توحید عملی | قسمت ۶ - صفحه 50

خدایا سلام، دلم میخواد با یه نشونه ای خدا بهم بگه حالش از دست من خوبه یا نه.

سلام به استاد زندگیم و هم مداریهای آگاهم…

یادمه تقریبا 17 سال قبل متوجه غده ریزی در ناحیه گردنم شدم که بعد یکی دوهفته بزرگتر شد و تعدادش بیشتر،وقتی به پزشک مراجعه کردم ،گفت نیاز به داپلر بعدم نمونه برداری داریم،خلاصش اینکه بعد از طی مراحلی که گفتم معلوم شد سرطان بدخیم غدد لنفاویست و تمام گردنم و درگیر کرده،اون موقع زیاد تو باغ نبودم که بخوام خیلی ناراحت بشم،دکترا بعد مشورتی که با هم کردن به مادر و پدرم گفتن میشه عمل نکنیم 3 ماه حدودا باهاش زندگی کنید ولی اگر عمل شه فلج کامل میشه که حتی دستشویی هم نمیتونه بره،مادرم بهم گفت نظرت چیه؟ من نظر خاصی نداشتم،گفتم خودت چی میگی؟

گفت من دوست دارم باهات بیشتر زندگی کنیم، اگه عمل شی خوشحالترم هر چند که چون دکتر میگه احتمال زیاد فلج میشی خودت باید نظر بدی،منم گفتم باشه عمل کنم،

زیاد فرصت نداشتم،ظرف یه هفته ده روز کارام و انجام دادم و شب بستری شدم که صبح عمل کنم،ساعت 12 شب پرستار اومد سراغم که صبح ساعت 4 میبریمت اتاق عمل،بعد پرسید مادرت کجاست؟

گفتم نمیدونم شاید رفته نمازخونه یا جای دیگه،گفت بهم اطلاع بده مامانت اومد و رفت…

4صبح بود که پرستار اومد بهم گفت مادرت اومد؟گفتم نه! گفت پس کجاست؟من میخواستم به مادرت بگم گردنت و اصلاح کنه بریم برای عمل، ایراد نداره خودم برات اصلاح میکنم،فقط بهم بگو کدوم طرف هست؟

گفتم هر دو طرفه، در همین حیمامامانم از در اومد تو،پرستار رو کرد به مامانم و گفت: حاج خانم غده کدوم طرفه؟دخترت میگه دو طرفه، ولی من چیزی نمیبینم!!!

(مامانم سکوت کرده بود)

پرستار با دکتر تماس گرفت و گفت دکتر من میخوام گردن بیمارو اصلاح کنم ولی چیزی نمیبینم که غده باشه!!!

دکتر اومد سراغم و وقتی چیزی ندید،دستور داپلر دوباره داد!!!!

در ناباوری تمام دکتر بهم خیره شده و به مامانم گفت خانم این دختر اونی نیست که ما ازش نمونه برداری کردیم،این تمام گردنش سالمه و هیچ مشکلی نداره!!!!

(مامانم جدش امام رضاست)

رو کرد به دکتر و گفت من دیشب رفتم برای دیدن جدم مشهد با هواپیما و فقط ملاقاتش کردم و برگشتم،بهش گفتم من میخوام ازت که دخترم حتی اتاق عملم نره!!! و سالم ببرمش خونه!!

(از استاد عزیزم یاد گرفتم که کسی و شفیع نکنم بین خودم و خدا

ولی خوب باور مامان من این بود، و هر باوری نتیجه بخشه)

همونجا اول مامانم بعد دکتر و بقیه به سجده رفتن و شکر گزاری. دیگه گریه به کسی امان نمیداد از خوشحالی،(جالب این بود که پرستارا می اومدن پیشم با هم پچ پچ میکردن که بیچاره چه جوونم هست و برام دل میسوزوندن)

چی میشه باور یک مادر باعث چنین اتفاقی میشه!!

البته فکر میکنم چون اون موقع خودم هم بیخیال بودم و به این مسئله فکر منفی نمیکردم نتونست تو بدنم دوام بیاره!!!

خداروشکر حتما زنده موندم تا جهان توسط من به یه شادی یا ثروتی یا یه تحولی برسه…البته این و الان پذیرفتم که با استادمون آشنا شدم و آگاهم…

برای همتون سلامتی میخوام…