توحید عملی | قسمت ۲ - صفحه 62 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

روز بیست وششم، روزشمارتوانایی تشخیص اصل از فرع!

اصل واساس یک زندگی پراز آرامش وشادی ولذت فقط وفقط یکتاپرستی هست والسلام..

وقتی فقط وفقط قدرت رو به نیروی برتری بدی که تورو خلق کرده و هرلحظه در حال هدایتت هست که بتونی در نهایت آرامش وشادی ولذت، به سلامتی روحی و روانی، به سلامتی جسمی ، به موفقییت های پی درپی، به رضایت درونی، به ثروت، ودر کل به سعادت وخوشبختی برسی…

حالا پیدا کردن این نیروی برتر، وسپردن بار زندگی بهش، نیاز به هوشیاری داره، نیاز داره چشمهاتو باز نگهداری برای دیدن نشونه هاش، نیاز داره گوشهات رو باز نگهدای برای شنیدن حرفهاش، نیاز داره قلبتو باز نگهداری برای درک اونچه که برات میخواد…

اول از همه بیا بشینی یه سرچی بکنی تو گذشته ات تا همین لحظه، به یاد بیاری که کجاها خسته ودرمونده وعاجز وتسلیم بودی از خود کرده ها، از نادانی هات، از ظلمهایی که در حق خودت کرده بودی و دقیقا تو همون موقعه ها نور امیدی به زندگیت به حال روزت تابیده شده و انگار اون بار سنگین رو از روی دوشت برداشته وحس سبکی وآرامشی وصف ناپذیر بهت بخشیده…

اونجاها که بیمار بودی ودیگه دارو جواب نمیداده و خسته بودی از درد کشیدن شفاء از راه رسید…

اونجاها که حس تنهایی وبی کسی داشتی و گله از نامردیها ودراوج ناامیدیهات همدمی یاری مونسی از راه رسید…

اونجاها که زیر فشار قرض وبدهی و بی پولی بودی، به یکبار راه گشایی به سمت ورودیهای مالی برات از راه رسید…

اونجاها که حس میکردی اینهمه تلاشت بیهوده بوده و به جایی نرسیده دنبال کردن هدفهات اما، موفقییت مثل رویایی شیرین برات از راه رسید…

دقیقا همون جاها توی زندگیت، درست زمانی بوده که دیگه نه از دست خودت ونه از دست همه ی اون آدمها وشرایط وموقعییت هایی که بهشون امید داشتی تکیه داشتی،کاری برنمی اومد…

درست همونجا این نیروی برتر تو،خالق تو، خدای تو بود که برات خیر وخوشی به همراه آورد…

چون دید که عاجز شدی، تسلیم شدی ودیگه نمی تونی بار منم منم ها، خودمحوری ها، تکیه بر شرک کردنهات رو بر دوش بکشی…

دید که بنده اش ، اونیکه عاشقش هست وباعشق خلقش کرده، ناتوان وخسته وتنهاست…

واومد که مثل همیشه وبیستر از همیشه پناهت بده وکمکت کنه وبرات کارهایی رو انجام بده وبهت چیزهایی رو عطاء کنه که نه،خودت توان وقدرت انجامش رو داشتی نه هیچکس دیگه روی زمین!!!

آدمی اگه فقط تو سختیها بتونه به یاد بیاره که در گذشته چطور تحت مراقبت ومحافظت ربش، از مشکلات عبور کرده، می تونه باقدرت از موانع کنونی هم گذر کنه…

فقط کافیه بگه خدایا من همینقدر بلد بودم همینقدر می تونستم ومیدونستم، باقیشو تو برام انجام بده…

انوقت خدای عاشقه همیشه آماده برای بخشیدن، به سرعت به اموراتش رسیدگی میکنه …

خدارو صد هزار مرتبه شکر، که قبل اینکه جاهل و کافر از دنیا برم بهم فرصت شناختش رو داد…

خدارو صدهزار مرتبه شکر، که بعد یک عمر مشرک وخودسر، وخود محور بودن، حرفهای شما استاد عزیز دلم رو به گوش دل گرفتم وبهش عمل کردم وبه اندازه تسلیم بودنم هم نتیجه گرفتم از یکتاپرست شدنم از توحیدی عمل کردنم

اگرچه قد سر سوزن هست اما این برای من یعنی نجات از جهل و کفر….