الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 2 - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استادعزیزم ،وقتی انسان مرتکب اشتباهی میشه یابه هردلیلی چیزی راازدست میده یاجایی به کسی میبازه،خوب طبیعتامااسمش راشکست میزاشتیم یعنی توچیزی راازدست دادی وتموم شدتوخراب شدی تونابودشدی انگاردیگه دنیابه آخررسیده وتوهیچ راه دیگه ای نداری حالاچ مالی باشه چ عاطفی چ رفتاری به هرصورت به نقطه ای میرسی یامی رسوننت که اعتمادبه نفس وعزت نفست کاملامیره زیرسوال .گاهی کاملاتخریبت میکنن ماهم که دنبال تاییددیگران ،خیلی خیلی زمان میبره که دوباره چیزهایی که ازدست دادیم رادرست کنیم تازه به نظرم بازمیاییم برای نشون دادن وثابت کردن به دیگران تمام وقتمون رامیزاریم تاحلش کنیم تاکاری کنیم دیگران فراموش کنن منظورم اینه بازاینجاهم خودواقعیمون نیستیم ،چراآخه چراانقدماضعیفیم چراتاییدوتخریب دیگران برای ماانقدمهمه وباهرکدومش ماانقدبالایاپایین میشیم،خداروسپاس که الان دیدم نسبت به این قضیه کاملافرق کرده به قول استادنه ازتعریف دیگران بایدبه وجدی بیاییم که خودمونوگم کنیم نه ازانتقادشون ،داغون بشیم .هرچند آدمهای اطراف ماحتی همسرمون شایدجنبه خیلی ازرفتارهاوگفتارهای صادقانه مارانداشته باشن من که بارهامحک زدم ،وپی بردم هرجاکه اومدم صادقانه قبول کردم که اشتباه کردم بعداطرف مقابلم یه جایی یه وقتی همون موضوع رابه حالت کنایه بهم یادآوری کرده واین خیلی وقتهاباعث آزارم شده ورنجشم ازطرف مقابل.پس تصمیم گرفتم طوردیگه ای عمل کنم اول اینکه رواعتمادبه نفسم کارکنم تاعزت نفس خودموبدست بیارم ونیازی به تعریف وتمجیدکسی نداشته باشم وزمانی که ازمن انتقادوعیب جویی ،میکنن توجه خاصی نکنم فقط درحداینکه تودرون خودم صادقانه متوجه بشم که آیاحرف طرف تاچ حدی درست یانادرسته ،خودم توخلوت خودم سعی به اصلاحش میکنم البته گاهی هم برای اینکه طرف مقابلم بحث راادامه نده قبول میکنم تامشاجره ای اتفاق نیفته .به قول استادتوهیچ موضوعی دیگه خودموسرزنش نمیکنم وهرآنچه راکه اتفاق ناجالب بوده افتاده رابه عنوان تجربه نگاه میکنم وچقداین دیدگاه به من کمک کرده تازودخودم راببخشم وانرژی مثبتی بگیرم برای رفع اون قضیه ،من شایدتوجمع یاخیلی جاهااشتباه خودموواضح نشون ندم اماهمیشه توخلوت خودم که شبهاقبل ازخواب بررسی میکنم واقعناصادقانه میپذیرم وازخداعذرخاهی میکنم وسعی درجبران اون موضوع میکنم ،بازسعی میکنم جاهایی که ایرادی ازم گرفته میشه اگه درسته باشهامت بپذیرم وبگم ارع اینجاکارم اشتباه بودمن عذرمیخام ازاین مسئله باکی ندارم الان دیگه مثل گذشته احساس کوچیکی نمیکنم اتفاقاقدرت می گیرم ونشون میدم که من ازقضاوت شماهراسی ندارم ،وقتی تومسیردرست وباهدایت خداپیش بری هراتفاقی بیفته چون میدونم خداکنارمه دیگه نمی ترسم وقضاوت اونهابرام اونقدحائزاهمیت دیگه نیس چون پذیرفتم من یک انسانم وهرروزبامسائل ومشکلات زیادی شایددست وپابایدبزنم اگرچه مشکلات راهم به چشم تجربه میبینم ،پس ممکنه اشتباه کنم ولی به قول استاداینهاهستن که باعث رشدوپیشرفت من درآینده میشن درواقع همه اونهامنوسیقل میدن به جهت مثبت وگامهای بزرگ وموفقیتهای بیشتر،نتیجه همه اینهابه مرورزمان بادرکیات وآگاهی های بیشترصددرصدخودشوبه شکل عالی نشون میده .استادجونم هرچی یادمیگیرم ازوجودشماس ،عاشقتم به مولا