باورهای توحیدی علی(ع) در دعای کمیل - صفحه 1

یارب

قسمت دهم

دعای کمیل

سرورا ؛ چگونه تاب آن آرم

درحالی که بنده ای ناتوان و خوار و خرد وبینوا ودرمانده تو هستم

صاحبا ….

برای کدامین کار به تو شکایت آورم ؟

وبرای کدامین چیز بگریم وشیون سردهم

آیا برای عذاب دردناک و سخت

یا برای طول بلا ومدت آن ؟

پس اگر مرا برای کیفرها درشمار دشمنانت در آوری و با گرفتاران بلایت دریکجا گرد آوری و

میان من واولیاء و دوستانت جدایی افکنی

گیرم معبودا وسرورا و صاحبا ؛

بر کیفر تو شکیبا باشم

اما چگونه بر دوری تو شکیبا ورزم ؟

گیرم بر سوزندگی آتشت صبر آرم

اما چگونه ( محرومیت از ) نظر به سوی کرامت تو را صبر توان نمود؟

یا چگونه درآتش درنگ کنم و حال آنکه به گذشت تو امیدوارم ؟

چقدر قشنگ صحبت میکنه . چقدر زیبا ست .

علی (ع) می گوید شاید پوستم کلفت باشه عذاب جهنم بتونم تحمل کنم .من آن را می توانم تحمل کنم اما دوری تو راچطور می تونم تحمل کنم . ندیدن روی زیبای تو را چطور تحمل کنم .

چقدر این نگاه زیباست. چقدر متفاوت است .

پس سرورا و صاحبا …

به حق ارجمندیت از روی راستی سوگند می خورم که اگر مرا( درآتش ) گویا وناطق رها کنی ؛

هرآینه در میان دوزخیان به درگاهت شیون برآرم همانند شیون آرزومندان

وهمچون فریاد فریاد خواهان به درگاهت فریاد برآورم ومانند عزیزگمشدگان برتو بگریم وتو را هر کجا که باشی ندا دهم .

کجایی ای سرپرست مومنان ؛ ای نهایت آرمان عارفان و ای فریاد رس فریاد خواهان و ای محبوب دل راستگویان و ای معبود جهانیان ؟

پاک ومنزهی تو ای معبودم و به ستایش تو مشغولم ؛

خدایا شکرت برای این دعای زیبا که کمک مان کرده که ازآن یادبگیریم .

حضرت علی (ع) می گوید:

اگر من را دردوزخ بندازی باز هم درهمان آتش

فریاد می زنم که کجایی معبودم ای ولی من

ای سرور من

من به ستایش تو مشغولم. میگه حتی اگه دراین شرایط هم قراربگیرم بازم این روحیه من هست . بازم این ایمان ام هست. بازم این باورم هست .

خدای من چقدر میتونیم به تو نزدیک شویم که اگر فکر کنیم که توعذاب می دهی به واسطه ی کردار خودمان نه به واسطه بدی تو نه به واسطه ی خشم تو .

به واسطه ی رفتار خودمان باز هم به جایی برسیم مثل علی (ع) که درآن لحظات هم به ستایش تو مشغول باشیم .

آیا چنین است که تو در دوزخ ؛ بانک بنده ای مسلمان رابشنوی که برای مخالفتش به بند کشیده شده و مزه

کیفر آن را به خاطر نافرمانیش چشیده و

به خاطر جرم و خطایش درمیان طبقات آن زندانی شده است . حال آنکه او همچنان بنده ای امیدوار به رحمتت شیون کند

وبا زبان یکتا پرستان تو را ندا دهد

و به پروردگاری تو توسل جوید؟

سرورا ….. چگونه در عذاب بماند

حال آنکه به آنچه ازبردباری تو گذشته امیدوار است ؟

یا چگونه آتش او را به دردآرد

در حالیکه به فضل و مهربانی تو دل بسته است ؟

یا چگونه زبانه آتش اورا بسوزاند

درحالی که تو آوای او شنوی و جایگاهش ببینی ؟

یا چگونه خروش شراره آتش او را فرا گیرد وحال آنکه تو ناتوانایی او دانی ؟

یا چگونه در میان طبقات آتش پریشان ماند درحالی که تو راستی و صداقت او شناسی ؟

یا چگونه مأموران آتش او را به تندی رانند وحال آنکه تو را ندا دهد:

پروردگارا …

یا چگونه برای رهایی ازآتش به فضل تو امید بندد حال آنکه تو اورا درآتش به حال خود واگذاری ؟

هرگز چنین گمانی به تو نرود

و فضل و عطای تو اینسان شناخته نشده است .

وباآن نیکی واحسانی که نسبت به یکتا پرستان داشته ای همگون و همانند نیست .

پس به یقین دانم که اگر فرمان تو بر این نمی رفت که ستیزندگانت راکیفر دهی .

واگر حکم حتمی نمیراندی که بدخواهانت ( درآتش دوزخ ) جاودان مانند بی گمان آتش را سرد وسازگار می نمودی وبرای کسی درآنجا نه جایگاهی بود و نه درگاهی.

ولی تو که نام هایت پاک و منزه است سوگند خورده ای که دوزخ رااز آدمیان وپریان کافر انباشته سازی وبد خواهان را درآنجا ماندگار نمایی .

وتو که از حد ستایش والاتری درآغاز چنین گفتی و به نعمت هایت بر بندگان منت نهادی که :

آیا مومنان با تباهکاران یکسان اند؟ نه یکسان

نیستند.

باز هم علی (ع) ازیکتاپرستی صحبت می کند.

او براین باور است که باآن نگاهی که به خداوند دارد باآن باوری که ازخداوند دارد ؛ خداوند بنده یکتا پرستش را درآتش دوزخ نمی افکند.

خداوندی که فضل دارد ورحمت اش برتمام جهان – خوان نعمت اش برتمام جهان گسترده شده – بنده ی خودش را درآتش نمی اندازد.

این نگاه متفاوت است .

درمورد خداوند صحبت می کند و می گوید تو قول دادی وتوقسم خوردی که کافران را (انس وجن ) جهنم ازآنها پر می کنی .

بخاطر اینکه گفتی : آیامومنان ازکافران باهم یکسانند؟ نه….بله تو قول دادی این را امادرمورد اینکه من بنده ی یکتا پرست هستم درمورداینکه بقیه ی یکتاپرستان و بقیه ی مومنان همچین نگاهی من به توندارم .همچین باوری نسبت به توندارم.

ماباید این نگاه را به خداوند داشته باشیم .

خداوند را خیلی عظیم بدانیم . خیلی بزرگ بدانیم .خودمان را خیلی کوچک بدانیم در مقابل خداوند.

اما خداوند وعده داده داست که جای مومنان و جای یکتاپرستان ؛ بهشت هست و نگران چیزی نباش .

من نمی توانم با ترس ازخداوند عاشق خداوندباشم .

مانمی توانیم باترس ازخداوند خدارا بپرستیم .

عشق به خداوند با ترس به وجود نمی یاد.

ترس گناه بشتر را به وجود می آورد.

نمی توانم باترس خداوند یکتا پرست باشم

خداوندترس دارد.

( من ازمقام پروردگار خداوندم میترسم نه خودش ) خداترس ندارد.

خداعشق مطلق است .

اگر هرکسی درآن دنیا ببه جهنم برود بخاطر اعمالش است .

جهنم چیه ؟ جهنم چیزی نیست غیر از قطع رابط ویا دوری رابطه ی ما باپروردگارمان .

جهنم چیزی نیست مثل لحظه ای که تو خودت دستت را روی گلوی خودت میگذاری وشریان انرژی بخش حیاط را ازخودت قطع میکنی – چه احساس داری ؟ این جهنم توهست .این جهنم جهان است . این جهنم آن دنیاست .

خداوند کسی راعذاب نمی کند. وقتی رابطه ی ما با خدا قطع می شود

وقتی بین ما ومبدأ اصلی ومنبع جهان هستی فاصله می افتد این دوری – این دوری جهنم را برای ما ایجاد می کند. این جهنم یک جهنم خود ساخته است نه چیزی که خداوند مارا بندازد درتو آتش .

مثل کسی که عاشقش باشی ودوسش داشته باشی وبمیری براش و او تو راترک کنه واززندگی تو بیرون رود چه جهنمی برات به وجود میاد؟

ماخودمان برای خودمان جهنم را به وجود می آوریم .

کسی که به خداایمان دارد کسی که به یگانگی خدا ایمان دارد ؛ رفتارها واعمالش داره نشان می دهد – هم این دنیا خداوندرا دروجودش دارد وداره آرام زندگی می کندهم درآن دنیا .

اگر من امید دارم – اگر من آرامش دارم – اگر ترس ندارم اگر خشم ندارم اگر امید دارم من با خدای خودم دررابطه هستم .من باخدای خودم هماهنگ هستم – من با انرژی مبدأ هماهنگ و همسو هستم .

یارب

قسمت هشتم

دعای کمیل

تو بزرگ تر از آنی که دست پرورده ات را به تباهی کشی یا آن را که پناه داده ای ؛ آواره سازی ویا کسی را که خود سرپرستی کرده ای و بدو مهر ورزیده ای به گرفتاری وبلا وگذارش کنی

معبودا و سرورا و صاحبا ….

ای کاش می دانستم

که آیا چنین است که آتش را بر رخساره هایی چیره می سازی که

دربرابر بزرگی تو به سجده در آمدند؟

وآیا چنین است که آتش را بر زبان هایی چیره می کنی که صادقانه زبان به یکتایی تو گشوده

و ستایشگرانه سپاس تو گفته اند؟

وآیا چنین است که آتش را بر دل هایی قاهر می سازی که ازروی یقین به خداوندی تو اعتراف

کرده اند؟

وآیا آتش را بر نهادهایی چیره می کنی

که درباره تو به قدری دانایی به دست آورده اند که در پیشگاهت خوار و خواکسار شده اند؟

وآیا آتش را بر اعضایی چیره می سازی

که فرمانبردارانه ره به سوی پرستشگاه هایت پیموده اند وبا اعتراف به گناهان خود ازتو درخواست آمرزش دارند؟

چنین گمانی به تو نداریم

وبا وجود فضل تو چنین خبری از تو نیافته ایم ای بزرگوار

چقدر زیبا علی (ع) درمورد یکتایی خدا صحبت میکند؛ چقدر زیبا

آیا کسانی را عذاب میدهی که به یکتایی توایمان دارند؟به یگانگی توایمان دارند؟

دراین قسمت می گوید:

آیا کسانی راعذاب میدهی که اینقدر علم به دست آوردند که درمقابل ات خار و خاکسار شدند؟

در سوره آل عمران آیه ۷ کلمه ای داریم به نام راسخون فی العلم

خداوند می فرماید : این کتاب بر دوقسم است

آیات محکم وآیات متشابه

آیه های محکم( اصل کتاب اند ) مادر کتاب اند

وآنها که دردلشان بیماری ومرض هست به دنبال تفسیر آیات متشابه می روندکه فتنه انگیزی کنند. که مشکل ایجاد کنند . که اختلاف ایجاد کنند. که فرقه فرقه کنند .

درادامه خداوند می فرماید:

درحالیکه تفسیر آنهارا جزء خداکسی نمی داندو کسانی که درعلم رسوخ کردند می گویند تمام قرآن ازآن خداونداست وما به همه ی آن ایمان آوردیم .

حضرت علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید راسخون فی العلم به معنای کسی هست که

آنقدر درعلم رسوخ کرده وآنقدر میداند که فهمیده هیچ چیزی نمی داند.به این می گویند راسخ درعلم .

وقتی آنقدر توانستم وآنقدر چیز یادگرفتم وآنقدر فهمیدم که هیچی نمی دونم آنوقت میتونم به خودم بگویم راسخ درعلم .

دراین دعا هم می گوید : آنقدر فهمیدن که میفهمند که درمقابل نظم عظیم جهان هستی در مقابل عظمت توهیچی نیستن .آنقدر که عالم هستند وآنقدر که فهمیده هستند.

یارب

قسمت ششم

دعای کمیل

سرورا ……. ازتو درخواست می کنم

به حق ارجمندیت که مبادا بدی کردارم ؛ دعایم را از اجابت توبازدارد.

پروردگارا …..

مرا برآنچه ازنهانم آگاهی داری رسوا مساز

وبه واسطه کردار بد وکارهای ناروایی که نهانی ازمن سرزده واصرار درگناه و نادانی وبسیاری شهوات وغفلتی که داشته ام درکیفرم شتاب مدار

خداوندا….

به حق ارجمندیت در همه حال نسبت به من مهربان باش ودر همه کارها بر من رحم آور.

معبودا و پروردگارا …..

جز تو چه کسی رادارم که از او درخواست کنم تا زیان و گزندم برطرف سازد ودر کارم نیک نگرد؟

معبودا وسرورا ….

توبرمن فرمانی دادی ولی درانجام آن از نفسم پیروی کردم و دراین باره ازفریبکاری دشمنم حذر نکردم .

پس اوبه دلخواه خویش مرا فریفت و

قضا (وقدر) نیز بااو همراهی ویاری کرد

و در اثر آنچه برمن رفت ازپاره ای احکام و حدودت درگذشتم و باپاره ای از فرمان هایت مخالفت کردم .

پس در همه این احوال تورا ستایم

واینک درآنچه قضای تو برمن رفته وحکم وآزمایشت مرابدان ملزم ساخته ؛ حجت وبرهانی ندارم .

خداوندا…..

اینک درحالی به درگاهت آمده ام

که برخویش تقصیر و زیاده روی کرده ام

و عذر خواه و پشیمان وشکسته و معذرت جو و آمرزش خواه و توبه کار و اعتراف کننده واقرار گر ( برگناهانم ) هستم .

گریز گاهی از کرده ام نیابم

وپناهگاهی که در کار خویش بدان روی کنم ندارم

جزاینکه پوزشم راپذیری و مرا در عرصه رحمت خود آوری

خداوندا…

پوزشم بپذیر وبر پریشانیم رحم آور

ومرا از رشته سخت ( گناهانم ) برهان

پروردگارا….

به ناتوانایی پیکرم ونازکی پوستم وباریکی استخوانم رحم کن

ای انکه به آفرینش ویاد و پرورش و احسان وغذا دادنم پرداختی ؛

اینک مرابه همان بزرگواری ونیکی پیشین خودکه برمن رواداشتی ببخش .

انسان چه می تواند بگوید در برابر این همه عظمت وبزرگی . این همه عظمت وبزرگی علی (ع) که اینطور درمقابل خداوند زانو زده که اینطور خودش را کوچک کرده .به خدا این یک نگاه متفاوت میخواهد. کس که خودش راازاشتباه وگناه مصون نمی داند.

کسی که اقرار دارد که انسان است وازخداوند طلب هدایت می کند.

ماباید نگاهمان راتغییر دهیم . اگر می خواهیم خداوند راپیدا کنیم .باید نگاهمان راتغییردهیم .

باید ببینیم علی (ع)چه جوری داره باخدای خودش صحبت میکنه . باچه احساس عجز . باچه نگاه قشنگی . این نگاه نگاه متفاوتی است . همه ی ماباید این نگاه راداشته باشیم . همه ی ما باید این امید رابه پروردگارمان داشته باشیم . همان خدایی که مارابه اینجارسانده .مایک طفلی بودیم که نمی توانستیم ازخودمان محافظت کنیم . ماانسان ضعیف ورنجوری بودیم درهنگام تولد .خدا به ما رحم کرده وبه ماکمک کرده .ماالان روی پای خودمان ایستادیم .

خیلی وقت ها گردن کلفت شدیم برای خیلی ها . برای پدرومادرمان . برای مردم . خیلی وقت ها فکر می کنیم آنقدر قوی شدیم وآنقدر ثروتمند شدیم وآنقدر زورمان زیاد شده و آنقدر پارتی داریم که تبر هم گردن ما را دیگه نمیزنه .

این نگاه ودیدگاه علی (ع) چقدر متفاوت است .

علی (ع) معروف بود به جنگ آوری . علی (ع) که درجایگاه پیامبر می خوابد وقتی می خواهند پیامبر رابکشند.

تااین حد متفاوت هست این آدم . اما اینجا داره خودش رو اینطوری نشان می دهد.

خیلی از ماها فکر می کنیم هیچ وقت آن دنیا نمی آیدو تا ابد زنده هستیم . فکر می کنیم تاابد می توانیم هرکاری دلمان خواست بکنیم . فکر می کنیم به خاطر مقامی که داریم می توانیم هرکاری خواستیم بکنیم .

ازخداوند می خواهم مراکمک ویاری کند و مرا هدایت کنند.

بنام فرمانروای کل جهان

قسمت چهارم

دعای کمیل

خداوندا:

همانا ازتودرخواست می کنم همانند درخواست فروتنی خواروخاکسار که کاررا برمن آسان گیری وبه من رحم آوری ومرا بدانچه برمن قسمت کرده ای خشنودو قانع گردانی ودرهمه حال فروتنم نمایی .

حضرت علی (ع)مراقب غروراش هست . مراقب خودپرستی هست . ازخداوند کمک می خواهد که همیشه یادخودش رادردل علی (ع) زنده نگه دارد. ودرهرشرایطی فروتن ومتواضع نگه اش دارد.

خداوندا کمک کن که همیشه یادتو دردل ماباشد . کمک کن ما را که متواضع باشیم .

به قول قرآن : هرگز با غرور برروی زمین راه مرو

خدایا کمک کن که بدونیم هرآنچه که داریم ازآن توست . هرآنچه که داریم مال توست . تمام هستی ونیستی ما ؛ مال توهست وتوبه مادادی واین حق راداری که ازما بگیری . وتمام چیزهایی که ماداریم ازبین رفتنی است . غیر ازروح ما . تمام آنچه که مادرزندگی مادی جمع کردیم . تمام چیزی که دراین جهان مادی هست همه اش ازطرف توست وتمام اش ازبین رفتنی است .

خدایا کمک کن که بفهمیم تو را ومتواضع باشیم .

خداوندا:

ازتودرخواست می کنم همانند درخواست کسی که سخت تهیدست شده وخواسته اش رابه گاه (هجوم ) دشواری ها نزد تو آورده است و میل ورغبتش بدانچه نزدتوست فزونی یافته است .

چقدر زیباست . چه مثال قشنگی میزنه . درخواست اش را مثل کسی که فقیر وتهیدست شده .

به قول قرآن ؛ اشاره قرآن :یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِید

ای مردم، شما همه به خدا فقیر و محتاجید و تنها خداست که بی‌نیاز و غنیّ بالذّات و ستوده صفات است.

حضرت علی (ع) یکی ازثروتمندترین مردان عرب بود. اوهرگز فقیر نبود. هیچ کدام ازائمه ما فقیر نبودن . فقیر به مال ومادیات بودن . آنها همه چیز داشتند اما قانع بودند وقناعت می کردند. علی (َع) بسیار ثروتمند بودندو نخلستان های او هنوز هم معرو ف است اما فقیر به خدا بودند. همه ی مابه خداوندفقیرهستیم .

ما لحظه ای اگر در رحمت خدابسته شودنابود می شویم . همه ی جهان هستی نابود می شود. مامحتاج خداوندهستیم وباید این رادرک کنیم و ماباید احساس عجز مان رانسبت به خداوند درک کنیم . هرچقدر که احساس عجز بیشتری داشته باشیم خداوند به ما مقام ومرتبه ی بالاتری می دهد . هرچقد درمقابل خداعاجزتر باشیم درجهان اعتبار بیشتری داریم . مقام بالاتری داریم .

منزلت بالاتری داریم .هرچقدر درمقابل خداوند سرکش باشیم درجهان خفیف تر وپست تر هستم شخصیت علی (ع)ثابت مب کند چقدر این انسان الان برتراست .به خاطراینکه درمقابل پرورگارشخاص اس . بخاطراینکه خاشع است . بخاطراینکه فروتن است . بخاطراینکه عاجزاست درمقابل پروردگارش .

بنام فرمانروای کل جهان

قسمت ۲

سلام

دعای کمیل :

ای روشنایی

ای بسیار پاک

ای ابتدای هرآغاز

و ای سرانجام هرپایان

علی (ع ) باخداصحبت می کند وازخدا کمک می خواهدکه هدایت اش کند. علی ( ع) خودش خوب آگاه است که اویک انسان است .انسانی که رفتارهای انسان گونه دارد وازخدا ی خودش می خواهد همانطور که ابراهیم خواست که خدااوراهدایت کند. به اوکمک کند تاراهش راپیداکند .خودش رادرمقابل پروردگارش عاجز می داند.علی ( ع ) دراین قسمت ازخدادرخواست می کند مه کمک اش کند. که پاک اش کند. که هدایت اش کن .

چقدراین حرفها مهم است . چقدراین نگاه علی (َع) قشنگ است که اینطور دارد باخدای خودش صحبت می کند.

خداوندا:

بیامرزآن گناهانک که پرده پاکدامنی هادرد

خداوندا:

بیامرزآن گناهانم که عذاب وکیفرفرودآرد

خداوندا:

بیامرز آن گناهانم که نعمت هارادگرگون سازد

خداوندا:

بیامرز آن گناهانم که اجابت دعا بازدارد

خداوندا:

بیامرز آن گناهانم که بلا فرو باردآن

خداوندا:

بیامرز آن گناهانم که امیدراقطع می کند

خداوندا:

بیامرزهرگناهی که کرده ام وهرخطایی که ازمن سرزده است

چقدر زیباست که علی (ع)درخواست می کند خداوندبیامرز اش . چقدر کلمات قشنگ انتخاب می کند.

گناهانی که امید راقطع می کند. وقتی انسان درمسیر خطاء حرکت می کند دیگر امیدی به خداوند ندارد. درمداری قرارمی گیردکه به خداامید ندارد و خداراباورندارد.

چقدراین مفاهیم ارزشمنداست .

بیامرز گناهانی که من راازراه درست بازمیدارد.

وقتی انسان درمسیر غلط درمسیراشتباه قرارمی گیردیگه بدیهی میشه اشتباه برای اش. دیگه حیا راازدست میده . شرم راازدست میده .

وقتی درمدارغلط – درمداراشتباه قرارمی گیریم درآن مدار اشتباه فقط چیزهای اشتباه وجوداره.

وقتی انسان افکارنامناسب – باورهای نامناسب داره -افکاربیمارگونه داره درمسیر ودرمدار ی قرار میگیره که اتفاقات نامناسب بری اش به وجودمیاد . شرم وحیا ازدست میده ونعمت ها دگرگون میشن درآن مدار.

علی (ع) ازخداوند طلب می کند که بیامرزد گناهانی که این اتفاقات به وجود می آورد.

خدایا مرا هدایت کن تابتوانم بهتردرک کنم .