تاثیر رسانه ها در شکل گیری باورها - صفحه 20

به نام خداوند زیبایی ها

سلام بر توحیدی ترین استاد و یار و یاور همیشگی‌اش، بانو شایسته مهربان

سلام بر دوستان گرامی

استاد من تا قبل از دیدن سریال سفر به دور آمریکا ذهنیت خوبی به این کشور نداشتم.

من فکر می‌کردم که مردم آمریکا اکثریت، بی بند و بار هستند و هیچ تعهدی توی زندگی مشترک ندارند.

فکر می‌کردم که اکثریت اسلحه دارند و هر وقت اراده کنند با هر کسی که مشکل دارند اونو از بین می‌برند و اصلا توی جامعه‌ امنیت و آرامشی وجود نداره‌. مثل فیلم هایی که نشونمون دادند و ذهنیت ما رو نسبت به این کشور خراب کردند و ما آمریکایی ها رو جانی و قاتل، آدم ربا و بی خدا میدونستیم.

همه میدونیم که توی هر مناسبت و مراسمی، پرچمش رو آتش میزنند و کلی شعار مرگ بر آمریکا سر میدن.

کلا از بچگی تا به الان رسانه ها، ذهن ما رو نسبت به این کشور و مردمش، بد و منفی کردند. و ما اونها رو خونخوار میدونستیم.

اما به لطف خدای مهربونم، از وقتی که با استاد آشنا شدم، و سریال زندگی در بهشت و سفر به دور آمریکا رو دیدم، انصافاً و خداوکیلی دیدَم نسبت به این کشور و مردمش تغییر کرد و برای مردمش احترام خاصی قائلم.

توی این دو سریال کشور پهناور آمریکا رو چقدر زیبا و سرسبز دیدم.

مردم خوش قلب و مهربونی داره، که از هر نژاد و ملتی رو درون خودش جا داده و با صلح و صفا در کنار هم زندگی می‌کنند. مثل اون قسمت سفر به دور آمریکا، که هر شخصی با پرچم کشورش و محصولات و مشخصات کشورشون، اون رو به بقیه نشون میدن و در آخر نماینده هر کشور پرچم کشورش رو به دست میگیره.

و نماینده کشور ایران هم استاد عزیز بود و پرچم کشورمون رو در کنار پرچم آمریکا و عربستان( اگه اشتباه نکنم ) قرار داد، به نشانه صلح و دوستی با این دو کشور.

چیزی که من از سفرنامه دیدم، مردمی که با خودشون در صلح هستند، پوشش ساده و راحتی دارند، فیلم بازی نمی‌کنند خود واقعی‌شان هستند و از هر فرصتی برای تفریح و لذت و شادی در کنار خانواده استفاده می‌کنند.

چقدر دوست داشتم صحنه‌های کنار ساحل رو، همه راحت و لباس های رنگ رنگی شاد، بدون کوچکترین اذیت و آزاری ، کنار ساحل لذت می‌بردند یا شنا می‌کردند. ولی متاسفانه توی ایران از این خبرا نیست. همه ادعای مسلمونیشون میاد و چشم چرونی می‌کنند یا اگه زن و دختری رو تنها ببینند، یا مزاحمش میشن یا به چشم بدی نگاش می‌کنند. ولی توی این سریال‌ها، همه ما بارها زنان و دختران جوان رو دیدیم که تنهایی به ساحل اومدن و در آرامش و امنیت از اون فضا لذت بردند.

هر وقت خانم شایسته از مردم فیلم گرفته، همه دست تکون دادند و با خنده به دور بین نگاه کردند.

خود من وقتی بچه هام کوچیک بودند، زندگی رو به خودم حروم کرده بودم، نه تفریحی نه مهمونی، اصلا یه وضعی بود.

ولی توی سفر به دور آمریکا دیدم که خونواده ها با بچه کوچیک توی دریا میرن، جاهای دیدنی، حتی یه قسمتی بود که توی غار رفته بودند و بچه‌ ها انگار فهمیده بودند که باید ساکت باشند. من توی خواب هم نمیدیدم که با بچه کوچیک همچین جایی برن.

چه سیزده به درهایی که به خودم حروم کرده بودم ، بچم کوچیکه، دست به چمن نزنه مریض شه و از این حرفا

چقدر فراوانی و ثروت توی این کشور زیبا هست

چقدر ویلاهای گران قیمت و یات های تفریحی زیادی وجود داره

چقدررررر آر وی هست و مردم به مسافرت میرن و در کنار هم لذت می‌برند و مسائل هم رو حل می‌کنند، مثل اون قسمتی که یکی از دستان خدا پله‌ های آر وی استاد رو درست کرد. و بارها از این کمک ها به استاد شده.

توی هر ایالت چقدر خوب جاهای دیدنی اونجا رو توضیح میدن با خوش رویی.

چقدر به مردم احترام میزارند و برای راحتی و امنیت مردم، به عنوان مثال تا پای رودخونه پله درست کردند که تردد به راحتی امکان پذیر باشه.

دیدن این سریال‌ها ثروت و فراوانی محضه

دوست دارم بیشتر بنویسم ولی باید برم ناهار ظهر جمعه رو درست کنم

خانم شایسته عزیز و مهربون، بمونی برامون و سایه شما و استاد مستدااااااااااام. دوستتون دارم

در پناه الله همیشه بدرخشید