باورهای توحیدی علی(ع) در دعای کمیل - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

یارب

قسمت دهم

دعای کمیل

سرورا ؛ چگونه تاب آن آرم

درحالی که بنده ای ناتوان و خوار و خرد وبینوا ودرمانده تو هستم

صاحبا ….

برای کدامین کار به تو شکایت آورم ؟

وبرای کدامین چیز بگریم وشیون سردهم

آیا برای عذاب دردناک و سخت

یا برای طول بلا ومدت آن ؟

پس اگر مرا برای کیفرها درشمار دشمنانت در آوری و با گرفتاران بلایت دریکجا گرد آوری و

میان من واولیاء و دوستانت جدایی افکنی

گیرم معبودا وسرورا و صاحبا ؛

بر کیفر تو شکیبا باشم

اما چگونه بر دوری تو شکیبا ورزم ؟

گیرم بر سوزندگی آتشت صبر آرم

اما چگونه ( محرومیت از ) نظر به سوی کرامت تو را صبر توان نمود؟

یا چگونه درآتش درنگ کنم و حال آنکه به گذشت تو امیدوارم ؟

چقدر قشنگ صحبت میکنه . چقدر زیبا ست .

علی (ع) می گوید شاید پوستم کلفت باشه عذاب جهنم بتونم تحمل کنم .من آن را می توانم تحمل کنم اما دوری تو راچطور می تونم تحمل کنم . ندیدن روی زیبای تو را چطور تحمل کنم .

چقدر این نگاه زیباست. چقدر متفاوت است .

پس سرورا و صاحبا …

به حق ارجمندیت از روی راستی سوگند می خورم که اگر مرا( درآتش ) گویا وناطق رها کنی ؛

هرآینه در میان دوزخیان به درگاهت شیون برآرم همانند شیون آرزومندان

وهمچون فریاد فریاد خواهان به درگاهت فریاد برآورم ومانند عزیزگمشدگان برتو بگریم وتو را هر کجا که باشی ندا دهم .

کجایی ای سرپرست مومنان ؛ ای نهایت آرمان عارفان و ای فریاد رس فریاد خواهان و ای محبوب دل راستگویان و ای معبود جهانیان ؟

پاک ومنزهی تو ای معبودم و به ستایش تو مشغولم ؛

خدایا شکرت برای این دعای زیبا که کمک مان کرده که ازآن یادبگیریم .

حضرت علی (ع) می گوید:

اگر من را دردوزخ بندازی باز هم درهمان آتش

فریاد می زنم که کجایی معبودم ای ولی من

ای سرور من

من به ستایش تو مشغولم. میگه حتی اگه دراین شرایط هم قراربگیرم بازم این روحیه من هست . بازم این ایمان ام هست. بازم این باورم هست .

خدای من چقدر میتونیم به تو نزدیک شویم که اگر فکر کنیم که توعذاب می دهی به واسطه ی کردار خودمان نه به واسطه بدی تو نه به واسطه ی خشم تو .

به واسطه ی رفتار خودمان باز هم به جایی برسیم مثل علی (ع) که درآن لحظات هم به ستایش تو مشغول باشیم .

آیا چنین است که تو در دوزخ ؛ بانک بنده ای مسلمان رابشنوی که برای مخالفتش به بند کشیده شده و مزه

کیفر آن را به خاطر نافرمانیش چشیده و

به خاطر جرم و خطایش درمیان طبقات آن زندانی شده است . حال آنکه او همچنان بنده ای امیدوار به رحمتت شیون کند

وبا زبان یکتا پرستان تو را ندا دهد

و به پروردگاری تو توسل جوید؟

سرورا ….. چگونه در عذاب بماند

حال آنکه به آنچه ازبردباری تو گذشته امیدوار است ؟

یا چگونه آتش او را به دردآرد

در حالیکه به فضل و مهربانی تو دل بسته است ؟

یا چگونه زبانه آتش اورا بسوزاند

درحالی که تو آوای او شنوی و جایگاهش ببینی ؟

یا چگونه خروش شراره آتش او را فرا گیرد وحال آنکه تو ناتوانایی او دانی ؟

یا چگونه در میان طبقات آتش پریشان ماند درحالی که تو راستی و صداقت او شناسی ؟

یا چگونه مأموران آتش او را به تندی رانند وحال آنکه تو را ندا دهد:

پروردگارا …

یا چگونه برای رهایی ازآتش به فضل تو امید بندد حال آنکه تو اورا درآتش به حال خود واگذاری ؟

هرگز چنین گمانی به تو نرود

و فضل و عطای تو اینسان شناخته نشده است .

وباآن نیکی واحسانی که نسبت به یکتا پرستان داشته ای همگون و همانند نیست .

پس به یقین دانم که اگر فرمان تو بر این نمی رفت که ستیزندگانت راکیفر دهی .

واگر حکم حتمی نمیراندی که بدخواهانت ( درآتش دوزخ ) جاودان مانند بی گمان آتش را سرد وسازگار می نمودی وبرای کسی درآنجا نه جایگاهی بود و نه درگاهی.

ولی تو که نام هایت پاک و منزه است سوگند خورده ای که دوزخ رااز آدمیان وپریان کافر انباشته سازی وبد خواهان را درآنجا ماندگار نمایی .

وتو که از حد ستایش والاتری درآغاز چنین گفتی و به نعمت هایت بر بندگان منت نهادی که :

آیا مومنان با تباهکاران یکسان اند؟ نه یکسان

نیستند.

باز هم علی (ع) ازیکتاپرستی صحبت می کند.

او براین باور است که باآن نگاهی که به خداوند دارد باآن باوری که ازخداوند دارد ؛ خداوند بنده یکتا پرستش را درآتش دوزخ نمی افکند.

خداوندی که فضل دارد ورحمت اش برتمام جهان – خوان نعمت اش برتمام جهان گسترده شده – بنده ی خودش را درآتش نمی اندازد.

این نگاه متفاوت است .

درمورد خداوند صحبت می کند و می گوید تو قول دادی وتوقسم خوردی که کافران را (انس وجن ) جهنم ازآنها پر می کنی .

بخاطر اینکه گفتی : آیامومنان ازکافران باهم یکسانند؟ نه….بله تو قول دادی این را امادرمورد اینکه من بنده ی یکتا پرست هستم درمورداینکه بقیه ی یکتاپرستان و بقیه ی مومنان همچین نگاهی من به توندارم .همچین باوری نسبت به توندارم.

ماباید این نگاه را به خداوند داشته باشیم .

خداوند را خیلی عظیم بدانیم . خیلی بزرگ بدانیم .خودمان را خیلی کوچک بدانیم در مقابل خداوند.

اما خداوند وعده داده داست که جای مومنان و جای یکتاپرستان ؛ بهشت هست و نگران چیزی نباش .

من نمی توانم با ترس ازخداوند عاشق خداوندباشم .

مانمی توانیم باترس ازخداوند خدارا بپرستیم .

عشق به خداوند با ترس به وجود نمی یاد.

ترس گناه بشتر را به وجود می آورد.

نمی توانم باترس خداوند یکتا پرست باشم

خداوندترس دارد.

( من ازمقام پروردگار خداوندم میترسم نه خودش ) خداترس ندارد.

خداعشق مطلق است .

اگر هرکسی درآن دنیا ببه جهنم برود بخاطر اعمالش است .

جهنم چیه ؟ جهنم چیزی نیست غیر از قطع رابط ویا دوری رابطه ی ما باپروردگارمان .

جهنم چیزی نیست مثل لحظه ای که تو خودت دستت را روی گلوی خودت میگذاری وشریان انرژی بخش حیاط را ازخودت قطع میکنی – چه احساس داری ؟ این جهنم توهست .این جهنم جهان است . این جهنم آن دنیاست .

خداوند کسی راعذاب نمی کند. وقتی رابطه ی ما با خدا قطع می شود

وقتی بین ما ومبدأ اصلی ومنبع جهان هستی فاصله می افتد این دوری – این دوری جهنم را برای ما ایجاد می کند. این جهنم یک جهنم خود ساخته است نه چیزی که خداوند مارا بندازد درتو آتش .

مثل کسی که عاشقش باشی ودوسش داشته باشی وبمیری براش و او تو راترک کنه واززندگی تو بیرون رود چه جهنمی برات به وجود میاد؟

ماخودمان برای خودمان جهنم را به وجود می آوریم .

کسی که به خداایمان دارد کسی که به یگانگی خدا ایمان دارد ؛ رفتارها واعمالش داره نشان می دهد – هم این دنیا خداوندرا دروجودش دارد وداره آرام زندگی می کندهم درآن دنیا .

اگر من امید دارم – اگر من آرامش دارم – اگر ترس ندارم اگر خشم ندارم اگر امید دارم من با خدای خودم دررابطه هستم .من باخدای خودم هماهنگ هستم – من با انرژی مبدأ هماهنگ و همسو هستم .