چمدانت را ببند و آماده سفر شو - صفحه 14

با سلام خدمت دوست عزیزم استاد عباس منش و هم قطاریهای عزیز و پر اشتیاقم

استاد توصیف و توضیحات عالی در اول سفر را برامون دادین.آنقدر خوشحالم مثل اینکه من خودم دارم سفر میکنم.آرزوی بهترینها را براتون دارم.

دوستان بیائید تجسم کنیم که ما هم داخل اتوبوس با استاد همسفریم و تمام زیبائی ها را از نزدیک می بینیم و حس میکنیم و لذت می بریم.(من که اینکارو دارم انجام میدم)

بیائید به تمام زیبائی ها توجه کنیم نه فقط به این فیلمها بلکه زیبائی های دور و بر خودمان را نیز نگاه کنیم و ببینیم.میخوام یه داستان کوچک براتون بگم شاید خوشتان بیاد:

مردی از خانه ای که در آن سکونت داشت زیاد راضی نبود ، بنابراین نزد دوستش در یک بنگاه املاک رفت و از او خواست کمکش کند تا خانه اش را بفروشد ، بعد از دوستش خواست تا برای بازدید خانه مراجعه کند.

دوستش به خانه مرد آمد و بر مبنای مشاهداتش، یک آگهی نوشت و آنرا برای صاحب خانه خواند.

“خانه ای زیبا که در باغی بزرگ و آرام قرار گرفته، بام سه گوش، تراس بزرگ مشرف به کوهستان، اتاق های دلباز و پذیرایی و ناهار خوری وسیع. کاملا دلخواه برای خانواده های بچه دار ”

صاحب خانه گفت دوباره بخوان!

مرد اطاعت کرد و متن آگهی را دوباره خواند و صاحب خانه گفت : این خانه فروشی نیست!!! در تمام مدت عمرم میخواستم جایی داشته باشم مثل این خانه ای که تو تعریفش را کردی ، ولی تا وقتی که تو نوشته هایت را نخوانده بودی

نمی دانستم که چنین جایی دارم.

“خیلی وقت ها نعمت هایی را که در اختیار داریم ، نمی بینیم چون “به بودن با آنها عادت کرده ایم” ، مثل سلامتی ، مثل نفس کشیدن ، مثل جوانی ، مثل دوست داشتن ، مثل پدر ، مادر ، خواهر و برادر ، فرزند ، دوستان خوب ، مثل راهنمائی مانند استاد و خیلی چیزهای دیگه که بهشون عادت کردیم …

بیائید با همدیگر از خدای بزرگ و مهربانمان بخاطر تمام داشته هایمان و نعمتهایمان و مهارتهایمان سپاسگزار باشیم و به همین خاطر همیشه حس خوب داشته باشیم تا زیاد و زیادتر شوند.ممنونم خدای بزگ و رزاق و وهابم