الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 3

سلام استاد جونم من یدونه کامنت روی این فایل گذاشتم که الان دوباره خوندمش ی سری چیزای دیگه هم درک کردم باورم نمیشه که از خوندن کامنت خودم درکم بالا تر رفت! اینو درمورد خودم فهمیدم که من اینههمهه گفتید بچه جان تمرکزت رو بزار روی خودت به دیگران چکار داری، و دست بردار از قضاوت کردن هرکسی هرجایی هست جای درستشه، اما من که نمیفهمیدم چی میگید 😂میگفتید قانون تمرکز اینه که برو خودتو بشناس تو اون کار بهترین شو و خلاصه من همش از 15سالگی که با شما آشنا شدم میگفتم نچ من تمرکز ندارم چون محیطم شلوغه امکانات ندارم، ولی امان از بهونه، من بیشتر از اینکه محیطم شلوغ باشه ذهنم شلوغ بود! من همش میگفتم چی میگی استاد فلانی مامانش اینجوری بوده از من جلو زده یا فلانی شرایطش بد بوده که معتاد شده نچ اینی که میگی رو نمیبینم تو زندگیم، اینهمه مقاومت داشتم و میشستم تجزیه تحلیل میکردم همه رو که اره این شانسش گفت اونروز براش باباش اینکارو کرد، یا نه حتی خودش تلاش کرده اوکی اون اعتماد به نفس داره من نمیتونم،ی بار به خودم نگفتم اخه دختر تو بجای اینکه کارشناس ملت باشی و همش بگی بهبه فلانی چقدرر مثبت اندیشه آیندش خفنه یا نه فلانی معتاد میشه میوفته تو جوب ذهنتو خالی کن از عمو و عمه و دایی و همکلاسی و بهمانی ببین ک چجوررررم تمرکز داری! ببین که چقدرررر باهوشی تویک روز کارایی میکنی که تو عمرت از خودت ندیدی چی از شاگرد اولتون کم داری؟ خب اوکی تو به هنر خطاطب علاقه داری مگه چه امکاناتی میخواد اینکه کم هزینه ترین کار دنیاست، کلاس نمیبرنت اینهمههه ویدیو اموزشی تو اینترنت ریخته تو کارو شروع کن بچه تو برو دنبال علاقت مهم نیست الان چقدر توش ناواردی، مقایسه نکن مقایسه نکن،خلاصه این جنگ و جدال تو ذهن من ی گاری بود تصمیم اشتباه بگیرم واسه انتخاب رشته بر اساس باور های اشتباه جامعه و زجر دادن خودم توی درسایی که ازشون حالم بهم میخورد! ولی از وقتی کرونا اومد من این رو نشونه ی خدا واسه ی خودم دیدم و این تمرکز کزدن روی تحلیل دیگرانو بیخیال شدم از جو مدرسه که دور شدم انگار همه ی حال بدیام بیرون ریخته شد و آروم آروم زندگی روی خوش بهم نشون داد که عجب ببین درسته همه غر میزنن ولی اتفاقا همین درهای خودشناسیو به روی من باز کرد🤭😍 من شروع کردم به همین فایلارو جدی تر گوش دادن و نوشتن و توجه کردن به خواسته هام و خواسته های کوچیکم رو جذب کردم مثلا کتابی که دوستش داشتم کلاسی که همیشه ارزوشو داشتم ولی مخالفت شدید خانوادم بود، اون موقع خیلی راحت اتفاق افتاد هدایتی و من همینجور هرروزم لبریز بود از حس شکر گزاری

تضاد های شدید و اتفاقات بد که حذف شده بود هیچ پشت سر هم صبح بیدار میشدم میگفتم خب الان میخوام خدا چه کاریو واسم انجام بده؟ مینوشتم شب تیک میخورد که بعله این مشکلمم حل شد محیطمم ساکت و اروم تر شد رفتار اطرافیانمم بهتر شده باهام همه چیز داره به نفع من پیش میرا همه دارن به من کمک میکنن، اینا خیلی چیزای جدیدی بود ک تو زندگیم دقیقا برعکسشو تجربه کرده بودم،و تا حدودی علایقمو بهتر شناختم ولی خب ی سری باورا و ترمزای وحشتناک داشتم که بازم جلومو گرفته بود واسه ادامه دادن، همینجوری پیش رفت که من شرایطم تو سن 18 سالگی تو خونه و ارتباطاتم به قدری عالی شد که خواهرامم حتی تو سن خیلی بالاتر یا پایین تر میگفتن تو چجوری میشه که این اتفاقات واست میوفته چجوری این مشکلو حل کردی؟ چجوری این به ذهنت رسید؟ و من میگفتم واقعیتش من اینو حل نکردم خدا هداستم کرد حسم گفت اره بیا اینو اینجا بزار یا الان اینجوری اینو درستش کن این مشکل بزرگی نیست، زندگیم شده بود هدایت ولی وقتی شرایط خوب میشه از جایی که همش محیطتت پر از درگیریو احساس بده از سختیایی که پر از افسردگی و عصبانیته به استقلال بهتر روابط بهتر محیط اروم تر و وسایل با کیفیت تر دوستای خوب و… میرسی باید در این نقطه تغییر کنی و بری مرحله ی بالا تر و هدفگزاری کنی گوله شرایط خوبو نخوری که متاسفانه من باورای محدود کنندم نزاشت با قدرت ادامه بدم و دوباره تو روزمرگی افتادم و تضاد ها و توگوشی های اول چندان منو بیدار نکرد تا اینکه چند وقت بعدش با فایل های کلاب هاوس تصمیم گرفتم قورباقه بزرگمو قورت بدم! سخت ترین تصمیم زندگیمو گرفتم فکر میکردم مثل جون کندنه درحالی که تصمیم نگرفتنش زجرکشیه تدریجی بود و بعد از عمل کردن زندگیم بی نهایت تغییر کرد چقدررر قوی تر شدم، خدای من چقدر الکی طولش دادم واسه ی این کاری که خیلی واضح بود باید انجامش بدم

اصلا باورتون نمیشه منی که خیلییی وابسته بودم و بزرگ ترین نقطه ضعفم اون رابطه ی اشتباه بود، وقتی رابطه رو تموم کردم با اینکه 4سال اسممون رو هم بود کسی کوچیک ترین چیزی بهم میگفت اشک خون میریختم، وقتی پا روی ترسم گذاشتم چنان احساس قدرتی بهم دست داد چنا اعتماد به نفسی پیدا کردم که خودمم باورم نمیشه منی ک میگفتم دیگه بدون اون نمیتونم و خودمو میکشم وقتی قطع ارتباط کردم الان به خودم میخندم و هرکسیم میخواست منو ازار بده یا تحقیرم کنه درمورد این موضوع نه تنها روم تاثیری نداشت بلکه تو وجودم به خودم افتخار میکردم، خودمم باورم نمیشد چقدر قصاوت دیگران برام بی اهمیت شده، چقدر نمیخوام چیزیو به کسی ثابت کنم چقدر قلبم اروم گرفته و به یک زندگیه بهتر تو آینده امیدوارم،

وقتی دیگرانو از قلبم بیرون کردم این شرک کمرنگ شد خدا جاش باز شد تو قلبم و الهاماتو بیشتر شنیدم صدای قلبم بلند تر شد، این اتفاق رو تو این چند سال چند بار تصمیم گرفته بودم و انجامشم داده بودم ولی بعد از ی مدت که حالم خوب میشد باز مثل یک معتاد به رابطه برمیگشتم ولی این دفعه ی جوری تمومش کردم که همه ی پل های پشت سرم خراب شه نه شماره ای نه واسطه ای هیچ چیز و هیچکس دیگه مسبب و محرک تکرار اشتباهم نشه و از همون لحظه ی جورایی مسیر و در ها بروم باز شد خدارو بهتر باور کردم وای تسلیییییم

خدای من چقدرررر گردن کشی کردمممم

چقدرر بهم گفتی فلان جا فلان کارو کن گوش ندادم بهت و ضرر کردم و حالا با عمل کردن به یدونه حرفت و تسلیم شدن با ایمان اصلا تاااازه فهمیدم من کی هستم! چرا اینهمه گریه کنم ک اخ فلان فرصت از دستم رفت؟ مگه فرصت ها بی انتها نیستن مگه همون خدایی که اون ادمو اورد و از این طریق به من عشق داد نمیتونه در اینده بازم از این بهترشو بیاره؟ دیگه انرژیمو از روی چسبیدن به فرصتای از دست رفته ی گذشته یا ترسیدن از آینده برداشتم و انرژیی که قبلا اشک میشد و روز به روز داغون ترم میکرد از لحاظ ظاهری و باطنی تبدیل شد به قدرتی که میرفتم ورزشای سنگین میکردم حالم و قدرت بدنیم بهتر شد و تو بدترین شرایط روحی ذهنمو کنترل کردم به این شکل که انگار اصلا اتفاقی نیوفتاده! همه ی وجود و تمرکزم اومد روی خودم دیگرانی درکار نبودن و باورامو تو هنری که عاشقشم بهتر کردم و دوباره شروع کردم به تمرین کردن تا بدون عمله هرروز بهتر از دیروز شم همه ی این تکامل زمان برد چون من تو مدار خیلی پایینی بودم ولی مهم اینه بالاخره رسالتمو پیدا کردم و دست کم دیگه شکی بهش ندارم و حتی اگه ی روز بخوام از مسیرم خارج شم با اولین نشونه برمیگردم دیگه یکسال طولش نمیدم که هی تو روزمرگی بیوفتم دوروز پیش تازه 19سالم شد و من میخوام هرروز مقاومتای ذهنمو کمترشکنم و خودشناسیمو ادامه بدم فقط خداروشکر میکنم که بالاخره راهمو پیدا کردم و همه چیز در من خلاصه شد خداوند زمین و ایمونو تسخیر من کرده و همه چیزو جوری میچینه هماهنگ میکنه تا من به خوایته هام برسم😍☺️☺️❤️

سلام نفیسه ی مهربونم خیلی ممنونم از حس خوبی که تو قلبم کاشتی صبح از خواب بیدار شدم و دیدم ای جونم خدا تز طریق شما بهم محبت کرده چقدر عشقی که با یک لبخند یا یک حرف هرچند کوتاه ولی دلنشینه رو دوست دارم🌹🌹😘☺️، شاید باورتون نشه دیروز میخواستم درمورد هدایت کامنت بزارم ولی نمیدونستم روی چه فایلی و به خدا گفتم خودت هداستم کن! ☺️این هدایت شما بودید و تصمیم گفتم در پاسخ به شما این حرفایی که روحمو به پرواز میکشونه رو بگم،،،🌜🙈🥰🤗

اصلا اشکم سرازیر میشه از هدایت خدا از این اتفاقات هماهنگ در زمان مناسب در مکان مناسب خدادیوونه میکنه ادمو وقتی این نشونه ها و اتفاقات افتاد من شب خوابم نمیبرد و فقط میگفتم خدایا توووو چقدررررر بزررررگی چقدرررر قدرتمندی چرا اینهمه بی معرفتم نسبت بهت و برای خواسته های بزرگم بهت شک میکنم، داستان از این قراره که خدا با فریاد زدن هدایت رو بهم یاد آوری کرد😁چند ماه پیش رفتیم کوه صفه اصفهان تفریح و به قله که رسیدیم یک عکس گرفتم گذاشتم اینستا

وقتی تو مسیر برگشت داشتیم میومدیم با دختر عمم شروع کردیم به گپ زدن درمورد علایقمون و حس کردم چند نفری که پشت سرمونن یک نفرشون خیلی با تمرکز داره گوش میده به حرفامون! ولی من اهمیتی ندادم و خیلی راحت حس خوبی که درمورد صحبتامون داشتم رو ادامه دادم، گفتم من عاشق خوشنویسی ام وقتی میشینم مینویسم یهو میبینم شب شده و من گذر زمانو حس نکردم! و گفتم که فاطمه میبینی وقتی به زیبایی ها توجه میکنیم هدایت میشیم به زیبایی بیشتر، این دوتا حرفمو یادمو چون خداوند به زبونم جاری کرد، و تا پایین کلی حرف دیگه هم زدیم،وقتی رسیدیم دیدم حدسم درست یوده اونی ک پشت سرمون بود دقیق داشته گوش میکرده و ی نگاه خاص با شوق و ی لبخند پر از حس خوب بهم زد و من تعجب کردم تو نگاهش حس کردم میخواد ی چیزی بهم بگه اما دیگه جدا شدیم و بیخیال شدم، بااااورتون نمیشههههههه

چند وقت بعدش همون دختر عمم برام ی پیج اینستا فرستاد که یک دختر کورد بود و از مباحث استاد عباسمنش استفاده کرده بود و خیلییی موفق شده بود و بهم گفت ی حسی بهم میگه تو شخصیتت مثل اینه حتما فالوش کن، حالا من هیچ وقت غریبه و کس خاصیو فالو نمیکنم ولی قلبم گفت باشه انجامش میدم، گذشت و گذشت چند روز پیش یکی اومد دایرکتم و عکسشو فرستاد من سکته زدم😲همون ادمی که اونروز تو کوه اونجوری حس کرده بودم پشت سرم داره به حرفام گوش میده پیامم داد، این غیر ممکن بود واسم چون من ی شهر دیگه ای زندگی میکنم و فقط همون یکبار کوه صفه رفتم، وایییی خدایااااا اولین کلمه ای که گفت، هدایت بود😃دقیقا در زمانی اینو گفت که من ی چیزی تو وجودم گم کرده بودم یادم رفته بود خدایا چرا نتیجه نمیگیرم من یکبار شرایطم تغییر کرد و محیطم عوض شد الان چیزای بزرگ تر میخوام،😍 فراموش کرده بودم چطور اون زمان به هدایت اعتماد کرده بودم، این ادم اومد و گفت من اونروز همش شما رو تحسین میکردم و بعد از َطریق همون پیجی که هدایتی فالو کردم اونم هدایتی دیده بود اصلا مغزم سوت کشید و این اتفاق افتاد تا خدا بهم بگه دختر جون من همون خدایی ام که اونروز هدایتت کردم این تو هستی که ایمانت کمرنگه واسه چیزای بزرگ تر اگر به خدا اعتماد کنیم همین مدلی میتونه ادم های مناسب رو وارد زندگیمون کنه 🤩مشتری های خوب رفیق درجهان هرچیز چیزی جذب کرد گرم گرمی را کشید و سرد سرد، 🌈همه اتفاقاتی که وارد زندگیمون میشه از جنس افکار و احساس خودمونه✨، ذوق من برای آشنایی با اون فرد نبود چون ایشون اومد و خدا از طریقشون ی حرفیو به من زد ازشون سپاسگزارم اما اصل ماجرا این اتفاقات عجیب هدایته خدایاشکرت 🍓❤️☺️☺️☺️☺️☺️

سلام واقعا باورم نمیشه این هدایت چطور داره با من حرف میزنه

اخه مگه چند نفر تو این کامنت ها میتونستن چنین باور های خوبی درمورد هنر به من بدن که خداوند منو هدایت کرد سمت کامنت شما من فقط زیر این فایل دوتا دونه کامنت خوندم واقعا که هردوتاشم درهای بزرگی رو به روم باز کرد، استاد همیشه میگه بیاید کامنت بنویسید یخونید جواب بدید من ذهنم همیشه نقاومت داشت میگفتم حالا مگه چقدر فایده داره، اما این هدایتی که اصلا فکرشم نمیکردم کسی که درمورد ورزش داره صحبت میکنه بخواد سررشته و الگویی تو حوزه ی هنر داشته باشه و چنین باورهای فوق العاده ای رو در زمانی به من بده که ترمز های فوق العاده وحشتناکی داشتم، من قدم به قدم وارد این مسیر شدم

دور و برم هیچ کس تو این حوزه ذره ای حتی علاقه نداشته که من الگو بگیرم و مثل شما مثلا بخوام راه کسیو از بچگی برم واسه همین همیشه درگیر این مسئله بودم که خودم و علایقم رو نمیشناختم و پارسال درونم ی کشش خاصی نسبت به خوشنویسی احساس کردم، چون مثلا قبلش وارد چند تا کار شده بودم مثلا کلاس آرایشگری رفتم و هیچ علاقه و ذوقی نداشتم فقط صرف هدف و انگیزم درامدزایی بود و برای همین ادامه ندادم،همه میگفتن تو ادمی نیستی که تو هیچ کاری موفق شی آرایش گری شغل پردرامدیه چرا ادامه نمیدی، من نمیتونستم توضیح بدم که بابا من میخوام بفهمم اصلا علاقم چی هست، ی زمانی فکر میکردم درس خوندنو دوست دارم اما بعد دیدم نه این انگیزه و نتیجه پایه های درونی نداشته و صرفا انگیزه های بیرونی که دیگران بهم داده بودن باعث شده بود درس بخونم و نمراتم خوب شه و لذت خاص و دلخواهم رو نداره، تا اینکه پارسال دیدم بابا من تنها چیزی که بدون فکر کردن به پول و شهرت و تایید دیگران و صرفا از روی عشقی که گذر زمان برام حس نمیشه انجامش میخوام بدم خطاطیه، من خطم افتضاح بود و همه مسخرم میکردن میگفتن تو این ی مورد که عمرا استعداد داشته باشی، روز اول ی الف رو درست نمیتونستم بنویسم اما فط بعد از چند ماه دیدم خطم با استادم مو نمیزنه! البته که خیلی هنوز جای کار داره ولی میدونید مهم اینه عشق واقعی و رسالتت رو پیدا کنی، کارهایی که یا یک مسخره شدن و شکست کنارش میزاری عشقت نیستن صرف یک انگیزه و باور بودن ک مثلا من دوست داشتم از آرایشگری به پول برسم یا با درس به این احساس برسم که دیگران منو تایید میکنن، اما خط رو حتی وقتی خطم خیلی خوب شد همه میگفتن اوکی برای یک هنر خوبه ولی نون و اب که نمیشه تو به جایی نمیرسی باز من اینجوری نبود که بخوام ناراحت بشم یا حتی انگیزه بگیرم! این هنره که نمیزاره عملا من هیچ کاره دیگه ای جز اینکارو انجام بدم نمیشه برای دیگران توضیح داد که اصلا من ننشستم واسه خودم بگم اره اینکارو میکنم که باهاش پول بسازم یا هرچی، این کاریه که اگه ی روز لنجامش ندم اون روزمو احساس میکنم خوب نگذروندم و اگه ترکش کنم میمیرم! اوایل به این حس و حال شک داشتم چون میگفتم حالا بیا اینو ادامه بدیم به قول استاد هدایت میشم و کار مورد علاقمو پیدا میکنم، منم مثل شما بین ورزش و هنر گیر کرده بودم، ولی هرچی رفتم جلو لذت خاص خطاطی با هیچ چیز تو دنیا برام قابل مقایسه نبود دیدم من حاضرم واسه ی این هدفم بمیرم، زمان و عمر و مسخره شدن که چیزی نیست، همه به چند تا موضوعات متفاوت علاقه دارن ولی یکیش خیلی جذابیت بیشتری داره واسشون، بین این دوتا ورزش و هنر کدومش سلولای بدنتون خستگی ناپذیر ترن؟ که حتی نفهمید الان 10ساعت گذشته و شب شده؟

من از این باور سازی دوست دارم بگم که بتونم از همین روش باور های دیگمو هم اصلاح کنم، همیشه فکر میکردم دیگه دیره باید از بچگی وارد ی کاری بشی تا توش بهترین شی دیگه واست خیلی دیره اینا بدلیل الگو های موفقی که دیده بودم شکل گرفته بودن

اما الان به این باور رسیدم که کافیه تو شروع کنی در عرض چند ماه تمرکز لیزری اصلا باورنکردنیه که تا چه حد میتونی پیشرفت کنی و ماهر بشی، شاید هنوزم برای اون جایگاه و بالاترین حد از هدفایی که الان دارم هنوز تو این باور مقاومت داشته باشم اما میتونم بگم تا حد خیلی زیادی این باور محدود کننده شکسته شد چون من با تجربه بهش رسیدم و لمسش کردم به اندازه ای ک هدفامون بزرگ تر میشه باید بیشتر روی باورامون کار کنیم، من در شروع فقط میخواستم به احساس خوب برسم و خطم درحدی بشه که یتونم خودم بخونمش😂الان تو بازه ی زمانیه خیلی کم خواستم این شده که بشم استاد امیرخانی بزرگ و این برای خودم شگفت انگیزه چون همه میگن خط هنر دیریاب و سختیه اما من واسه خودم این باورو شکستم خداروشکر میکنم و خیلی اعتماد به نفسم تو این موضوع بالا رفته، شما فوق العاده بهم روحیه دادین چون من الان تو تضادهای بزرگیم هم از لحاظ مالی هم محیطی که میخوام یک تصمیم درست بگیرم برای مهاجرت به شهر بزرگ و تغییر،نمیدونم واقعا چطور این باورو بسازم که سرمایه اولیه نیاز نیست تو همین مسیر رو ادامه بده به حرف دیگران توجه نکن

فقط امیدوارم مثل همین هدایتی که سمت کامنت شما شدم هرروز بازم هدایت خداوند رو دریافت کنم ممنونم از صحبت های گرمتون همیشه سربلند و پیروز باشید🥰🥰🥰🥰