نشانه من برای واضح شدن قدم بعدی - صفحه 28

به نام الله

روز 83ام روزشمار من

سلام بر استاد عزیز و ممنون بخاطر این سایت بی نظیر

میخوام یه موضوع جالب از خودم مثال بزنم. دو روز پیش دخترم داشت در مورد برنامه پایتون و برنامه نویسی سوال میکرد و میگفت مامان چقدر آسونه . یعنی همینه برنامه نویسی . ما مینویسیم مثلا 20 بعلاوه 20 و جواب را میدهد . منم براش توضیح دادم ( من اخه رشته کامپیوتر خوندم در سال 72) که کامپیتر فقط 0 و 1 است و شما هر چی بهش بگی با برنامه اون بهت جواب میده . یعنی هر چی داده داری با توجه به برنامه و اجرای آن، کامپیوتر بهت پاسخ میده . همین . گفتم مغز هم همینکار را میکنه . مثلا وقتی به یه بچه که کوچیکه میگی این داغه و جیزه . اون دست میرنه و گرما را حس میکنه از اون به بعد باورش برای چیزهای داغ جیز است.

و گفتم مثلا به یه بچه اگه اشتباهی یه چیز ترش بدی و بگی این تلخه . اون پس از مزه کردن باور میکنه این تلخه. چون اون به عنوان باور براش شده‌. حالا بزرگ که شد دید ای بابا این اشتباهه . این یعنی ترش. حالا باید اینقدر ترش بخوره و حسش را عوض کنه و به مغزش دستور بده تا این پیام بیاد جای اون.

جالبه دخترم گفت ولی اون پیام اولی میمونه. گفتم آره ولی میره زیر زیر و اگر این باوره درست رویش بیاید و تکرار بشه دیگه دسترسی به اون کمه.

میبینید من تمام درس های خودم از استاد را بدون اینکه بفهمم با گفتار خودم به دخترم ، انگار به خودم میدادم.

شاید اصلا دخترم متوجه منظور من نشد و یا انچه باید درس میگرفت گرفت ولی برای من جالب بود که همه چیز را با منطق برنامه نویسی گفتم و از اونجا به باورها رسیدم.

دقیقا همینطوره که یه باور غلط که در بچگی در ذهن من نشسته باید برای تغییرش همه حواسم بکار بیفته و مهمتر از همه اینقدر تکرار بشه تا داده قبلی بره زیر زیر و دسترسی بهش سخت باشه . به همین راحتی خدایا شکرت.

و خودم توی ذهنم آوردم که توی برنامه نویسی ما دیتا بیس که میخوندیم یه موصوع پوش و صف بود که داده ها را بر طبق صف خونده بشه پس آخرین داده که میدیم خونده بشه . پس وقتی داده های جدید زیاد بشه دسترسی به داده های زیرین سخت تر میشه . و این همون باورهای جدید ماست.

استاد همیشه میگن مثل رنگ سفید که به روی سیاه بزنیم اون رنگ سیاه زیر زیر هست اما ما اینقدر رنگ سفید میزنیم که دیگه دسترسی به اون رنگ سیاه نداشته باشیم.

خدایا شکرت بخاطر این اگاهی. که من برگشتم به نزدیک 27 و 28 سال قبل که تازه کامپیتر توی ایران اومده بود و بچه های هم دوره من میدونن که برنامه نویسی اون موقع چقدر سخت بود و ما با داس کار میکردیم و جالبه اینها یکدفعه برای من ران شد. بعد اینهمه سال که میگفتم اینهمه درس خوندم هیچ جا ازش استفاده نکردم.

و جالب تر ازهمه این بود که به دلم افتاد که برم و وقتشه قسمت سوم کتاب رویاهایی که رویا نیستند را بخرم. نمیدونم چرا ؟ حسم بهم گفت برو توی اون قسمت چیزهای جدید هست که مربوط به الان توئه.

وای خدایا اینهمه شگفتی اینهمه هدایت درست.

اصلا این قسمت کتاب را خوندم انگار خیلی چیزای دیگه برام واضح شد‌ .

احساسات ما و آلارمی که احساسات به ما میدن.

خدایا شکرت.

دوست داشتم در اینجا از هدایتم اونم به درست براتون بگم و دقیقا این فایل هم برای روزشمارم اومد. همه چیز با هم برای من اتفاق افتاد.

و گفتم جدیدا تمام حرف هایی که برای تایید خودم و فهمیدن خودم باید بزنم یکدفعه در جایی و به کسی از زبان خودم زده میشه . شاید اون طرف اصلا متوجه نشه ولی این حرف ها برای خودمه. انگار خدا با زبان خودم بهم میگه. خدایا شکرت

من واقعا توهم نزدم و دارم اینا را لمس میکنم.

خدایا شکرت بخاطر این مسیر سبز سبز.

و استاد عزیز و مریم جان و دوستان هم مدار من ازتون ممنونم . متشکرم

خیلی خیلی دوستتون دارم

سپاسگزارم