چندبرابر کردن درآمد در یک سال | قسمت ۱ - صفحه 74

سلام به استاد عباس‌منش عزیزم و مریم جانم و همه دوستان عزیز.

استاد نازنینم صدها هزار بار ازتون سپاسگزارم. اصلاً زبونم قاصره از سپاسگزاری. ❤️

استاد من دو ساله که این فایل ها رو گوش می دم. همون دو سال پیش، اولین بار که فایل رو شنیدم، تعهد دادم.

یعنی در سیو مسیج گوشیم تعهدم رو نوشتم‌.

در این دو سال من روی فایل های رایگان کار می کردم.‌ شبانه روز اونها رو گوش می کردم. ولی به قول شما، به صورت تمرکز لیزری و مثل آرنولد شوایتزینگر نه که روزی هشت ساعت بنویسم و تمرکز صددرصد داشته باشم.

با این همه، موفقیت های خوبی به دست آوردم. مهم تر از همه ناامیدی و احساس ناتوانی و تنهایی عمیقی داشتم که این احساس عوض شد.

حالا در همه مراحل خدا رو کنار خودم می بینم.

از تنهاییم خوشحالم. آرامش دارم و امیدوارم.

تغییرات خیلی مثبتی در زندگیمون رخ داده.

من دو ماه بعد از اینکه اون تعهد رو در گوشیم نوشتم و شبانه روز فایل می شنیدم، خیلی هدایتی تونستم کلاً با حدود صدوپنجاه میلیون تومن در خرید یک آپارتمان کوچیک سهیم بشم. یکی از آشنایان برای خرید خونه پول کم داشت. من هدایت شدم که برم جلو و باهاش شریک بشم. پیشنهاد دادم. پذیرفت ولی گفت صدوپنجاه خیلی کمه. حداقل باید سیصد تومن داشته باشید.

استاد تمام پس انداز من که بخشی از اون طلاهام بود، صدوپنجاه تومن می شد. و حدود صدوپنجاه تومن دیگه پول کم داشتم.

استاد خیلی معجزه وار، توی شرایطی که هیشکی پول به کسی قرض نمی ده، بدون اینکه من به کسی رو بندازم، یک نفر که در جریان کارم بود، خودش گفت که به من پول قرض می ده. گفتم این همه پول رو که نمی شه قرض بدی.‌ تازه من درآمدی ندارم که بخوام پس بدم. بنابراین تو هم در آپارتمان شریک شو. چون من اصلاً توانایی پرداخت این قرض رو ندارم.

گفت نه، به هیچ وجه شربک نمی شم. هر وقت داشتید، همین مقدار پولی که الان دادم رو پس بدید.

استاد خلاصه من فهمیدم که این هدیه و قرض خداست. پذیرفتم. و خونه رو خریدیم.

و دو ساله که اون رو اجاره دادیم.

و بگم که هنوز هم اون بنده خدا پولش رو پس نگرفته. گفته نیاز ندارم. و خب ما هم هنوز نتونستیم فراهم کنیم.

و یه اتفاق معجزه‌وار دیگه اینکه استاد، در شرایطی که اجاره خونه ها دو سه برابر شده، امسال برای ما موقعیتی پیش اومد که خدا رو صدها هزار بار شکر، دیگه اجاره نمی دیم. با پول پیشِ کم در یک آپارتمان خوب ساکن هستیم و اجاره پرداخت نمی کنیم. خدای وهابم شکرت.

استاد شما می گید ثروت فقط این نیست که پول به دست بیاری. همین که پول از دست ندی هم خودش ثروته.

و این در زندگی من اتفاق افتاده.

اما استاد عزیزم، مشخصاً در مورد درآمد، وضع من تقریباً از سال ۹۹ که تعهد دادم و در گوشیم یادداشت کردم، هیچ تغییری نکرده.

هی فکر می کردم که چرا. چرا سه برابر که هیچ، حتی یک برابر هم نشده.

تا اینکه دو سه روز پیش، موقعی که داشتم شاید برای بار هزارم سه تا فایل «چند برابر کردن درآمد در یک سال»، قسمت های ۱و ۲ و ۳ رو گوش می کردم، یهو شنیدم که گفتید

«امیدوارم تعهدی رو که گفته شد در یک دفتر خیلی خوشگل و قشنگ نوشته باشید»

استاد یکدفعه این جمله تو گوشم زنگ زد. دری از آگاهی به روم باز شد… کلی وجوه مبهم برام آشکار شد و یکی از ترمزهام رو پیدا کردم…

خدایا چرا من این نکته رو تا حالا نگرفته بودم؟

استاد عزیزم من، نمی دونم چرا، این تعهد رو فقط در گوشیم یادداشت کرده بودم.

و فکر می کردم حالا فرقی نمی کنه که.

ولی انگار فرق می کرد.

من دو تا نکته دریافت کردم:

یک نکته، همون اشاره شما به نون والقلم و ما یسطرون بود.

که خدا به قلم سوگند می خوره.

و اینکه نوشتن انرژی خیلی زیادی داره.

من این انرژی رو جاری نکرده بودم.

نکته دیگه اینکه استاد، این ترمز رو پیدا کردم که من توی این دو سال هیچ وقت دلم نیومده پول بدم و به قول شما «یه دفتر خیلی خوشگل و قشنگ» بخرم.

اصلاً در مدارش نبودم. این قسمت حرفتون رو انگار نمی شنیدم استاد. یعنی می شنیدم ها، ولی مغزم دریافتش نمی کرد.

من همه یادداشت ها و شکرگزاری ها و تمرین های عزت نفس و دوازده قدم رو، هر کدوم رو، در یک سررسید می نوشتم.

سررسیدهایی که هر سال رایگان به دستمون می رسید.

و من به خودم می گفتم حالا واسه چی برم پول بدم دفتر بخرم؟ اینا هست دیگه. حیفه.

و چند روز پیش یهو گفتم آهان! اینه.

من خودم رو حتی لایق یه دفتر خوشگل و قشنگ هم نمی دونم. چه برسه به درآمد چند برابری و ویلا و ماشین و…

و اینم بگم که خود پروسه خرید دفتر و بعد نوشتن توش هم سه چهار روز طول کشید. انگار یه چیزی مانع می شد. یه اتفاقی می افتاد و نمی شد خرید کنم. و وقتی هم خریدم همون روز نتونستم بنویسم. فرداش توی دفتر نوشتم.

بعد احساس کردم خود این یکی از ترمزهای من بوده.

خلاصه که استاد جونم، من دو روز پیش، در

دفتر خوشگل موشگل خودم، تعهدم رو نوشتم. تعهد دادم که تا یک سال دیگه درآمدم حداقل سه برابر و بیشتر افزایش پیدا کنه.

توضیح اینکه الان شغلی ندارم. ولی از همون دو روز پیش یک کار کوچیک رو شروع کردم که منتظر نتیجه هستم.

به خدای خودم گفتم که من قدم برداشتم و شروع کردم. بقیه ش با تو.‌ تو راه رو باز کن.

استاد عزیزم، بگم که جلد دفترم پر از درخت های سبز انبوه و یه رودخونه است. اون وسط درخت ها هم یه چادر قرمز رنگ برپاست. خیلی قشنگه.‌ تقریباً شبیه پرادایسِ رویایی و زیباست.