توحید عملی | قسمت ۳ - صفحه 36

سلام به شما استاد عزیزم

استاد جان، من چند سالی بود که به عدالت خداوند شک داشتم، و بر اساس آن باور ها و عقایدی که صرفا من داشتم، عدالت خداوند به هیچ وجه رعایت نمیشد، من آدم هایی را میبینم که بین مردم فرقی نمیگذارند و با همه به طور یکسان رفتار میکنند، وقتی با طرف مقابل حرف میزنند سر خود را بالا میگرند و طوری حرف میزند که انگار شان و منزلت طرف مقابل از خود آن ها پایین تر است. یا مثلا در نوع لباس پوشیدن اصلا به حرف مردم توجه نمیکنند و هر گونه که دوست دارند لباس می پوشند، کلا اینگونه افراد اصلا به نظرات دیگران توجهی نمیدهند و هر گونه که باب میلشان است زندگی میکنند.

در مقابل افراد معمولا مذهبی را میبینم که بین مردم تبعیض قائل می شوند و با کسی که مثلا شخصیت اجتماعی بالایی دارد با احترام برخورد می کنند. لباس های خودشان را با توجه به فرهنگ جامعه انتخاب میکنند و پیش خود میگویند اگر فلان لباس را نپوشم فلان کس مرا تائید نمیکند و میگوید که من از راه به در شده ام!

با آن باور هایی که من داشتم و آن عدالتی که من از خداوند درک کرده بودم افرادی که به نظر و شخصیت اجتماعی مردم و….) توجه میکردند باید روابط اجتماعی بسیار خوبی می داشتند و محبوب تر بودند، در مقابل، افرادی که سرخود و بدون توجه به حرف مردم زندگی میکردند باید از محبوبیت و روابط عمومی کمتری برخوردار می شدند.

بعد از اینکه مدتی مردم را زیر نظر گرفتم متوجه شدم که عکس این قضیه بر قرار است! برایم سخت بود که قبول کنم باور ها و اعتقادات من مشکل دارد، چون من خودم یکی از آن افراد بودم😂.

وقتی که دیدم رفتار مردم با عقاید من سازگاری ندارد به اعتقادات خودم شک کردم و مدتی هم باور داشتم که عدالت خداوند مشکل دارد، به جای تکیه بر باور های بی اساسم به دنبال علت این قضیه رفتم و از خودم پرسیدم که چرا افرادی که همیشه سربه پایین هستند و همیشه مردم اولویت آن ها هستند روابط عمومی جالبی ندراند؟

چرا افرادی که هیچ کس را بالاتر از خود قرار نمیدهند با شادی بین مردم زندگی میکنند؟

بعد از مدتی با شما اشنا شدم و از شما این حدیث زیبا را که پیامبر اکرم گفته است شنیدم:

شرک در دل مومن از راه رفتن موچه ای سیاه در شب تاریک بر تخته سنگی سیاه پنهان تر است.

بعضی افراد به ظاهر مذهبی فکر میکنند که اگر برای دیگران بیش از حد ارزش قائل شوند مومن تر هستند و به خدا نزدیک تر اند! در حالی که اصلا اینطور نیست، و این باور نوعی شرک است.

در مقابل آن ها افرادی که فقط با دل خود تصمیم میگیرند در حقیقت به توحید باور دارند! آن ها باور دارند که عوامل بیرونی در زندگی آن ها تاثیری ندارد و این خود توحید است.

این دلیل محبوبیت اینگونه افراد بود که من از سخنان ارزشمند شما آن را درک کردم.

این چند سطر درمورد چند دقیقه اول این فایل بود که یادم افتاد.

پیامبر(ص) می فرمایند:

برای نابودی و فنا خلق نشده اید بلکه برای بقا آفریده شده اید و با مرگ تنها از جهانی به جهان دیگر منتقل میشوید.

یادم می آید که وقتی سنم کم بود، یکی از بستگانمان فوت کرده بود و یکی از فامیل هایمان که میخواست به خواهر ایشان دلداری بدهد به اون گفت که جای برادرت الان بهتر از اینجاست، او الان در بهشت است و الان با خوشحالی از نعمت های خداوند استفاده میکند، من که بچه بودم در دل خودم گفتم این که چیز خوبی است، پس چرا این افراد گریه میکنند و میگویند که او دیگه از بین رفته و بین ما نیست، اصلا چرا به حال اون گریه میکنند مگر حال اون الان بده؟

از خداوند شاکرم که اون لحظه از خودم آن سوال را پرسیدم و آن سوال باعث شد که باور هایم نسبت به مرگ باور های بهتری شود، مثل پاراگراف قبلی، در این قضیه هم سوال پرسیدن باعث شد که باور هایم عوض شود.

امام علب می فرمایند:

سوال کن آنچه را که باید بدانی و در ندانستنش معذور نیستی.

از زمانی که حقیقت مرگ را درک کرده ام هیچ ترسی نبست به آن ندارم و حتی وقتی درباره مرگم فکر میکنم خوشحال تر هم میشوم!😂

خداوند را شاکرم که هر قدر که بیشتر روی خودم کار میکنم، راه های بیشتری برای کار کردن به من نشان میدهد و یکی از آن راه ها نوشتن کامنت است. نوشتن کامنت باعث میشود که قوانین یادآوری شود و تجربیات خودم را به اشتراک بگذارم و از تجربه های دیگران نیز استفاده کنم. خدایا شکرت.