تاثیر رسانه ها در شکل گیری باورها - صفحه 28

بنام ربّ عشق که هر چه دارم از اوست

نشانه‌ی امروز من 22/اردیبهشت /٠4

سلام خدمت استاد عزیزم ، خانوم شایسته‌ی عزیز و دوستان و همراهان این خانواده‌ی صمیمی و صادق

من از موقعی که یادم میاد، همونطوری که تا دقیقه 13 فایل توضیح دادید، بر اثر تأثیر رسانه‌ها، مدرسه، مسجد، جامعه و خانواده ، امریکا رو کشوری خونخوار و خودکامه و پر از خشونت میدیدم.

چون انسان بسیار مذهبی‌ای بودم و تو یه خانواده‌ی مذهبی هم از سمت پدر هم از سمت مادر، به دنیا اومده بودم ، اصلا چشمِ دیدن هیچ‌ چیزی که به امریکا مربوط میشد رو نداشتم، نه تنها امریکا بلکه بقیه‌ی کشورها که از قدیم ایرانیا میگفتن خارج.

سه سال پیش وقتی وارد سایت شدم، خیلی آروم و نرم شروع کردم به گوش دادن فایلهای رایگان و هر موقع سریالها منتشر میشد میدیدم .

تو مداری نبودم که خیلی عملگرا باشم یا تمام فایلها رو گوش بدم. تو مدار دیدن مرتب سریالها نبودم، تو مدار خوندن کامنت که اصلا نبودم، تو مدار کامنت نوشتن ابداااا.

از بهار پارسال، یعنی بهار سال 14٠3، تغییرات شخصیتی بارزی داشتم ؛

داشتم متوجه میشدم که من بجای دوستان متعدد و نشتی‌های زیاد انرژی ، به آرامش و به کار کردن روی خودم نیاز دارم.

فایلهای توحیدی خیلی بمن کمک کردن و شروع ماجرا از فایل تسلیم بودن در برابر خداوند بود . من داشتم با خودم در صلح بیشتری قرار میگرفتم . بیشتر نشانه‌های روزانه من، شده بود سفر به دور امریکا.

در همین راستا تصمیم گرفتم هر روز یک قسمت از سفر به دور امریکا رو ببینم . هنوز برای دیدن زندگی در بهشت تصمیمی نداشتم. شروع کردم. روزهای اول که هیجانم خیلی بالا بود و احساس آرامش عمیقی به من دست میداد که تسرّی پیدا کرد به زندگیم و اتفاقات ریز و درشت قشنگی برام رقم میخورد.

شده بود جعبه ابزاری که هر روز عصر میرفتم سراغش و یه عالمه حال خوب دریافت میکردم.

اون سبک ساده و روان زندگی توی سفر و توی کشور امریکا، از قاب دوربین بخوبی نمایان بود .

من قبلنا اصلا تو مداری نبودم که علاقه‌مند باشم به دیدن این سریال، اما جوری شده بود که تبدیل به یکی از ابزارهای قوی کنترل ذهنم شده بود.

از هر قسمت چنتا از کامنتهاشو میخوندم و از اینکه چند سال پیش کسانی بودن که به این دقت قوانینو میفهمیدن و مثل بچه‌ زرنگای الان سایت، کامنت مینوشتن، خیلی تعجب میکردم. و حسرت میخوردم که چرا من چند سال جلوتر با این قوانین آشنا نبودم. در واقع از نظر فرکانسی به این آگاهیها دسترسی نداشتم.

چند ماه پیش باز از مدار دیدن این سریال دور شدم و خیلی کمتر دنبال میکردم. نشانه‌هایی‌ اومد که این سریالو ادامه بده تا اینکه چند وقت پیش بطرز عجیبی نشانه‌های روزانه من شده بود زندگی در بهشت .

تصمیم گرفتم از هر سریال، هر روز یک قسمت ببینم.

دیده بودم بچه‌ها تو کامنتاشون مینوشتن سریال رو از تو تی‌وی دیدن، برام جالب شد. ما اول بهمن‌ماه یعنی حدود چهار ماه پیش یه تی وی هوشمند خریدیم. قبلش هی تجسم میکردم تی‌وی میخریم من میرم تو سایت و از اونجا فایلا رو میبینم و خیلی حال میده.

حدود پنج سال بود که تلویزیون رو حذف کرده بودیم از خونمون . اما شوق دیدن فایلها و سریالها از تو سایت، باعث شد من از پس اندازی که داشتیم استفاده کنم و یه تلویزیون هوشمند بخریم .

چندین روزه که اول صبحا تی‌وی رو روشن میکنیم و قسمت بعدی سریالها رو پلی میکنیم.

بچه‌ها دارن کم‌کم دل میدن به این سریالها حتی اگه خودمم صبح تی‌وی رو روشن نکنم، اونا کنترل دست میگیرن و میزنن قسمت بعدی .

من از وقتی با قانون جذب آشنا شدم، کم‌کم افکارم عوض شد و اون تعصبات مذهبی رو گذاشتم کنار.

از سال 97 دیگه کامل چادر رو کنار گذاشتم با آگاهی و افتخار.

این سریالها از پارسال تا حالا دیگه خیلی بیشتر منو به صلح درونی رسونده. خیلی بیشتر فهمیدم که انسانیت خیییلی مهمه و ربطی به دین و پوششت نداره. قشنگ متوجه میشم وقتی میرم بیرون یا حتی مسافرت به جایی که تا حالا نرفتم و آدمایی که تا حالا ندیدم چنان راحت برخورد میکنم باهاشون و در صلحم که خودم باور نمیکنم.

اینقدر راحت دوربین دست میگیرم و از همه‌جا و همه‌کس

فیلم میگیرم. از همون اولین بارهایی که میخواستم این

کارو بکنم، اصلا بذار اینجوری بگم، این ایده وقتی اومد

تو سرم که من این سریالها رو دیدم. من خودمو میذاشتم جای خانوم شایسته‌ی عزیز و براحتی فیلم میگرفتم. سعی

میکردم دستم تکون نخوره و بدون استرس از همه چی فیلم بگیرم.

الان دو ساله که کلی کلیپ خانوادگی درست کردم از سفرهامون، تولدامون، دورهمیا و…

نه تنها با مردم امریکا دیگه مشکلی ندارم، آرزومه که هر چه زودتر مهاجرت کنیم امریکا تا از نزدیک با مردمش آشنا بشم.

بچه‌هام چند ساله که اصلا به راهپیمایی یا تظاهرات نمیرن، حتا اگه از طرف مدرسه اجباری باشه. روزای تاسوعا عاشورا هم همینطور.

اگه ببینن مدیر، معلم یا کسی داره از امریکا بد میگه یا از کسانی که موفقن ولی خارجین بقولی، سریع میان تعریف میکنن و میگن مامان تا این حرفو زد من تو دلم گفتم اصلنم اینجوری نیست و… . یعنی از این سن دارن کاملا متوجه میشن که تفاوت نژادی قائل نشن، همه‌ی انسانها برابرن ، با همه در صلح باشن ، عشق ورزیدن و دید زیبابین رو دارن یاد میگیرن.

با دیدن این سریالها ناخوداگاه داره دیدمون به زندگی تغییر میکنه و هم‌مدار با انسانها و محیطهای بهتری میشیم.

اینکه هیچ نزاعی بین مردم ندیدم تو این سریالها و خیلی با خودشون اکی هستن در هر شرایطی و با هر قیافه‌ای. این خیلی جالبه برام.

الان رسیدم به قسمت 54 زندگی در بهشت؛ اون قسمتی که چند تا خانواده از دوستان استاد شدن و با فرزندانشون اومدن برای تفریح تو پارادیس .

حدود ده تا بچه‌ن، پسر و دختر . خودشون از پس کاراشون بر میان، شخصیتهای مستقلی دارن، تا حالا گوشی دستشون ندیدم، یا اینکه بخوان فیلم و سریال ببینن، دعوا و بگو مگو ندیدم بینشون. به معنای واقعی دارن قانون جهان هستی رو که خداوند گذاشته، تو زندگیشون پیاده میکنن.

پدر و مادراشون چقدر سالم هستن . بدون هیچ قصد و غرضی باهمدیگه ارتباط برقرار میکنن حالا تو ایران اکثر دوستی‌ها و روابط خانوادگی بینشون به بحث و دعوا میکشه چون یا آقاهه عاشق زن یکی میشه یا خانومه و این قصه سر دراز داره… اصلا براشون مهم نیست چشمشون پاک باشه اما اینا فقط دارن تفریح میکنن و مثل خواهر و برادر کنار همن.

خودشون رو مسئول غذا و لذت خودشون میدونن نه صاحبخونه رو و از بودنشون اونجا لذت میبرن .

حالا ما ایرانیا هر جا میریم، همه‌ی کارا رو میندازیم گردن صابخونه‌ی بدبخت. اگرم نندازیم باز توقع داریم ازش چون با این فرهنگا بزرگ شدیم. وقتی مهمونیم زیاد تو کارا و تمیزکاری شرکت نمیکنیم. غذا پختن که هیچی دیگه همش گردن صابخونه‌ی بدبخته . شستن ظرفا بعد مهمونی یا حتا تو خونه چقدر برای مردامون سخته و همش خودشونو کنار میکشن.

و اینقدر زیاده این فرهنگای غلط که باید ساعتها نوشت و روزها کار کرد تا این سنتهای غلط از وجودمون بره بیرون اما اون چیزی که من در قاب دوربین شما دیدم؛ مردم امریکا اونقدر با خودشون در صلح و هماهنگی هستن که قانون رو دارن در عمل اجرا میکنن فی‌الذات .

من با دیدن این سریالها باور کردم که مهربانی و صداقت و درستکاری تو جهان هست و خیلیم زیاده باور کردم که انسانیت به دین نیست، به کشور نیست به نوع نگاهته . باور کردم که نگاه زیباست که زندگی و دنیات رو زیبا میکنه. باور کردم که صلح و آزادی باید از درونت بتابه تا تو جامعه ببینی و لمسش کنی. تا با خودت در هماهنگی نباشی نمیتونی تو جامعه‌یی زندگی کنی مردمش هماهنگ و درستکارن. پس باید رو خودم کار کنم تا وارد مدارهای بهتر بشم تا براحتی در جامعه‌یی قرار بگیرم که اینجوری با خودشون در صلح هستن ، عاشق خوبیا و زیبایی‌ها هستن، عاشق خیرخواهی، عاشق پیشرفت، رها از قضاوت دیگران، پاک و صادق.

و ثروت و رشد همواره در زندگی این نوع انسانها جاریه چون دارن جهان توحیدی رو گسترش میدن و خداوند همواره حمایت و هدایتشون میکنه.

استاد جان از شما سپاسگزارم بابت توضیحات عمیقتون در مورد ساخت باورها که اخیرا خیلی کمک کرده بهم و از استاد مریم جان که این سریالهای زیبا رو ضبط کردن و تأثیر زیادی تو زندگی ما و نسلهای بعد از ما گذاشتن.

عاااااشقتونم

براتون آرزو میکنم همواره بر مومنتومهای مثبت رهسپار نور باشید