توحید عملی | قسمت 10

سلام امیر حسین عزیز

ممنونم بابت این کامنت زیبات

کامنتت رو که میخوندم یاد یه خاطره‌ای افتادم،

من قبلا ماشین سنگین داشتم و تو کار سوخت رسانی بودم،

یادمه یکی از مشتریهای ما یه آقای مرغداری بود که ظاهرا در اثر بی احتیاطی کارگراش گازوییلش هدر رفته بود و جوجه‌هایی که برا شب عید ریخته بود سرما خورده بودن،

ما مامور رسوندن سوخت به مرغداریش شدیم و با تمام توانمون رفتیم بار زدیم و خودمون رو رسوندیم به مرغداری

اما نوش دارویی بود بعد از مرگ سهراب،

فرغون فرغون جوجه مرده رو از سالن خارج میکردن،

جوجه‌هایی که چند ساعت دمای محل زندگیشون پایین اومده بود،

تو کلاسهای ایمنی بهمون میگفتن درصد اکسیژن و نیتروژن و دی اکسید کربن و این گازهای موجود در هوا رو و جالب بود که میگفتن اگر فقط همین اکسیژن یه درصد خیلی کمی از اینی که الان هست مثلا بقول این مستند 20/95 هست اگر بشه 20/96 با اولین فندکی که یه آدم برا روشن کردن سیگارش میزنه کل دنیا و جو میره رو هوا،

و این نظم و انضباط رو فقط یه نیرو میتونه اینجوری مدیریت کنه،

کسی که میگه اگرتمام جنگلها قلم بشن تمام دریاها مرکب بشن و تمام زمین دفتر بشه تو نمیتونی ذره‌ای ازسپاسگزاری منو بجا بیاری،

چون اولا که من نمیدونم خدا چیا بهم داده و چه کرده که بخوام سپاسگزاریش رو بکنم

دوما اگرم بدونم از شدت حضورش تو همه جا مثل موسی بی هوش میشم و غالب تهی میکنم و روانی میشم دیوانه میشم،

اخه فکر کن هر درختی میلیونها برگ داره که هر برگی یه طرح منحصر بفرد داره که مثل اثر انگشت آدم فقط مال خودشه،

هر دونه برف یه شکل خاص داره که مثل صدای انسان منحصر به خود اون آدمه،

آخه آدم چی بگه،

دمت گرم برادر

چشامو بارونی کردی،

حرف از خدا و قدرتش که میشه جز عجز و ناتوانی و خضوع و فروتنی چیزی برا ارائه نداریم و این تسلیم در برابر خدا رو باید روزانه بارها و بارها به خودمون یادآوری کنیم و انگار همین نفس کشیدن یه نشانه هست که خدا میخواد بگه یادت باشه ها وقتی تو خوابی هم من حواسم به میزان گازهایی که نیاز داری هست،

تو فقط حالشو ببر که من بهترین حافظ و نگهدار توام،

من از رگ گردن بهت نزدیکترم

یه مستندی رو درباره چشم انسان میدیدم که میگفت طبق ازمایشات علمی فهمیدن که غیر ممکنه که جنسی از جنس چشم انسان بتونه اینقدر دقیق و منظم و دایمی ببینه،

ولی این اتفاق داره میفته،

یا در مورد قلب هم همینطور،

من که روانی شدم در برابر اینهمه عظمت، اونوقت چقدر من باید حقیر باشم که اینهمه نظم رو نبینم و غرور و تکبر و منم منم بیاد سراسر وجودمو بگیره و فکر کنم که دنیا حتما باید حول محور من بچرخه و اعتبار دوتا تیر و تخته که تو زندگیم هست رو بدم به خودم که من کردم و من تونستم و من ساختم،

خدایا ما رو هدایت کن به راه راست

راه کسانی که به انها نعمت داده‌ای

قربون دستات