توحید عملی | قسمت 8

بنام خداوند هدایتگر بخشنده مهربان

بنام خداوند زیبای لطیف و پاک

بنام خداوندی که مرا بخشید و با من سخن گفت.‌

سلام به سید و مری در مسیر توحیدی

سلام به عزیزان هدایت شده به توحید عملی

سلام به خودم که هدایت شدم به نشانه امروزم که در هر لحظه آرزوی ورود به مدار توحید در من شعله‌ور شده که انشالله ماندگار در مدار باشم..

چند وقتیه که برای شناخت بهتر خودم ، در تکاپو هستم..که من چرا سپاسگزار نیستم؟!شکرگزار بودن به چه معناست؟!چگونه بنویسم نعمت هایی که هر بار با دیدنش میگم :بابا این رو نوشتم،اونم نوشتم،اون یکی هم نوشتم که مثلا بابت داشته هام سپاسگزارم..!!!

خیلی جالبه که به این مرحله رسیدم که :بابا هرچی دارم مینویسم تکراریه!!این هست شکرگزاری؟!این هست دیدن نعمت؟!هرچی دارم فکر میکنم که چه بنویسم که شکرگزاری تکراری نباشه،بازم داره تکرار میشه موارد نوشته شده..!!!

این دیدگاه شیطانی و متکبر و قضاوتگر و بدبین، کمبود بین ، و مشرکانه من ، از کجا خودش رو بیشتر نشون داد؟!

از اونجایی که پاهامو تو کفش خدا گذاشتنم داشت بهم احساس دانا بودن و توانا بودن میداد، خودم رو کنکاش کردم،که من چمه؟!من کی هستم؟!چرا اگه میدونم پس چرا ندارم،پس چرا نمی‌بینم، پس چرا نمیشناسم خودم رو،چرا و چرا و چرا…

لحظه ای به یاد حضرت موسی افتادم که به درگاه خداوند رو کرد و گفت من به هر خیری که از تو برسه محتاجم..

اینجا غرور موسی و من ، مورد بررسی و پرسش و محاکمه قرار گرفت و به خودم گفتم :چرا وقتی کِبر و غرور،تمام وجودت رو گرفته،چرا نمی‌پذیری که تو هیچچچچی نیستی در مورد همه چی(خداوند)..

چرا کنترلی روی عواطف و احساساتت نداری،چرا در صدد تغییر دیگرانی،چرا توجیه میکنی که ؛ گفتنت به نیت تغییر دیگران نیست و برای اینه که به خودت یادآور بشی..

خب عزیز من، هربااااااار داری با خودت مرور میکنی که خداوند عالم مطلقه،خداوند قادر مطلقه ، خداوند خداوند میگی،چرا درک نمیکنی که مطلق ینی فقط خودش،قادر و عالم؛مختص خودشه..صفت خداوند یعنی همین اینجوری شناخته میشه،ینی هست..

آخه عزیز من تو کجای این اوصاف؛جا خوش کردی که خودت رو هم در کنار خدا ؛هدایتگر و توانا میدونی که دست به تغییر میخوای بزنی…@!!!

اصلا تو خودت رو شناختی؟!اصلا تو میدونی خودشناسی آنقدر عمیقه که زمانی نمیمونه که بخوای به دیگران اختصاص بدی..!!

سجاد جان..تو کلمه شناخت رو در کنار هم بزاری، میشه شن+اخت.. یعنی با شن وجودت ترکیب شو و اُخت بگیر..تو مصالح ساختمان وجود خودت باش،تو از درون خودت رو بساز..همینجوری که مصالح ساختمان ؛طی مراحل تکاملی ساخته میشه ، تا زمان آماده سازی و بهره برداری‌ ،،، به همان میزان ساختمان وجودت رو پس از هربار ساختن ، وارد جوانب متفاوت میشه که مربوط میشه به مصالح متفاوت در کاربردهای متفاوت(شناخت از جوانب مختلف درون)…

زمانت رو بزار به شناخت خودت از جوانب مختلف، فندانسیون ساختمان درونت (احساس لیاقت و ارزشمندی درونی) رو از پایه ،محکم و استوار بنا کن، مراحل تکاملی ساخت و سازت رو هربار بهبود بده و بساز..

ناظر این ساختمان خودتی..وقتی بفهمی که از صفر تا صد رو خودت ساختی..یعنی شناخت و اشراف کاملی به خودت داری..

امروز به این باور رسیدم که :من باید در هرلحظه و هرنقطه مکانی،توجهم به تواضع در برابر پروردگار جهانیان باشه..به هر خیر او محتاج باشم ..

محتاج خداوند،یعنی احساس ارزشمندی بی قیدوشرط،یعنی بی نیاز از عوامل بیرونی،(به میزان احساس و باور احتیاج به پروردگار جهانیان ؛به همان میزان،توحید در عمل)..

باور تواضع و خاشع بودن توحیدی،بزرگترین و مهمترین باور جهت سپاسگزاری و شکرگزاری بااحساس خوب و بالذت هست..در هر لحظه و هرنقطه مکانی…

خدایا به هر خیری که از تو به من میرسه محتاجم..خدایا این احتیاج و نیازم به خودت رو بهبود ببخش..