توحید عملی | قسمت 11

به نام خداوند متوکلین که هر چه هستم و هرچه دارم از اوست.

خداوند را شاکرم بخاطر این نعمت و وجود سایت و استاد عباسمنش و خانواده ای که هرچند فرسنگها با هم فاصله دارند ولی طبق قانون همفرکانسی همدیگر را جذب میکنند و در این سایت از وجود یکدیگر لذت میبرند و درسهای زندگی و عاشقی می آموزند.

شب عید فطر در جمع خانوادگی بودیم که خواهرها و برادرانم و حتی بچه های خواهرم که الان هرکدوم برای خودشان پدر و مادر مستقلی شده اند ازمن درخواست کردند که 3 روز تعطیلی رو هماهنگ کنیم و از شهر خودمون که بوشهر باشه و انصافا بهترین زمان برای مسافرین نوروزی هست به استان همجوار استان فارس و شهر زیبای سپیدان برویم.

من بدون آمادگی قبلی و در حالی که روی هدفم متمرکز شده بودم گفتم حتما خواست خدا هست که چند روز به مسافرتی خواهم رفت که زیباییها و اتفاقات بسیار عالی و بینظیر را تجربه خواهم کرد و دقیقا هم همینطور شد و این مسافرت 3 روزه خانوادگی ، اولین مسافرت دسته جمعی خانوادگی بود که با مسیر رویایی و هوای دلپذیر و بارندگی لذت بخش و اتفاقات واقعا الهی و جالب را تجربه کردیم به طوری که تک تک اعضا خانواده ازم بابت هماهنگی و برنامه ریزی این مسافرت که سالها بود اتفاق نیفتاده بود را داشتیم تشکر کردند.

و همه این اتفاقات بدلیل واگذاری و هدایت الهی و دل سپردن به ندای الهی و درونی جهت هدایتمان به سمت زیباییا بود . و خدا را بخاطر تک تک اتفاقات و لحظات شیرین زندگیم سپاسگزارم.

دیروز متوجه شدم که سررسید جدیدم برای برنامه ریزی روزانه ام محدود و کوچک است و جای تمام برنامه روزانه ام ندارد. لذا در جایی از اون یادداشت کردم که خداوند منو به سوی مسیر و راهکاری هدایت کنه که بتونم این مساله را حل کنم. باورتون میشه یا نه در کمتر از 24 ساعت همسرم یک دفترچه یادداشتی که کاملا مساله منو حل میکرد رو بدون اینکه کوچکترین صحبتی در اینخصوص باهاش داشته باشیم بهم داد و گفت اینو در محل کارم داشتم و گفتم شاید لازم داشته باشی. این موضوع دوباره اعتماد به خدا و هدایت الهی و نشونه های درستی مسیر را به من یادآوری کرد و این موضوع بارها و بارها در زندگی من داره اتفاق میفته از وقتی که روی ذهنم و خودم با فایلهای استاد عزیزم دارم کار میکنم.

و یک باور درونی و ایمان به خدا در درونم شکل گرفته که در همه جا و حالت و زمان او پشت و پناهم است و یاورم در همه کارها و مراحل زندگی و مثل فرزندی که بر دوش پدرش سوار است و مطمئن از حمایت و قدرتش. و چه حس زیبایی است این توکل و مسیر هدایت.

خداوند را شاکرم بخاطر این مسیر لذتبخش زندگی