توجه به داشته ها، راهِ رسیدن به خواسته ها - صفحه 1

اینم از خلاصه نکاتی که از بچه ها ی گل از صفحه1 نظرات همین بخش مسابقه استخراج نوموده امممممم

1 – چرخیدن و بودن توی شبکه های اجتماعی آروم آروم باعث افت فرکانس و مدار ما میشه و آدمو بهم میریزه !!!! خدایی من قبولش دارم 120درصد

2- برای اینکه پیشنهادهای بهتری بهمون بشه به اندازه 40 روز کار شکرگزاری به صورت مکتوب انجام بدیم !!! من خودم استفاده کردم و از کتاب صوتی همین سایت به نام معجزه سپاسگزاری اثر راندا برن استفاده کردم عالی هم نتایجشو دیدم

3- یک عزیزی نوشته بود با استفاده از قانون حتی روی چهره ظاهریشم تاثیر دیده بود مثلا روی کوچیک تر شدن بینیش !!!! دیگه فکر کن این بشه خوراک ما دخترااااا واسه خوشگل و خوشگل و خوشگل تر شدنننننننن – فکر کنم قانون تلقین رو میگفت ؟؟؟!!!!! اگه کسی میدونه راجبش راهنمایی بنومایدمممم ))

4- وقتی شب ها یا نصفه شب ها خوابت نمیبره میتونی با عبارت خدایا شکرت و شمردن دونه دونه نعمت های زندگیت به آرامی بخوابی !!!! چه راه حل خفنی !!!!

5- الله شاکر و علیم : یعنی خداوند با آن همه عظمت و بزرگی از انسانی که عمل صالح انجام می دهد سپاسگزاری و تشکر میکند !!!!! الله اکبر چقدر خفن بود این معنی

6- وقتی آدم خودشو واقعا دوست داشته باشه همه به طرفت میان و دیگه توی رابطه عاطفیت طرد نمیشی و همه دوست دارن که رابطشونو با تو جدی بکنن !!

7- برای رسیدن به سلامتی جسمانی اون وقتایی که حالت خوبه به قسمت های سالم بدنت توجه بکن تا اون سالم بودن رو به بقیه بدنت گسترشش بدی !!!!

8- برای توجه کردن بیشتر به پول توی زندگیت و بیشتر شدنش به تمام وسایلی که داری استفاده میکنی و براشون پولی خرج شده توجه کن و فکر بکن و اونو یه شکل دیگه ای از پول بدون !!!1

9- ما همیشه توسط خدا به مسیر درست هدایت می شویم اما خودمان خبر نداریم که قرار است چقدر اتفاقات بهتر از آن چیزی که خودمان میخواهیم برایمان رقم بخورد !!!1

10-ثروتمند بودن با شکوه است !!!!! اوووووف واقعا با شکوه است

یه تشکر ویژه هم از پشتیبانی سایت دارم چونکه من فکر میکردم با توجه به تعطیلی های پایان عید و روز جمعه و …دیرتر به درخواست بررسی فنی من رسیدگی بشه ولی واقعا کمتر از 24 ساعت بعد جوابش توی ایمیلم بود اگه میدونستم انقدر با لپ تاپ و گوشی ور نمیرفتم تا راهشو پیداش کنم خخخخ:))))) ! از این توجهشون من ممنونم

گله گل هایین

مرسیییییییییییییییی

????من از ساعت 3 نصفه شب دیشب تا الان که 5 عصر روز بعدشه داشتم این داستانمونو تایپ میکردم و ویرایش میکردم جمله بندیشو بعد هر چقدر که کپی میکردم توی این صفحه دیدگاه ها بمن پیغام خطا میداد بیشتر از ده باره که ایمیلمو چک کردم و درخواست پشتیبانی فنی دادم و خلاصه ول کن ماجرا نبودم الان منو دارن صدا میزنن که بابا بیا یه چیزی بخور ???? من گفتم تا حلش نکنم نفرستم دیدگاهمو نمیام یعنی یه گیری داده بودم بعدش لپ تاپو بستم با گوشی اومدم توی سایت دوباره چندساعته درگیر همین قضیه ام فکر کنم از بی خوابی و گرسنگی مغزم کار نمیکرد

آخرین راه این بود که فکر کردم چون از وورد دارم کپی میکنم قبولش نمیکنه و بالاخره مساله حل شد الان و من متوجه شدم که باید تیکه تیکه متنو تقسیم کنم بفرستم چون انگار با حجم زیادو نمیپذیره و منم 4 قسمتش کردم و پشت سر هم فرستادم

و من الله توفیق ??????عجب گیری بودم من ها

خوشحالم این مساله رو حل کردم ??????????????????????????????????????????برم برای ی نهار خوشمزه و خواب

قسمت سوم ….

و اگر مثلا شب ها میرفتم سوییت دوستام به جای حرف زدنای بی خود و بی جهت و حرف زدن از پسرا و روابط و … من خیلی نرم و آهسته هدایتشون میکردم به سمت انجام دادن تمرین های اعتماد به نفسی مثلا با کلی خنده و شوخی یه آینه دستشون میدادم و مجبورشون میکردم با صدای بلند 5 تا از ویژگی های مثبت خودشونو توی جمع بلند بگن و به چشم های خودشون توی آینه نگاه کنن اوایل دخترا خجالتی بودن و و بعدا دیگه واسمون تبدیل به ی بازی باحال شد و دیگه دور همی از این ماسک های گیاهی رو یه صورتامون میذاشتیم و خوشگل میکرد یم و میخندیدیم و دو تا از بچه ها توی همین پاییز از رابطه های الکی و بی سرانجامشون با اعتماد به نفس بیرون اومدن و اینا حرمتای قشنگی بود که با بچه ها با هم زدیم واقعا خیلیا میگن شاید توی خوابگاه دخترونه دخترا باهم نسازن و ولی من کسایی رو پبدا کردم و دوست هایی رو ساختم مثل خواهر مهربون و خدا رو شکر واقعا -یه اتفاق قشنگ دیگه این بود که من چون قبلنا یه ورزش خاصی رو انجام میدادم و بعد بخاطر هزینه های زیادش و باور نداشتن خودم و باور ضعیفی که آدمی که درس میخونه نباید کار دیگه ای انجام بده رهاش کرده بودم از قضا دانشگاهمون دوباره ی مسابقه ای گذاشت برای هفته ی ورزشی کل دانشگاه ها و بعد یک روز یکی ازبچه های اومد و گفت خانم فلانی مسابقات قراره برگزار بشه یادمه قبلا شما گفته بودین که این ورزشو انجام میدین برنامه زمانبندیشو دیشب زدیم من براتون میفرستم که خودتونو آماده بکنین ایشالا شرکت کنین بعد من گفتم نه و خیلی وقته انجام ندادم و از فازش اومدم بیرون و … که گفت حالا یعنی یه مسابقه در سطح دانشگاه شما نمیتونی بد ی؟ افتخار دانشکدمون باشی جلوی دانشکده های دیگه ؟ منم دیگه نمیدونم چه اتفاقی افتاد که خودمو روبروی باشگاهی دیدم که سال پیش ترکش کرده بودم !!! مربیم انقدر خوشحال شد که منو دید و گفت میدونستم که برمیگردی ! دوهفته مونده بود به مسابقات من شروع کردم به تمرین کردن و دوباره با تشکر از خدای مهربونم نفر اول شدم و بازم کارت هدیه گرفتم و چقدر از جنبه ی وجهه و اعتبار و آبرو جلوی بچه ها واقعا انقدر جایگاهم بالا رفته بود اصن میگم که بهترین پاییز زندگیم تا این سن بود پاییز 96 و بعدشم دانشگاه تشکیل تیم داد که بریم المپیاد ورزشی و منم جزوشون بودم و توی یکی دیگه از رشته هامون یکی از بچه های المپیکی که توی دانشگاه ما درس میخونه اونم همراهمون بود و من واقعا چقدر به طرز عادی و طبیعی کنار این آدم قرا گرفته بودم !!!

از اون طرف باشگاهمو ادامه دادم و به خدا گفتم ببین خدایا خودت دوباره منو هل دادی توی این مسیر و میدونی که قول دادم که پول زیادی خرج نکنم یه کاریش بکن خودت و واقعا من انقدر عزیز و دوست داشتنی بودم برای مربیم که کل باشگاه هم برای خودش بود من توی روزای نزدیک به مسابقه کشوریمون از صبح میرفتم باشگاه تمرین میکردم تا 9 یا 9ونیم شب یعنی اگر بچه ها یعادی یه سانس یک و نیم ساعته میومدن تمرین ، من کل روزو میتونستم با هزینه همون یک جلسه تمرین بکنم و انگار باشگاه بابام بود اونجا و این از امتیازای شاگردای خاص اون مربیمون هست و منم رفتم توی اون گروه بچه ها -و واقعا هزینه هاشو مربیم برام نصف قیمت واقعی حساب میکرد که با جایزه هایی که از دانشگاه گرفته بودم پرداخت کردم و یه مبلغ واقعا کم در حد شاید 200 تومننشو خودم دادم که اونم باز چه اتفاقی افتاد نزدیک مسابقمون که بود دانشگاه بهمون سویشرت و شلوار ورزشی کفش کوله کلاه قمقمه و حتی جورابمون رو هم داد و حدودای 500 تمون لباس بمن دادن که در واقع من چیزی خاصی خرج نکرده بودم واقعا – و برای اینکه فضای روحیم با مسابقات آشنا تر بشه من دوست های فوق العاده ای توی باشگاه داشتم دخترای تهرانی فوق العاده مهربون با شخصیت که همه از قهرمانای خیلی خوب اون رشته هستن و من افتخار دوستی باهاشونو دارم و وقتی باهم گرم تر شدیم که اونم تاکید میکنم من کلا آدمی نیستم که زیاد برم طرف مردم و اونا بیشتر و با حرارت تر به دوستی با من علاقه نشون میدادن و تحسینم میکردن و فهمیدم که اونا هم شاگردای اساتید دیگه ای در حوزه ی موفقیت هستن و اونا هم مثل من کلاس میرن حتی دیدم که تور خارج از کشور اون استادا رو رفتن و وویس صوتی گوش میدن و خلاصه تابلو بود که هم مداریم و من اصلا از بابت این قضایا هیچ تعجبی نمیکردم و میدونستم که کار جهانه که من با این آدما که هم مدار خودمن نشست و برخاست دارم به طور طبیعی و خدا رو شکر میکردم که دارم از این بچه ها انقدر چیز میزی یاد میگریم و غرق در لطفشونم و ناگفته نماند که منم راه و رسم گرم تر شدن و ادامه ی دوستی رو کم کم یاد گرفتم مثلا در مقابل لطف های اونا که به خداوندیه خدا حتی یک شب نذاشتن من از بالاشهر تهران که باشگاهشون بود تا خوابگاه دانشجوییم تنها برگردم و اونا یا مربیم منو با ماشین مثه یه امانت میرسوندن تا دم در خوابگاهم یا مثلا آخر هفته منم باهاشون میرفتم فدراسیون آزادی تماشای مسابقاتشون و برمیگشتم منم در مقابلش کارایی که از دستم برمیومد رو انجام میدادم مثلا غذاهای خوشمزه میپختم یا میان وعده میبردم باشگاه و در حد توان خودم منم معرفتمو توی دوستی نشون میدادم و واقعا لذت میبردم این کارم و همه رو از لطف خدای مهربونم میببینم و امتحانات ترم سوم ارشدم رو هم دادم و بقیه داستان در فصل 4 زمستانی …..

« فصل 4 : زمستان »

همه ی بچه های خوابگاه برای تعطیلات رفته بودن خونه هاشون و من بخاطر تعهدی که به تیم داشتم فقط یک هفته اومدم خونه و دوباره برگشتم تهران از صبح تا شب توی باشگاه تمرین میکردم و میدونستم که دارم مراحل رشدمو طی میکنم توی این رشته …و راضی هم بودم واقعا – میدونی بیشترین خواستم از این ادامه دادن ورزش این بود که احساس میکردم با هر بار تمرین یه رشته از اعتماد به نفس سرکوب شده ی من گره میخوره و ترمیم میشه نه دنبال قهرمانی بودم نه دنبال اسمم روی زبونا بچرخه بین بچه ها نه دنبال جلب توجه فقط به طرز عجیبی احساس میکردم مرهمیه روی شاید دردی که نمیدونم چیه و از کجاست فقط میدونم خیلی باهاش حس خوبی دارم حسی که برام ارزش داره – خلاصه اینکه من تمرین میکردم و خوب بودم تا اینکه خواهرم تماس گرفت و گفت که ایمیلش براش از طرف سایت عباس منش کد تخفیف اومده در حالی که من چند شب قبلش که توی سایت داشتم با گوشیم میچرخیدم گفتم کاش منم 40درصد تخفیفو گرفته بودم تا دوره عزت نفس رو بخرم ببینم توش چی میگه استاد انقدر که میل داشتم که واقعا روی این قسمت از وجودم کار بکنم که خواهرم تلفن زد و خلاصه مامانم گفت تو واقعا حقشو داری که پولشو بهت بدم که بخریش و فکر کنم حدود 800 تمون با کد تخفیف شد و خریدمش و خوشحال و خندان بودم از این اتفاق خوب باز هم – ولی خب اون موقع واقعا نمیتونستم گوشش بدم از 9 صبح میرفتم باشگاه 10 شب برمیگشتم و تایمی نداشتم که تمرکزی بشینم پاش و موکولش کردم به تاریخ بعد از مسابقم – حالا توی همون دوران من توی باشگاه این فرصتو داشتم که با اکثر بچه های تیم ملی اون رشته آشنا بشم یا ببینمشون خلاصه فضای قشنگی بود برام فضای حرفه ای جالبی بود که من توش زودتر رشد میکردم و از این بابت راضی بودم تا موقع مسابقه من شب قبلش خیلی آروم بودم و تمرین کرده بودم و واقعا مربیم راضی بود ازم در حد 6 ماهیی که کار کرده بودم نتایج خیلی خوبی گرفته بودم و زودتر از بقیه رکوردهای بهتری رو ثبت میکردم و خب دقیقا صبح روز 30ام بهمن از خواب بیدار شدم و پیامکی رو روی گوشیم دیدم که یه شوک خیلی زیادی به بدنم وارد کرد دایی من به رحمت خدا رفته بود نصفه شبش و همون روز من مسابقه داشتم و نمیتونم واقعا اسمشو بذارم اتفاق خوب چون واقعا از لحاظ روحی شوکه بودم و زنگ زدم به خونه و مامان بمن گفت که تو باید بمونی و مسابقتو بدی بعد بیای – خب من اول شوک بودم بعد گریه کردم و چون چندین بار لابه لای وقتایی که اضافه آورده بودم جلسه اول عزت نفسو گوش داده بودم به این نتیجه رسیده بودم که آدمای با اعتماد به نفس بالا میتونن احساسات خودشونو گریه و خنده هاشونو کنترل بکنن و من به خودم گفتم که امروز روز آزمایش توهست – میتونی انتخاب بکنی که مثل یه بچه بزنی زیر گریه و توی خوابگاه همه بفهمن که عزیزی رو از دست دادی و بیان دلداریت بدن و خلاصه احتمالا یه گند اساسی به مسابقت خواهی زد و میتونی هم بگی من ناراحتم ولی ناراحتی های خودمو موکول میکنم به بعد از این تایم و خودمو کنترل میکنم – اعتراف میکنم سخت بود تنها بودم شوکه بودم دلم تا ته سوخته بود باورم نمیشد داییم فوت شده باشه صدای گریه های مامانم توی گوشم زنگ میزد و شروع کردم به بستن چمدون هام و گاهی گریه میکردم گاهی خودمو جمع میکردم تا موقعی که ساعت 12 ظهر سرویس فرستادن آماده شدم واسه مسابقه با همون برنامه ریزی که از قبل داشتم همون صبحانه همون تغذیه و پلنی که داشتم و رفتم سالن خب خیلی غم از چهرم میبارید و چشمامم ورم داشت ولی به هیچ کسی نگفتم چه اتفاقی افتاده فقط هم اتاقیم تا اونجا اومد باهام که همراهم باشه و یهو حالم بد نشه و یکی از بچه های اونجا که اومد خصوصی ازم پرسید چه اتفاقی افتاده و براش گفتم و گفتم نمیخوام بقیه بدونن چون میان که مثلا همدردی بکنن بعد من کلا بهم میریزم – خلاصه با توکل به خدا شروع کردم همه چیز خیلی خوب پیش رفت تنها ضعفم ضعف بدنی بود که از صبحش گرفته بودم و زانوهام دایما خالی میکرد و میتونستم مثل رکورد باشگاه بهتر باشم توی اون مسابقه ولی خب خلاصه بگم که من نفر هفتم کشور شدم در حالی که 4 نفر اول دانشجوهایی بودن که عضو تیم ملی بودن و من میدونستم که واقعا رکورد اونا رو نداشتم ولی خب بهر حال توی جایگاه خوبی ایستادم بعدش مربیم در جریان این قضیه قرار گرفت خیلی راضی بود – میگفت بهت افتخار میکنم کار بزرگی کردی که امروز اومدی و موندی و توی رقابت شرکت کردی و خب این قدرتی بود که من فقط و فقط بخاطر تکرار و زمزمه ی این فایل ها و این نوشته ها توی این مدت داشتم و بعدشم برگشتم بلیط گرفتم و اومدم خونمون – مراسمو گذروندیم در حالی که من به چشم میدیدم که مامانم با صبر بیشتری این واقعه رو داره هضم میکنه و باهاش کنار میاد – یکماه اسفند رو کنار خانوادم بودم اتفاق خوب میتونه همین باشه که کنارشون بودم مراقبت کردم خیلی موقع ها با مامانم صحبت کردم آرومش کردم و خیلی زود خیلی زود …

المصور

میخوانمت با نام المصور ، تا از نو بسازی همه ی آنچه را که در دلم ویران شده بود …

هرجا سخنی ،آیه ای ، دعایی به دلت خورد ….بایست

مبادا یک وقت بگذری و بروی …صبر کن

رزق معنوی خیلی مخفی تر از رزق مادی ست ، یک نفر از دری و دیواری میگوید و در حقیقت خداست که با زبان دیگران با شما حرف می زند !

سلام و عرض ادب و تبریک سال 97 به خانواده ی دوست داشتنی و پدر معنوی من استاد سید حسین عباس منش عزیزم

از پروردگار مهربونم ممنونم که امروز به نمایندگی از خانواده ی 5 نفرمون اینجا قصه ی خودمونو براتون مینویسم و امیدوارم که حتی یک مثال اون هم توی دل اونی که نیاز داره این صحبت ها رو بشنوه نور ایمان و صبری رو روشن بکنه و ما هم به نوبه ی خودمون به زیباتر شدن جهان هستی کمک کرده باشیم ، این قصه رو در 4 فصل بنام های بهار ،تابستان ، پاییز و زمستان تقسیم بندی میکنم و خدمتتون مینویسم و قبلش هم یک مقدمه ای برای اینکه با روند آشنا بشین که چی شد و چه کردیم و چه می شود …البته ما این شمردن اتفاقات خوب زندگیمونو در سال 96 قبل از سال تحویل انجام داده بودیم و لفظا به خودمون یادآوری کرده بودیم ولی این پست مجالی رو به وجود آورد که دقیق تر از اعضای خانوادم بپرسم و بنویسم و اینجا کل قصه رو بگم براتون ))

مقدمه :

ما یه زندگی عادی داشتیم خونه ای ماشینی ای و یه تیکه زمین واسه بزرگ شدن ماها و آیندمون و یه محل کار ، تا اینکه این خواسته تومون به وجود اومد که خونمونو بزرگترش بکنیم و اون نقشه ای رو داشته باشه که همیشه توی فیلم ها میدیدم و آرزومون بود ! توی اون روزا بقیه فامیل هم دستی به سرو روی خونشون کشیده بودن و مامان میگفت منم دوست دارم که خونمون فلان باشه و بهمان باشه و دو روز دیگه واسه تو خواستگار میاد شیک باشه و … خلاصه منزل قبلی رو تخریب کردیم و شروع کردیم به ساخت و ساز ، وسطای کار به خاطر باورهای اشتباه و ضعیفی که همیشه داشتیم که هیچ وقت متوجه نشدیم که درآمدمونو چطور خرج کردیم و کجا رفت و با افزایش قیمت مواد و مصالح و تورم و فشارهای اقتصادی هم زمان شد و پول ما برای ادامه ساخت تمام شد ! هر کسی پیشنهادی میداد و بیشتریا میگفتن بفرروشین نیمه کاره و یه خونه نقلی بخرین و دوباره همون روند قبلی …. بابا تصمیم گرفت بزنه توی دل کار و ادامه بده و با وام گرفتن و فروختن اون یه تیکه زمین پس اندازمون کارو پیش ببره و خلاصه 2 سال طول کشید تا ساختمون ساخته شد چون زمان میبرد که مثلا منتظر درست شدن وام باشیم و کار تعطیل میشد تا پول بیاد دستمون –خلاصه زمینو زیر قیمت فروختیم و توی سال 94 و 95 اوضاع به حدی رسید که به خاطر قسط های معوق بانکی بابا هر چند ماهی از این بانک وام میگرفت و به اون بانک میداد و خلاصه ما به 9 تا بانک بدهکار شدیم !!! با بهره های 28 درصدی و 22 درصدی و ….یه اوضاع بی ریخت مالی – هر روز با ضامن هامون تماس میگرفتن گاهی جلوی حقوق بعضیاشونو میبستن و خلاصه ما ماشین زیر پامونم فروختیم و یه پراید خریدیم برای گذروندن زندگی !!! از اینکه بابا قرص فشار مصرف میکرد .وزنش به بالای 110 کیلو رسیده بود صورتش چروک افتاده بود ما نمیخندیدیم مامان بشدت لاغر شده بود قرص افسردگی دکتر براش تجویز کرده بود و بهرحال چون میخوام یخورده راحت تر بنویسم اینجا ما شبانه روز در معرض بددهنی ها و اعصاب خراب بابا بودیم و کلا روزی صدبار لعنت میفرستادیم که برای چیمون بود این خونه رو ساختیم که به این دردسر افتادیم و قسم میخورم توی اون دو سه سال حتی یک خواستگار هم برای من نمیومد ! و اما جلوی فامیل و مردم صورت خودمونو با سیلی سرخ نگه داشته بودیم هر چی طلا داشتیم و دارایی که میشد بفروشیم رو فروخته بودیم و….

و اما شرایط من چطور بود توی اون اوضاع ؟ اعتراف میکنم که من در رفاه کاملی زندگی میکردم و اصلا کاری نداشتم که شرایط چطوره که حالا یا بخاطر خودخواهی بود یا نپختگی و بی مسئولیتی بود یا حتی باورهای اشتباهی که از بچگی توی ذهنم کاشته بودن که تو دختری و اصلا وظیفه مالی بر گردنت نیست و بعدا هم وظیفه شوهرته که خرج زندگی رو بده و دختر بابا قربونش برم فقط باید به فکر درسش باشه و ادامه تحصیلش و …منم چند سال پیش که اولین بار در با استاد عباس منش آشنا شدم و توی کلاسای تندخوانیشون شرکت کرده بودم و بعدش بدنیال یک موفقیت و خوشحالی بزرگ واقعا برای کل خانواده که من توی یه دانشگاه تراز اول دولتی قبول شدم فوق لیسانس و من دیگه خیلی به خودم افتخار میکردم و خب مایه سربلندی خانواده هم بودم و همیشه هم از استاد عزیزم تشکر میکنم که چطور با آموزه هاشون منو توی مسیر درسی در یک مسیر درست قرار داده بودن از این رو خانواده من کم کم به استاد عباس منش توجه کردن و دیگه این پیگیری های منو از سایت و خرید محصولات و …یه چیز فانتزی نمیدیدن و خودم دایما میگفتم که آقا من از بس که با این سایت همراه بودم همیشه خوش شانسم توی درسام !! و نفر اول هرجایی هستم که توشم ! و قصه از اینجا شروع میشه :

« فصل 1 : بهار 96 »

این عید هم مثل عیدای سه چهار سال اخیر ما بخاطر پول کافی نداشتن نتونستیم که به مسافرت بریم و توی خونه موندیم و دایما مشغول دبد و بازدید و رسم و رسوم !!اما امسال یه فرقی داشت من از قبل عید 5تا کلیپ شاد که توش عکس از تمام آرزوهامون بود ساخته بودم و همه به اونا نگاه میکردیم یه فلش 16 گیگ هم خریده بودم پر از فایل های رایگان سایت و کتاب رویاهایی که رویا نیست رو پرینت گرقتم 4فصلشو و صحافیش کردم و مطالعه کردیم و همینا یه حال یکم بهتری بهمون میداد و ما با صبر و حوصله بیشتری از مهمونا پذیرایی میکردیم و امیدوار بودیم که اوضاع بهتر می شود و یخورده کوچولو آروم تر بودیم نسبت به اون فضای متشنج قبلی –با هندزفری به فایلای رایگان گوش میدادم و به خودم نوید روزهای بهترو میدادم مخصوصا با اون فایلی که استاد با اون تیشرت سفیده گذاشته بودن که گفتن که یه دخترجوانی تمام عید رو روی یه دوره ای کار کرده بعدش کلی اتفاقای خوب واسش افتاده بعد از عید ماهم اونو به خودمون نوید دادیم و گفتیم احتمالا ما هم شبیه اون دختره میشیم البته بیشتر خوده من اینطور فکر میکردم و بعدش شرح این داستان دختر خوش شانس رو با ماژیک وایت برد از بالا تا پایین آینه دراور اتاقم نوشتم و هر روز میخوندمش و همه ی اینا مستنداتش و عکساش هستن از اون روزا – خلاصه ما از12 شب مهمون و مهمونی بازی خلاص شدیم و انگار که بمن یه چیزی الهام شده بود یه انقلاب درونی بود انگار – خانوادمو جمع کردم و در کمال اقتدار و محکم بودن ازشون خواستم که سکان کشتی زندگی رو به اندازه یکسال ( 1396) به دستای من بسپارن و گفتم که هیچ فرقی بین من و یه پسر نیست که اگر پسر بودم بابا زودتر از اینا به من اجازه دخالت توی امور مالی رو میداد ولی من هیچی کمتر از عقل یه پسر ندارم به اندازه خودم عاقلم و تحصیلکرده و موفقم همونطور که توی درسم تونستم یه مسیری رو درست برم همونطورم میتونم پیش برم و قول دادم اگر وضعیت بدتر شد و ما مجبور بودیم که دیگه خونه رو بفروشیم یعنی تنها دارایی مون اینو بذارن به جای سهمی از جهیزیه ای که قراره بعدا بمن بدن ! یعنی اگر ضرر شد دیگه من ازشون جهیزیه نمیگیرم !انقدر با ایمان حرفمو زدم که بابا و مامان بجز سکوت چیزی نتونستن بگن و تایید کردن –و اتفاقات خوب شروع شدن ….یه دفتر آوردم و تمام 9تا دفترچه ی بانکی رو و با ی ماشین حساب ساعت ها حساب کردم بدهکاریو مانده حساب و سود و بهره و معوقی و قرض های دستی از افراد و ..حساب کتاب درآمد ماهیانه رو و اولویت های پرداخت های واجب رو لیست ضامن ها رو و …. خلاصه کردم دسته بندی کردم و نتیجشو توی یه نشریه دیواری بزرگ با جدول کشی و …نوشتم و براشون توضیح دادم که نقشه ی راهمون چیه ! باید چیکار بکنن و چطور عمل بکنن و تیکشو بزنن ! برای خودم ی خرجیه ماهیانه 500هزارتومنی تعیین کردم و قول شرافت مندانه دادم که با همون بگذرونم ولخرجی نکنم حساب جیبمو داشته باشم و اگر زنگ زدم بهشون و درخواست پول داشتم یعنی شبیه رفتارای گذشتم قول گرفتم که برام نفرستن !

و برگشتم تهران سر ادامه درس و دانشگاهم – بهار قشنگی داشتیم توی اردبهشت ماه من از طرف دانشگاه اسمم برای سفر شمال درومد و اولین بار تونستم دریای شمالو و اون آب و هوای قشنگ و لطیفشو بفهمم اونم با تمام امکانات لوکسی که دانشگاه برای بیست نفرمون فراهم کرده بود و اینا لطف خدا بود و از اون طرف مامان و بابا و خواهر و داداشمم به اطراف شهر تریپ داشتن و حالشون بهتر و بهتر داشت میشد و ما باهم در ارتباط بودیم و من ازشون گزارش مار اهیانه میگرفتم و بگم که در آمد ما حدادای 5 میلیون در ماه به طور میانگین بود اون موقع – خلاصه اینکه من بسیار منظم درسمو خوندم توی هزینه هام صرفه جویی کردم اگر تفریحی میخواستم برم با دانشگاه میرفتم و همون موقع به فکر بیشتر کردن درآمد محل کار بابا بودیم – توی یکی از اولویت هامون یکسری کارها که واجب بود برای افزایش فروشش و هزینه ای حدود 1میلیون داشت هم توی همون بهار انجام داد چون گفتم که این یه سرمایه گذاریه که الان انجامش میدی ولی بعد که درمدت بالا رفت نتیجشو میبینی و همین طورم شد . من از خرداد دوره ی عشق و مودت رو شروع کردم و قبلا خریده بودمش ولی انگیزه ی گوش دادنشو زیاد نداشتم اما توی سال 96 بشدت دوست داشتم که رابطه ی عاطفی و عاشقانه ای برای خودم داشته باشم خصوصا اینکه بهر حال سرمو که از روی کتابام برداشتم دیدم تمام دوستای دوران دبیرستانم ازدواج کردن و دوستای دانشگاهیم هر کدوم توی ی رابطه ای هستن و خلاصه چون کلا رابطه ای با پسرا نداشتم خب طبیعی بود که تنها بودم – کلا فقط با احترام رفتار میکردم باهاشون ولی توجهی نداشتم و ته دلم خودم میدونم که چه باورایی داشتم نسبت بهشون که اینا رو از گذروندن دوره عشق و مودت توی خودم بیرون کشیدم و از اون جبهه هم به مامان دوره راهنمای عملی دستیابی به رویاها رو دادم و چون بابا کلا توجهی نداشت به این برنامه ها فقط مامان همراهیم کرد ولی خب ما هم انتظار نداشتیم بابایی که سراسر وجودشو فشارهای مالی و فکرای مسموم گرفته الان بشینه پای دوره ها و …همین که به من همچین اجازه ای داده بود و سکوت کرده بود کافی بود و بهار به استقبال تابستان رفت ….

« فصل 2 : تابستان »

با تموم شدن امتحانات ترم دوم دانشگاهم تصمیم گرفتم که برگردم شهرستان و 3ماه تموم روی خودم کار بکنم واقعا نیاز به تنهایی داشتم نیاز به فکر کردن تازه فهمیده بودم که تمام زندگیمو فدای درس کرده بودم و برای ادامه به دوره ی عشق و مودت و کنار خانواده موندن و کمتر شدن هزینه هام برگشتم و فقط یه باشگاه توی کوچمون داشتیم اونجا ثبت نام کردم ایروبیک که ورزشی بکنم و بعدش خودمو توی اتاقم حبس کردم ولی یه حبس شیرین و لذت بخش – کل تابستون 96 رو من توی اتاقم بودم از صبح که بیدار میشدم کتاب صوتی معجزه سپاسگذاری رو روز به روز گوش میدادم و تمرینشو مو به مو توی دفترم مینوشتم برای خانواده صبحانه آماده میکردم بعد فایل عشق و مودت گوش میدادم و دوباره تمرینشو در زمینه باورها و حتی پیدا کردن الگوهای خوب میگذروندم و بعد شروع میکردم به غذا پختن و اینبار تصمیم گرفتم خودمو ارتقا بدم توی آشپزی و شروع کردم به سرچ صفحه های اینستاگرامی آشپزی و اپلیکیشن بی نظیر ساناز سانیا رو نصب کردم و یاد گرفتم که چطور غذاهایی با طعم بهتر بپزم و از این کار تا عمق وجودم لذت میبردم و احساس میکردم دارم پیشرفت میکنم بعدشم دیگه فایل های رایگان وگوش میدادم و یه برنامه روتین گذاشته بودم واسه خودم که از صفحه ی 1 دوره ی عشق و مودت میرفتم نظراتو میخوندم چون اوابل دوره برمیگشت به حدودای یک و نیم سال پیش و کلی کاربر از تجربیاتشون نظر گذاشته بودن و من میخوندم و توی بخش عقل کل هم میخوندم جواب سوالاتو و باید بگم که 4 تا خواستگار بسیار خوب برای من اومد بدون اینکه من اصلا کار خاصی انجام بدم !!!