تنها راه گذار از ثروت، تجربه ثروت است - صفحه 25 (به ترتیب امتیاز)

دوست عزیز سوالتون اتفاقا مدتی سوال ذهن من هم بود اینکه مگه اصلا ثروت بده که باید ازش بگذریم یعنی برداشت اشتباهی که من از حرف های استاد داشتم این بود که انگار ثروت یه مانع هست در سر راه رسیدن به خداوند و من هر وقت این مانع رو عبور کردم و ازش گذشتم میتونم به خدا برسم و تناقض داشت با این آگاهی که هر چقدر ثروتمندتر نزد خداوند محبوب تر، اما الان با بهتر شدن باورم به درکی منطقی تر رسیدم و میخوام برای شمام توضیح بدم تا برای خودم هم مروری باشه و اینکه تونسته باشم کمکی کنم تا کمی گره های ذهنی شمام باز بشه.

اگر هرم مازلو رو مطالعه کرده باشید در قاعده ی هرم نیازهای اولیه ی انسان قرار داره مثل خوراک و پوشاک و هر چی به سمت راس هرم حرکت میکنیم خواسته ها از حالت ماده خارج میشه و حالت متافیزیکی تر پیدا میکنه، منظور از رسیدن به مادیات و گذر کردن از اون ها هم همینه یعنی تا نیازهای اولیه ی انسان و خواسته های مادی مرتفع نشه انسان ذهنش آزاد نمیشه برای اینکه کانون تمرکزش رو برداره از روشون و فضایی باز کنه توی ذهنش برای فکر کردن به موارد دیگه.

ثروت های دنیا براش انتهایی نیست خواسته های ما هم انتهایی نداره کلا زندگی مسیره و مقصد نیست که بگیم رسیدیم و تمام گذر کردیم اما ما با رسیدن به مادیات هر چه بیشتر برسیم شکل وجودیمون ظرفمون نوع خواسته هامون تمایلات و رغبت هامون تغییر میکنه.

این با داشتن ثروت منافاتی نداره یکی هست که داره اما چون فقط توی حسابشه خرج نمیکنه و خواسته هاشو تجربه نمیکنه و به خاطر باور کمبود چسپیده به پول توی حسابش و اون رو منبع امنیت خودش میدونه هیچ وقت پر نمیشه سیر نمیشه و ازش نمیگذره و اینجور شخصیتی چون خرج نمیکنه و به جریان نمیندازه ثروتش رو نمیتونه ثروتمند بشه و در یه حدی متوقف میشه اما یکی هست به ثروت میرسه و خرجش میکنه و آی ویش هاش رو پر میکنه این آدم ذهنش رها میشه از اون خواسته و میتونه به خواسته های دیگه اش فکر کنه که اغلب کمی متافیزیکی تر میشن.

منظور استاد از گذر از مادیات رها شدن ذهن ما از درگیری برای داشتن اش هست رها شدن ذهن ما از حرص زدن برای رسیدن بهشون هست انگار هر چی آدم بیشتر میرسه آروم تر میشه و ایمانش از اینکه به بعدیا هم میتونه برسه بیشتر میشه و منظور استاد از رسیدن به مادیات و گذر از اون ها همین رها شدن ذهن و کانون توجه هست، الان برای افرادی مثل استاد رسیدن به ثروت بیشتر حکم‌ مرگ و زندگی رو نداره بلکه تبدیل به یه بازی شده بازی ای که جذابیت اش براشون به علت پروسه ی خلق و دیدن و احساس حضور خدا در طول مسیر رسیدن به خواسته اس و در نهایت اعتماد به نفس و عزت نفس بعد از رسیدن به اون خواسته و حرکت برای خواسته ی بزرگتر.

بله به دست آوردن ثروت براش انتهایی نیست اما از یه جایی به بعد از اون فضایی که اکثریت مردم داخلش هستن و درگیرش هستن رد میشه آدم و شکل شخصیت آدم عوض میشه و بیشتر لذتاش درونی میشه مثل بیل گیتس که میگه ثروت برای من با یه بستنی قیفی تفاوتی نداره یا یکی مثل وارن بافت که تو خونه چن سال پیشش زندگی میکنه و ماشین سی سال پیشش رو سواره یا یکی مثل ایلان ماسک که خونه هم نداره از خودش تماما فروخته کانکس زده توی کارخونه اش و اونجا داره زندگی میکنه و من این الگو رو توی خیلی از کارآفرینای مطرح دیدم انگار لذتایی رو دارن تجربه میکنن که ماشین مدل خیلی بالا یا خونه ی خیلی بزرگ اون لذته رو نمیده بهشون یعنی کار و فعالیت در حوزه ی مورد علاقشونه که لذت واقعی رو داره بهشون میده اما اینا همشون در برهه ای از زندگی خونه و ماشین خیلی لاکچری رو تجربه کردن و الان به خواسته ی خودشون ازش عبور کردن حتی کارآفرینایی مثل مانی خوشبین که کلکسیونی عظیم از ماشین های به روز دنیا رو دارن هم لذتشون فیط سوار اون ماشینا شدن و لذت بردن از سواری ماشین نیست خود مانی خوشبین هم لذتش توی یادگیری هست یادگیری از تحلیل ماشین و امکاناتش و سایت زده کانال یوتیوب زده و داره لذت میبره از فعالیت در حوزه ی تکنولوژی ماشین های روز دنیا، میخوام بگم درسته که جاده ی ثرون انتهایی نداره اما به یه حدی از رشد از نظر مالی که رسیدیم انگار بقیه ی مسیر رو یه جور دیگه طی میکنیم آرام تر با ایمان تر و متوکل تر…

من وقتی چند سال پیش از کارمندی استعفا دادم و وارد مسبر کارآفرینی شدم خیلی سرزنش شدم و بیشترین سرزنش از سمت کسانی بود که یا خودشون کارمند بودن و به سختی و زجر زیاد به این شغل رسیده بودن یا آرزوی کارمندی رو داشتن که سرزنش بیشتر از سمت قشر دوم بود کسانی که مدت زیادی تلاش کرده بودن نتونسته بودن کارمند رسمی بشن و آرزوشون حقوق و مزایا و بیمه بود و برای من خیلی عجیب بود ابن رفتارشون بعدش متوجه شدم من چون از این چندرغاز حقوق سر ماه پر شدم ازش گذشتم و اینا چون هنوز بهش نرسیدن اینقدر حرص میزنن، من اگر نرفتا بودم سراغ کارمندی اینطور با تمرکز نمیتونستم بیوفتم روی کارآفرینی مث خیلی از افراد که توی شغل و کسب و کار شخثی خودشون هستن اما آرزوشونه برن یه حا وایستن کارمند بشن و به قول خودشون دغدغه ها و مسئله های کسب و کار شخصی رو نداشته باشن چبزی که از نظر من مسئله نیست خود خود لذت و عشق و حاله.