توحید عملی | قسمت ۲

سلام بر دوستان. این کامنت رو در عقل کل گذاشتم حس کردم اینجا هم بزارم چون حس کردم بعضی از دوستان تو کامنت ها هم این سوالات رو داشتن و من خیلی وقت پیش در مورد “”گروه های تروریستی” و افراد به ظاهر “قربانی حملات” و همچنین “عدالت خدا”” کاملا به دیدگاه درست و هماهنگی رسیدم که خواستم با همه به اشتراک بزارم.

در مورد داعش یا هر فرد یا شرایط دیگه ای که به نظر منفی میاد اولین نکته اینه که اون افرادی که بهشون ظاهرا ظلم شده اونا خودشون با افکاری که داشتن این شرایط رو به وجود آوردن و ما از بیرون نگاه میکنیم نباید با ظاهرشون قضاوت کنیم و بگیم “مردم بیگناه کشته شدن”

ما چیزی به نام قربانی بیگناه نداریم.

اون افراد حتما در چنین جایگاهی بودن که این مسائل رو وارد زندگیشون میکنن. یه سوال دیگه که ممکنه پیش بیاد درمورد کودکان نوزاد هست. ما قبل از اینکه به این دنیا بیایم موقعیت خودمون رو انتخاب میکنیم و معمولا هم خیلی اعتماد به نفسمون بالاست و با قدرت فکر میکنیم که از هر شرایط سختی بر میایم.(من که خودم در کودکی دقیقا چنین روحیه ای داشتم و احتمالا اگر فکر کنیم یادمون میاد) همچنین ما قبل از به دنیا اومدنمون و یه مقدار اول زندگی این دنیا ذهن یا نداشتیم یا اینکه خیلی کمرنگه و کم کم به وجود میاد و نوزادان اصلا درد و ناراحتی رو به شکل ما حس نمیکنن ولی ما حس میکنیم. اصلا مرگ رو به شکل یک چیز منفی نمیبینن همچنین حیوانات هم به این شکلی که ما میشناسیم درد نمیکشن. چون بیشتر درد به خاطر وجود ذهن است. پس اصلا مرگ یک بار احساسی منفی نداره که بگیم چه کودکان و چه حیوانات از این مسئله بهشون ظلم میشه. مرگ یک چیز طبیعی است. این به این معنی نیست که عاشق مردن باشیم به این معنیه که از زندگی لذت ببریم و تا میتونیم زندگی عالی داشته باشیم و زندگی رو دوست داشته باشیم و وقتی هم وقت مردن رسید مرگ رو هم دوست داشته باشیم چون تازه قراره لذت شروع بشه وقتی که با مرگ از ذهن رها میشیم و خود خدا میشیم. ونکته آخر وقتی که این مسائل رو بدونین که حشره از مردن زجر نمیکشه فقط بر اساس طبیعتش دنبال زنده موندنه و  مهمترین نکته اینه که صحبت ها و کتاب ها و قوانین نمیگن که چه کاری اشتباهه فقط احساس ما میگه و اگه احساست خوبه خوب شما کار گناه یا اشتباهی انجام ندادی و انجام هر کاری با احساس خوب دیگه گناه نیست.

تنها اشتباه و گناه اینه که کاری کنی که احساست بد بشه و از خدا خودتو دور کنی.

و اصلا فکر نکنیم که افرادی مثلا قتل زنجیره ای میکنن و خیلی خونسرد به ظاهر این کارو انجام میدن پس بگیم کار درستی میکنن؟ نه عزیز ما داخل بدن اونا نیستیم که ببینیم واقعا چه حسی دارن اونا توجهنمن والی که این کارا رو نمیکردن. مورد دوم اینکه این امکان هست که حس بد کمی داشته باشن؟ خیر! در واقع اونها احساساتشون رو بسیار سرکوب کردن تا ضعیف بشه. اینها در طول زمان اینقدر این کار رو تکرار کردن که کم کم دیسکانکت شدن و قلبشون تاریک شده و سیگنال های خدا رو دریافت نمیکنه بار اول کلی زنجر کشیدن و اونا تو جهنم احساس بد دارن زندگی میکنن پس چرا مثل بار اول ناراحت نمیشن چون بهش عادت کردن. 

پس خیر شما نیمتونید یه کار اشتباه رو انجام بدین ولی احساس تون بد نشه مگر اینکه اصلا اون کار بد نباشه. اگر دقت داشته باشین انسان های مذهبی معمولا عادت دارن به منابع بیرون از خودشون و حتی خارج از عقل خودشون هم استناد کنن و میگن که تو فلان کتاب گفته و معمولا احساسات و عقل خودشون رو نادیده میگیرن. یعنی به جای اینکه منبعشون درونشون باشه بیرونشونه و همین میشه که خیلی از خدا دور میشن و به چنین شرایطی میوفتن. حالا اگه آدمای دیگه ای هم در اون جایگاه احساسی باشن قربانی اینا میشن پس هر دوطرف لیاقتشون بوده که اونجا باشن هم داعش هم اونا که بهشون حمله شده؛ گول ظاهر رو نخوریم.