“سفر”، یکی از اعجاب آمیزترین بخش های همیشگی زندگی ام بوده. گویی بخشی وسیع از وجودم نمی تواند هر روز صبح، فقط یک منظره را ببیند و یک فرایند تکراری را روزانه انجام دهد.
حتی اگر در زیباترین مکان جهان باشم، نوایی در درونم می گوید:
“زیبایی های جهان خداوند بی انتهاست و تنها راه تجربه شان، سفر در دل ناشناخته هاست”
در حقیقت، “سفر” نه فقط هماهنگ با وجود من، بلکه هماهنگ با وجود هر آدمی است که در این کره خاکی حضور دارد. چراکه دلیل حضورش در اینجا، اشتیاقش برای تجربه سفر به دل ناشناخته های این جهان بوده.
یادم می آید در “دوره های ۲۱ جلسه ای آموزش قوانین کیهانی” نیز، ختم کلام هر دوره، “سفر به دل طبیعت زیبای خدا”، بود. زیرا باور دارم، خداوند مهم ترین قوانینش را با شگفتی های جهانش و تأمل و تدبر در آنها، به ما می آموزد. برای همین، می خواستم “طبیعت”، معلم آخرین جلسه باشد.
تجربه حضور در دل زیبایی های طبیعت از جنگل، کوه، دریا تا حتی بیابان، درسهایی به ما می آموزد که با آموزش های هیچ استاد زبده ای، قابل جایگزین نیست.
سفری که با هم آغاز می کنیم، قرار است سفر به دل ناشناخته هایی و زیبایی باشد که تجربه شان، اساس پیشرفت های ماست. مواجه شدن با تک تک مکان ها، آدمها، امکانات و زیبایی هایی که در این جهان بوده اما ما از آنها بی خبر بوده ایم، خواسته هایی را در وجودمان شکل می دهد که ظرف وجودمان را رشد و به زندگی مان عمق می بخشد.
ما تنها تا زمانی زنده ایم که خواسته ای برای خلق داشته باشیم. زیرا قرار بوده که دستان خداوند باشیم بر روی زمین، تا آن را گسترش دهیم و گسترش جهان همواره به وسیله خواسته های محقق شده مان، انجام شده است.
بی نهایت مشتاقم تا همدل با هم، فارغ از قوانین و مرزهایی که آدمها، روی این کره خاکی کشیده اند، با سیر و سلوک، درک وسیع تری از نعمت ها، فرصت ها و زیبایی های بی انتهای جهانی داشته باشیم که خداوند بدون هیچ حد و مرز و محدودیتی، برایمان آفریده. تا با تجربه اش، اجازه حضور نعمت ها و زیبایی هایی اینچنین را، به زندگی مان ببخشیم.
امروز تمامی وسایل سفر را مهیا نمودم. خواستم به شما هم اطلاع دهم تا چمدان های تان را ببندید. اما نکته مهم این سفر، آسان گرفتن و لذت بردن است.
اطلاعات بیشتر درباره دوره جهان بینی توحیدی
به دلیل محتوای این فایل، فقط شامل فایل تصویری است
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- دانلود با کیفیت HD211MB18 دقیقه
بنام الله، بنام رب العامین
می نویسم، از خوشبختی و زیبایی می نویسم، می نویسم در حالی که در زیباترین و بهترین و لذت بخش ترین روزهای زندگیم هستم. همیشه آرزوی چنین حسی و چنین زندگی ای رو داشتم. توی دنیای خودم زندگی کنم، خارج از هر همهمه ای و دور از هر غیل و غالی. من در دنیایی زندگی میکنم که فقط من هستم و خدای من. چیزهای دیگه برام اهمیتی ندارد. فقط من و خدا، اون طوری زندگی میکنم که دوست دارم برای کسی زندگی نمیکنم چون توی این دنیای من اصلا کسی نیست، فقط من هستم و خدای من. با او عشق بازی میکنم و از او اطاعت میکنم و او را دوست دارم و هرکه و هرچه بوی او بدهد دوست دارم. این ها بخاطر استفاده از قوانین است. قوانین بدون تغییر رب. فرض کنید می خواهید یک پیچ را باز کنید اگر پیچ گوشتی نداشته باشید باید با زور و زحمت فراوان با دست اقدام به این کار کنید. دستهایتان زخمی میشوند. ممکن است هرگز موفق به باز کردن یک پیچ ساده هم نشوید اما اگر از یک پیچ گوشتی استفاده کنید با کمترین زور و بدون سختی و رنج و در چند ثانیه موفق به این کار خواهید شد. قوانین جهان هم همینطور است. اگر از قوانین استفاده کنید زندگی لذت بخش و زیبا و هیجان انگیز خواهد بود. از خدا سپاسگذارم که من رو با این قوانین و این مسیر زیبا آشنا کرد این بزرگترین و با ارزشترین دستاورد زندگی من است. از استاد عباس منش هم سپاسگذارم که دست خدا شد و ما را هدایت کرد یعنی خدا ما را هدایت کرد چون مدتی است که چیزی جز خدا نمی بینم. نمی خوام سخن دروغ بگویم و ادعاها کنم اما من تونستم کمی دیدگاه و تفکرات و باورهایم را تغییر دهم، از اون پس خدا رو می بینم با چشمانم. وقتی آدمی حرف میزند، اون آدم و اون شخص نیست که حرف میزند اون یک تجلی از خداست. خود خداست. گاه خدا خود را به شکل پروانه و گاه به شکل یک گیاه سبز نشان میدهد. گاه به شکل آسمان آبی حتی گاه به شکل یک سوسک نشان میدهد. باید باورهایمان تغییر کند تا زیبایی و شگفتی خلقت یک سوسک را ببینیم.
در پناه خدای مهربان.