریزی دورشون میکردیم.

همه چیز همزمان و همراستا با هم تغییر میکرد. هر بار که تغییر و اثراتش رو می‌دیدیم، مشتاقتر به ادامه می شدیم تا در لذت و آرامش و شادی، اون تغییر نهایی رو ببینیم.

مطمئن بودیم به اتفاق زیبایی که در راه هست🌠⭐⭐🌈

و ادامه دادیم تا از درون بتونیم بهشت خداوند رو تجربه و زندگی کنیم و لذت ببریم. بهشتی که خداوند به همه بندگانش عطا کرده، فقط کافیه دست به کار تغییر بشیم و ادامه بدیم که این بهشت، جاودانی و ابدی ست….

این جریان حس و حال این روزهای من هست که همچنان با دیدهای وسیعتری در مسیر تغییر دکوراسیون داخلی هستم. وصف بهشتهایی که در درونمون بوده و هست و من با شنیدن اوصافی از اون و دیدن تصاویرش مدهوش میشدم، مشتاقم کرده که واضحتر ببینمشون.

همه ابزار و شرایط و همه چیز هم که فراهمه و من باید ادامه بدم. ادامه بدم تا با قلبی جلا یافته و خالص، اسرار خدا رو که همه جا آشکار هستند، بشنوم و ببینم.

دیروز صبح زود که رفته بودم طلوع خورشید رو توی پارک زیبای محل تماشا کنم، ی شعری از زمانی که بچه بودم و شنیده بودم، در من زمزمه شد.

کیست این پنهان مرا در جان و تن

کز زبان من همی گوید سخن

این که گوید از لب من راز کیست

بنگرید این صاحب آواز کیست

………..

هر نفس از پرده ای ساز دگر

گونه گونه آرد آواز دگر

میدهد آواز یعنی این منم

که نهان گردیده در نای تنم

🌺🌺🌺

ز خودبینی چو بگذشتی، به چشم دل خدا بینی

در آن وجه الله باقی، فنا عین بقا بینی

برون آی از حجاب تن، قدم در کشور جان زن

که هر جا بنگری سرّی، ز اسرار خدا بینی

ز اوهام طبیعت دور شو تا دل صفا یابد

صفای دل طلب تا حسن یار مهربان بینی

🌺🌺🌺

و خودبینی ها در من چه می تواند باشد جز ناتوان دانستن خود در انجام کاری که خدا خودش به قلب من الهام کرده و میدانسته من میتوانم ولی من او را و یاریش را نمی بینم و تصور میکنم که خودِ من هستم که باید کاری بکنم و میگویم ناتوانم و دست به عمل صالح نمیزنم. خود را می بینم و غافلم از اینکه خداوند که بر قلبم الهام کرده، خودش هم تا پایان راه همه گونه همراه من است. من فقط اینجا دستی هستم که به اذن او حرکت میکنم؛ او میگوید و من انجام میدهم و نتیجه را در هر لحظه با ایمان و عمل کردن، می بینم.

حجاب تن چه می تواند باشد جز باورهای محدود کننده که مثل این چوبهای کاج سفت و محکم، روی دیواره قلبم را که از جنسی لطیف و نازک شکل گرفته پوشانده و نمی گذارد صدای زیبای خدا را در آب، در باران، در جنگل، در اشعه های زیبای خورشید و ذره ذره کائناتش بشنوم.

اوهام طبیعت چه میتواند باشد جز نجواهای ذهنم که هر لحظه مرا مانع می شود و تردید و ترس را در وجودم حاکم می سازد و نمی گذارد دلم صاف و زلال، زیباییهای یار دلبر و دلربا را ببیند، لمس کند و لذت ببرد.

خداوند مهربان، در همه حال یار و یاور همه ما باشد تا بتوانیم در صفای دل پایدار بمانیم و جلوه ها و عشوه گریهایش را ببینیم و از این بهشت زیبایش و خوان گسترده نعمتش که بواسطه موانع، خودمان آگاهانه یا ناآگاهانه، خود را محروم از آنها کرده ایم، بهرمند شویم.

سپاسگزارم از این همه سادگی در توضیح آسانی تغییر و لذتهای ناشی از اون.

سپاسگزار خدای مهربان با هر نفس، هدایتهایش…

سپاسگزار استاد و مریم جان و خانواده عزیزم.🌺🌺🌺